UWAGA SPOILER: W tym artykule omówiono wątki fabularne z finału serialu „Pohamuj entuzjazm”.

Po prawie 25 latach nieporozumień, waśni i wybuchów Larry’ego Davida w niedzielę wyemitowano ostatni odcinek programu „Pohamuj entuzjazm”.

Odpowiednio zatytułowany „No Lessons Learned” – 10. odcinek 12. sezonu – podsumowuje trwający cały sezon wątek, który rozpoczął się, gdy Larry został aresztowany w Atlancie za podawanie wody cioci Rae (Ellia English), gdy ta była w kolejce do głosowania, łamanie lokalnego prawa. Przez cały sezon stał się kimś w rodzaju bohatera popkultury, ponieważ postąpił właściwie, mimo że nie miał pojęcia, że ​​łamie jakiekolwiek prawo, nie mówiąc już o składaniu jakichkolwiek oświadczeń.

Oczywiście świta Larry’ego udaje się do Atlanty na proces, w tym Cheryl (Cheryl Hines) i Ted Danson (grający siebie), Jeff (Jeff Garlin) i Susie (Susie Essman) oraz Leon (JB Smoove) i Richard Lewis (grający siebie ). Richard udał się wcześnie do Atlanty, aby spotkać się ze swoją dawną miłością Cynthią (Allison Janney), która oczywiście odstrasza Larry’ego, jeszcze zanim go poznał, kiedy nie wpuściła jego samochodu na swój pas na autostradzie i pokazała mu palec.

Na początku procesu Larry i jego prawniczka Sibby Sanders (Sanaa Lathan) przygotowują się do trudnej bitwy z prokuratorem okręgowym Earlem Mackiem (Greg Kinnear) na sali sądowej sędziego Whittakera (Dean Norris).

Jednak Larry’ego mają obsesję na punkcie bardziej palących kwestii, takich jak brak kolejek w sądzie, protest Teda przeciwko ustawie o uczciwości wyborów jako próbie kradzieży blasku reflektorów oraz jego przekonanie, że Cynthia kłamie w sprawie próby samobójczej.

W oświadczeniu wstępnym Earl stwierdza: „Larry David nie szanuje prawa” i kontynuuje przedstawianie swojej argumentacji, wzywając na świadka kilku kluczowych wrogów Larry’ego na przestrzeni lat, w tym Mocha Joe (Saverio Guerra), Takahashiego (Dana Lee), Rachel Heineman (Iris Bahr), Bruce Springsteen (gra samego siebie) i nie tylko. Prawdziwy sygnalista Trumpa, podpułkownik Alexander Vindman, pojawił się ponownie, występując w charakterze świadka i mówiąc, że nie może tolerować korupcji Larry’ego.

Proces nawiązuje do słynnego finału „Seinfelda”, którego współtwórcą jest David, w którym czterech głównych bohaterów staje w sądzie przed wieloma świadkami i ostatecznie zostaje skazanych na karę więzienia. Leon wspomina nawet o tym finale Larry’emu w sądzie, mówiąc mu: „Słyszałem o tym straszne rzeczy. Słyszałem, że to spieprzyłeś.

Po skandalicznych wybuchach ciotki Rae i Susie w sądzie, które postawiły Larry’ego na linach, Jerry Seinfeld (grający siebie) pojawia się w Atlancie po wsparcie i niezbyt pilną pogawędkę o brodatych kobietach.

Stając w jego obronie, Larry próbuje przedstawiać siebie jako bohatera, jednak przesłuchanie Earla powraca do wielu prób i udręk Larry’ego, począwszy od pierwszego sezonu serialu. Ostatecznie Larry zostaje uznany za winnego i skazany na rok więzienia, a w celi widziany jest z obsesją na punkcie namiotu ze spodniami, podobnie jak w pierwszym odcinku „Curb” – kolejne odzwierciedlenie finału „Seinfelda”.

W końcu Jerry wypuszcza Larry’ego z więzienia po tym, jak odkrywa, że ​​przysięgły złamał jego sekwestr, powodując unieważnienie procesu i wyrzucenie wyroku. Następnie duet przeprowadza metakonwersję na temat finału „Seinfelda”: „Nie chcesz tak skończyć. Nikt nie chce tego widzieć. Zaufaj mi” – mówi Jerry, na co Larry odpowiada: „O mój Boże, Ten tak powinniśmy zakończyć finał!”

Było mnóstwo innych godnych uwagi momentów: Larry skutecznie podsumował serial niesamowitym cytatem: „Mam 76 lat i nigdy w życiu nie dostałem żadnej lekcji”; Leon po raz pierwszy ogląda „Seinfelda” i uważa, że ​​podobnie myślący Kramer jest niegrzeczny; i Larry powodujący zamieszanie podczas zabijania muchy w sądzie.

Jednak ostatnia scena – w której Larry i wszyscy jego przyjaciele kłócą się, gdy Susie otwiera roletę podczas lotu powrotnego do Los Angeles – była doskonałym podsumowaniem tego, co uczyniło serial niesamowicie obsesyjnym i małostkowym.