UWAGA SPOILER: Ta historia zawiera spoilery z „Odwiedzamy sklep z krasnalami ogrodowymi”, odcinek 3 filmu „Percy Jackson i bogowie olimpijscy”.

Dla fanów książek Ricka Riordana „Percy Jackson i bogowie olimpijscy” Meduza uosabia jedno z pierwszych wielkich zwycięstw Percy’ego: po tym, jak został oszukany, by spędzić czas z „Ciotką Em”, ścina głowę kobiecie o wężowych włosach, a jej przeklęte, martwe gałki oczne są później zamienił innego wroga w kamień.

Ale dla osób z głębszą znajomością mitologii greckiej i dla wielu kobiet Meduza jest symbolem czegoś mroczniejszego.

W oryginalnym micie Meduza jest ludzką kobietą, która składa ślub celibatu z oddania dla Ateny, bogini mądrości. Jednak Meduza ostatecznie nawiązuje związek z bogiem morza Posejdonem, który pewnej nocy staje się seksualny. Wiele interpretacji zakłada, że ​​spotkanie, które miało miejsce w świątyni Ateny, odbyło się bez zgody i że Posejdon zgwałcił Meduzę. Atena postanawia ukarać Meduzę, pozbawiając ją piękna, zamieniając ją w gorgonę, która petryfikuje każdego, z kim nawiąże kontakt wzrokowy. Historia kończy się, gdy półbóg Perseusz – od którego pochodzi imię Percy’ego Jacksona – odcina głowę Meduzie i ofiarowuje jej głowę Atenie.

Powieść z 2005 roku została napisana dla gimnazjalistów i, co zrozumiałe, nie zagłębiała się w tę historię. Ale Percy jest synem Posejdona, a Annabeth, która dołącza do niego w jego wyprawie, jest córką Ateny, więc oboje mają obciążone rodowody w obecności Meduzy. Tak więc w telewizyjnej adaptacji „Percy’ego Jacksona i bogowie olimpijscy”, emitowanej obecnie w Disney+, relacje gorgony z rodzicami dzieci stają się coraz głębsze.

Rebecca Riordan, która jest żoną Ricka i jest producentem wykonawczym serialu, mówi, że „jedynym powodem, dla którego Meduza nie jest bardziej rozwinięta w książkach, było to, że była to narracja Percy’ego i nie znamy jej punktu widzenia”, ponieważ książki są napisane w pierwszej osobie. „Nie sądzę, że jako 12-letni chłopiec w 2005 roku miał wystarczające środki, aby zdekonstruować patriarchat” – dodaje Rick. „Patrzył na to tak: «To straszna kobieta, która próbuje zamienić mnie w kamień»”.

Ale to się zmieniło po wejściu do pokoju scenarzystów telewizyjnych, gdzie niezbędna stała się inna perspektywa. „To była jedna z pierwszych rzeczy, o których rozmawialiśmy – jak nie mieć patriarchalnej perspektywy” – mówi Rebecca.

Pierwsza wzmianka o Meduzie pojawia się w odcinku pilotażowym, kiedy matka Percy’ego (Walker Scobell) Sally (Virginia Kull) zabiera swojego synka (w tej roli w retrospekcji Azriel Dalman) do nowojorskiego Metropolitan Museum of Art i pokazuje mu posąg Antonio Canovy z początku XIX wieku przedstawiający Perseusz trzymający odciętą głowę Meduzy. „Nie każdy, kto wygląda jak bohater, jest bohaterem i nie każdy, kto wygląda jak potwór, jest potworem” – mówi do Percy’ego.

Następnie, w odcinku 3, Percy i jego towarzysze misji, Annabeth (Leah Sava Jeffries) i Grover (Aryan Simhadri), kończą na lunchu z Meduzą (Jessica Parker Kennedy). Inaczej niż w książce „Złodziej Pioruna”, dzieci natychmiast uświadamiają sobie, kim jest gorgona, ale Percy postanawia zaryzykować, ponieważ jest dla dzieci jedyną szansą na schronienie podczas pościgu przez Alecto (Megan Mullaly), jedną z Furie wysłane przez Hadesa, by schwytać Percy’ego. Annabeth i Grover niechętnie podążają za nimi. Następnie Meduza, wyczuwając złość Annabeth wobec niej i lojalność wobec Ateny, opowiada swoją wersję historii.

„Atena była dla mnie wszystkim. Czciłem ją; Modliłem się do niej; Złożyłem ofiary. Nigdy nie odpowiedziała, nie dała nawet żadnego znaku sugerującego, że docenia moją miłość” – mówi Medusa. Następnie, słusznie zakładając, że Annabeth nie jest tak blisko swojej matki, jak by chciała, dodaje: tak jak ty, kochanie. I był Ty. Czciłbym ją w ten sposób przez całe życie: w milczeniu.

„Ale pewnego dnia przyszedł inny bóg i przerwał tę ciszę. Twój ojciec – kontynuuje, rozmawiając teraz z Percym. „Bóg morza powiedział mi, że mnie kocha. Miałem wrażenie, że widział mnie w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie widziałem. Ale potem Atena oświadczyła, że ​​ją zawstydziłem i należy mnie ukarać. Nie on. Ja. Postanowiła, że ​​nigdy więcej mnie nie zobaczy nikt, kto przeżyje, by opowiedzieć tę historię.

Współtwórca i współprowadzący showrunner „Percy’ego Jacksona” Jon Steinberg – który przypisuje pisarce Daphne Olive kierowanie większą częścią tej historii – wyjaśnia, w jaki sposób odcinek nawiązuje do oryginalnego mitu, zachowując jednocześnie jego wiek: „Jeśli wiesz, o czym ona mówi , wiesz o czym ona mówi. Jeśli jesteś za młody, aby brać udział w tej rozmowie, nie będzie ci to przeszkadzać. Właśnie uczestniczyłeś w scenie o tej kobiecie, która wydaje się skomplikowana. I każdy ma swoje zdanie na temat tego, co się wydarzyło. Nie ma takiej wersji the wersja. Gdyby Atena i Posejdon byli w tym pokoju, otrzymalibyście trzy różne wersje tej historii.

I chociaż jej bohaterka nigdy nie używa języka przemocy na tle seksualnym, Kennedy była zdecydowana w swojej interpretacji: „Jon napisał historię o [Medusa] myśląc tak [Poseidon] był kimś, komu mogła ufać, a on zawiódł to zaufanie. Poczuła się bezpieczna, a potem sytuacja stała się niebezpieczna” – mówi. „Więc zdecydowałam się udawać, że była ofiarą gwałtu i całkowitego porzucenia, nie rozumiejąc, dlaczego Atena zwróciła się przeciwko niej”.

Podobnie wyjaśnienie Ricka jest proste: „Istnieje wiele wersji z czasów starożytnych, co wydarzyło się w tej świątyni z Meduzą, Posejdonem i Ateną. Kto jest winien? Kto jest sprawcą przemocy? Jaka jest prawdziwa historia? To fikcja, ale z pewnością należy przyznać, że mamy tu do czynienia z nadużyciem. Nadużycie władzy.”

Ponieważ Meduzę tradycyjnie uważa się za złoczyńcę – a pod koniec odcinka rzeczywiście próbuje zamienić dzieci w kamień – wprowadzenie zróżnicowanej narracji o molestowaniu wymagało pewnej staranności przy projektowaniu postaci. Nosi zwiewną beżową suknię z pasującym kapeluszem, który ledwo zakrywa jej niebezpieczne oczy, a także wysokie obcasy, czerwoną szminkę i złoty naszyjnik. Krótko mówiąc, nie jest potworna. Ona jest piękna.

„Jedną z najciekawszych zmian, które wpłynęły na jej wygląd, jest to, że z punktu widzenia Meduzy prawdziwa klątwa nie uczyniła jej brzydką. Dzięki temu stała się niewidzialna” – mówi Rick. „W tej wersji zdecydowała się to posiadać. Być widzianym. Być eleganckim. Zamienia ludzi w kamień i wykorzystuje to jako sztukę.

Jak zauważyła Rebecca, petryfikacja wrogów to emocjonalny sposób Meduzy przetwarzający klątwę Ateny: „Została zmieniona fizycznie. Zaakceptowała siebie taką, jaką jest, i siłę, jaką posiada, ale przeżyła też traumę” – mówi.

Kennedy twierdzi, że po otrzymaniu kostiumu zaczęła w pełni utożsamiać się z wyrazem Meduzy. „Jest taka stylowa, twarda i spokojna, a to w ogromnym stopniu stanowi przykrywkę dla traumy, którą próbuje ukryć” – mówi. „Robi te wszystkie naprawdę okropne rzeczy i staje się okropną osobą, ale chciałem, żeby czuła się niemal przerażająco spokojna i miła. Nie chciałem, żeby miała straszny głos. Chciałem, żeby było delikatnie, ale chciałem też zostawić warstwę, po której wiemy, że wszystko pójdzie źle.

„Kolejną rzeczą, którą zrobiliśmy, było pokazanie wszystkim posągu Meduzy trzymającej głowę Perseusza – odwrócona historia” – mówi Rick o posągu Luciano Garbatiego z 2008 roku, który na nowo przedstawia i odwraca śmierć Meduzy. Utwór stał się symbolem ruchu #MeToo. „Rozpoczęcie rozmowy o tym, kto opowiada historię, to potężne dzieło sztuki”. Kennedy przypisuje również tej statuetce pomoc w stworzeniu jej wersji Meduzy.

Ta pełna niuansów, milsza wersja Meduzy zaczyna się od dobrych intencji, gdy spotyka Percy’ego. Rozumie, że podobnie jak ona zmaga się z poczuciem, że Posejdon go opuścił.

„Kierownicy studia powiedzieli: «Och, to będzie opowieść o tym, jak Percy zdobywa miłość i szacunek ojca?». A ja na to: „Nie, to nie ta historia!”. Musi przejść przez to: „Co zrobił mój ojciec? Czy się zmienił? Jak widzę siebie w związku z tym?” – mówi Rebecca. „Percy może oceniać swojego ojca jedynie na podstawie wraków, jakie po sobie pozostawił” – mówi Rick.

Kiedy znajdzie z nim chwilę sam na sam, Meduza oferuje Percy’emu pomoc w uratowaniu matki przed Hadesem, co jest jego prawdziwym celem wyprawy, mimo że poinstruowano go, aby priorytetowo potraktował odzyskanie skradzionej błyskawicy Zeusa. Meduza sugeruje jednak, że aby ocalić Sally, musieliby spetryfikować Annabeth i Grovera – co byłoby karą za ich lojalność wobec bogów. „Jest część Meduzy, która naprawdę myśli, że może zmienić Percy’ego” – mówi Kennedy. „Szuka sojuszników, wiedząc jednocześnie: „Będę musiała zabić te dzieciaki”. Ale Może Mogę ich przekonać: to ja jestem tym dobrym. Twoja mama nie jest dobrą osobą. Twój tata nie jest dobrym człowiekiem. Byłem tam dla nich. Nie było ich przy mnie.”

Oczywiście Percy nie chce wpaść w jej pułapkę. W końcu podąża śladami swojego imiennika i ścina Meduzę. Ale robi to, aby chronić swoich przyjaciół, a nie Posejdona i Atenę. Pomimo swojej śmierci Meduza wyrządza prawdziwą szkodę postrzeganiu rodziców przez Percy’ego i Annabeth.

„Gdzie [Percy and Annabeth] najbardziej różnią się wychowaniem” – mówi Steinberg, ponieważ Annabeth przebywała w Obozie Herosów od lat, podczas gdy Percy wiedział, że jest półbogiem dopiero od tygodnia. „Annabeth jest całkowicie przesiąknięta kulturą olimpijską, kulturą rodzinną tego, co zawdzięczasz [to the gods] w hołdzie i obowiązku.”

Zatem po raz pierwszy Annabeth rzuca wyzwanie tej kulturze. „Ma zwapnioną wizję swojej matki, która musi się zmienić, aby przetrwać ten sezon i rozwinąć się jako osoba” – mówi Becky. „To jest odcinek, w którym widać ten początek. „Może moja mama nie jest tym, kim myślę, że jest. Może nie muszę jej czcić”.

Percy, który już był zły z powodu nieobecności ojca w jego życiu, jest wstrząśnięty sugestią Meduzy, że związek jego matki z Posejdonem mógł nie być tak słoneczny, jak jej się wydawało.

„Jest trzeci akt wątku pobocznego Meduzy, Posejdona i Sally, którego jeszcze nie widzieliście. Pojawia się w odcinku 7, naprawdę mocnej scenie retrospekcji, w której widzimy Sally i Posejdona razem” – mówi Rick.

„Co jest dla mnie najciekawsze [about Episode 3] na tym polega pozycja Meduzy w stosunku do Sally oraz świadomość, że obie spotykały się z tym samym facetem i miały bardzo różne doświadczenia” – mówi Steinberg. „Podoba mi się, że ta historia przedstawia tę relację z punktu widzenia Percy’ego. Nie jest do końca jasne: czy się kochali? Wygląda na to, że tak, ale co poszło nie tak? Czy coś poszło nie tak? Czy to możliwe, że Meduza miała okropne doświadczenia z Posejdonem, a Sally nie?”

„Należało pozostawić tę kwestię tajemnicą, ale nie pozostawić jej bez rozwiązania” – podsumowuje. „W miarę zagłębiania się w sezon, tak, to jest przygoda Percy’ego, ale wychowywanie tego dziecka jest przygodą samą w sobie. Straszny. Chcieliśmy opowiedzieć także tę historię i nie sądzę, że można ją opowiedzieć bez zrozumienia, kim byli dla siebie Posejdon i Sally. Krótko mówiąc: mieli skomplikowany związek.