Po ponad dziesięciu minutach jazdy od zachodniej granicy w głąb Stripu w kierunku Khan Younis jedynym widokiem, jaki rzuca się w oczy, jest całkowita dewastacja. To zniszczenie na olbrzymie, niemal biblijne rozmiary. Żaden dom w okolicy nie nadaje się do zamieszkania i nie pozostała tam ani jedna osoba, nie mówiąc już o zwierzętach. Kilka bezdomnych kotów i psów wędruje po okolicy, najwyraźniej kontemplując swoje kroki w oszołomieniu i zamieszaniu.

To katastrofa roku 2024, katastrofa dla Palestyńczyków pod każdym względem. To nieszczęście, które Gazańczycy i Hamas sprowadzili na siebie. Nie jest pewne, czy w ogóle zdają sobie sprawę z ogromu i rozmiarów zniszczeń. Codzienne filmy wideo publikowane przez Hamas, które rzekomo dokumentują ataki na siły izraelskie, nie są w stanie zrekompensować tej katastrofy i rozległych zniszczeń, których naprawa zajmie wiele długich lat.

Jesteśmy teraz 4,5 mili w pasie, niecałe dwie mile od morza, a mimo to w zasięgu wzroku nie ma domów, które nie zostałyby dotknięte znaczącymi zniszczeniami. Można jedynie spekulować, ile czasu zajmie usunięcie gruzu z tych domów „na drugi dzień”. Tego dnia setki tysięcy Palestyńczyków będą chciały wrócić do swoich domów, ale zastaną tam jedynie ruiny za ruinami.

Mimo to nie słychać tu strzałów. Hamas wycofał się, ukrywa się i unika bezpośredniej konfrontacji z żołnierzami IDF, decydując się zamiast tego szukać schronienia w tunelach. Porzucili Khan Younis, symbol organizacji i punkt wyjścia skrzydła wojskowego, pozwalając mu na całkowity upadek, zarówno nad, jak i pod ziemią. Nawet jeśli Hamas przeżyje to wydarzenie i uda mu się uwolnić tysiące palestyńskich więźniów, nadal nie będzie w stanie przedstawić żadnego logicznego uzasadnienia dla lekkomyślnego hazardu z 7 października, kosztu, który teraz ponosi każdy mieszkaniec Strefy.

Rezerwiści z 646. Brygady to siła działająca na tym obszarze, która prowadzi do rdzenia Khan Younis i do centrum operacji IDF otaczającego miejski obóz uchodźców. Powiedzieli nam, że w najbliższej przyszłości na obszarach objętych konfliktem strzelanina stanie się częstym zjawiskiem. Ich obecność w Gazie przedłużyła się na wiele dni i łącznie przekroczyła 120 dni ciągłej służby w rezerwie. Może się to wydawać skrajne, jednak reprezentuje wyłaniającą się rzeczywistość, z którą Izrael musi się zmierzyć w tym roku i potencjalnie w latach nadchodzących. Oddziały bojowe stoją przed perspektywą corocznego zwiększania liczby dni służby w rezerwie. Żołnierze wywodzą się z różnych środowisk w całym kraju – świeckich i religijnych, od kibuców po obszary miejskie. Mimo wysokiego morale wyczuwalne jest poczucie wyczerpania i tęsknota za powrotem do domu.

Dźwięk tych wybuchów wyraźnie rezonuje w Khan Younis i istnieje duże prawdopodobieństwo, że pogłos dociera nawet do tuneli, w których chronią się przywódcy Hamasu. Wpływ trwającego konfliktu na skrzydło wojskowe jest znaczący. W każdej konwencjonalnej konfrontacji między dwiema siłami zbrojnymi zwycięzca mógł zostać zidentyfikowany wcześnie – pomimo poważnych skutków od dnia wybuchu konfliktu.

„IDF funkcjonuje jak ogromna niszczarka” – opisał oficer – „postępując stopniowo każdego dnia”. Oficerowie brygady opowiedzieli także o rozmiarach szkód wyrządzonych Hamasowi: „Brygada Khan Younis składa się z czterech batalionów i w rzeczywistości trzy z nich zostały zneutralizowane. Co pociąga za sobą neutralizacja? Nie chodzi o to, że w tych batalionach brakuje aktywnych członków; utrzymuje się i codziennie wielu ginie.Jeśli jednak ich przywódcy zostaną obezwładnieni lub zdezerterowali, jeśli 60-70% walczących zostało wyeliminowanych, a podobna część ich broni została przez nas uszkodzona lub przejęta, to oni są uznawany za zneutralizowany.

„Możemy z całą pewnością stwierdzić, że tak jest w przypadku trzech z czterech batalionów. Dowódca batalionu Khan Younis uciekł i wstrzymał się od walki. Jednak konflikt jest daleki od zakończenia. Tylko w naszym sektorze nadal przebywa około 200 członków ukryci w tunelach. Poruszają się w cywilnych ubraniach, nieuzbrojeni, chowają broń w różnych kryjówkach, wychodzą, aby przeprowadzić ataki, zanim ponownie znikną. W ostatnich tygodniach nie natknęliśmy się na żadną grupę większą niż cztery osoby. Elitarne jednostki Hamasu , takie jak Nukhba, nie angażują już nas w bitwę. Ich główne wysiłki skupiają się teraz na zakłócaniu szlaków logistycznych.

Trwałym wyzwaniem są scenariusze następstw. Brygada 646 jest obecnie aktywna w regionie, którym zajmowała się wcześniej inna jednostka rezerwowa. Ich misja polega obecnie na ponownym odwiedzaniu i systematycznym oczyszczaniu obszarów przy zastosowaniu głębszego podejścia do eliminacji. Oficer tak przedstawia tę trudną sytuację: „Gdziekolwiek nie podejmiemy działań, w jakimkolwiek miejscu, które opuścimy, Hamas nieuchronnie będzie próbował powrócić i odbudować” – mówi – „i błędem jest wierzyć, że nasze odejście zmieni istniejącą dynamikę .”

Dokonując porównania, oficer nawiązuje do odrodzenia się talibów w Afganistanie, które nastąpiło pomimo dwudziestu lat amerykańskiej interwencji wojskowej, którego kulminacją był szybki powrót talibów do władzy po wycofaniu sił amerykańskich. Sugeruje, że podobne powiązanie istnieje tutaj, gdzie Hamas jest głęboko wpleciony w tkankę społeczną. Jeśli jakakolwiek inna siła spróbuje wypełnić pustkę pozostawioną przez Hamas, oczekuje się, że napotka bezlitosny sprzeciw swoich agentów.

Pomimo znaczących operacji wojskowych i poniesionych znacznych zniszczeń, istnieje możliwość, że lokalna ludność będzie w coraz większym stopniu poszukiwać substytutu Hamasu. Jeśli IDF będzie kontynuować swoją przedłużającą się ofensywę, można sobie wyobrazić, że grupie tej będzie trudno przeciwstawić się innej władzy rządzącej. Ponadto wzmożona działalność wojskowa dodatkowo akcentuje tematykę więźniów. Sygnały wskazujące, że Hamas przestał żądać całkowitego wycofania Izraela z Gazy przed rozpoczęciem negocjacji, sugeruje, że postępy IDF w Khan Younis i gdzie indziej wywierają wpływ, potencjalnie torując drogę do przyszłego porozumienia. Chociaż taki wynik może nadal wydawać się odległy, nie leży już poza sferą możliwości.

W miarę przemieszczania się do następnej lokalizacji, gdzie artyleria IDF jest bardziej intensywna, napotykamy niewielki lub żaden opór ze strony bojowników Hamasu. Domy powiązane z członkami Hamasu są oznaczane i surowo traktowane. Domy te są albo bombardowane, albo, w niektórych przypadkach, celowo podpalane wraz ze wszystkim, co jest w środku. Może to wynikać z wyższego ryzyka i kosztów związanych z bombardowaniem lub organizowaniem zasadzek.

Żołnierze rezerwy metodycznie oczyszczają każdy sektor, sprawdzają domy, niszczą tunele i celują w domy agentów. Powszechnie panuje wśród nich tęsknota za powrotem do swoich domów, ale toczy się też szczera rozmowa na temat tego, jak ponownie zintegrować się z życiem cywilnym. „Jak można płynnie powrócić do normalnego życia po byciu częścią tak znaczącego konfliktu historycznego?”