Dotychczasowe dzieje: Pod koniec czerwca Centrum ogłosiło zwycięzców przetargu na prawa górnicze w sześciu blokach kluczowych minerałów, w tym grafitu, fosforytu i litu, których Indie w dużej mierze polegają na imporcie. Są to pierwsi prywatni gracze, którym przyznano takie prawa na mocy zreformowanego prawa Mines and Minerals.

Dlaczego minerały krytyczne są ważne?

Minerały takie jak miedź, lit, nikiel, kobalt są znane jako minerały krytyczne, ponieważ wraz z niektórymi pierwiastkami ziem rzadkich są niezbędne dla trwających na świecie wysiłków zmierzających do przejścia na bardziej ekologiczną i czystszą energię. Według Międzynarodowej Agencji Energetycznej (IEA) popyt na lit wzrósł o 30% w 2023 r., a następnie na nikiel, kobalt, grafit i pierwiastki ziem rzadkich, które odnotowały wzrost o 8% do 15%, przy czym łączna wartość takich minerałów została ustalona na 325 miliardów dolarów. W swoim raporcie Global Critical Minerals Outlook 2024 agencja zasygnalizowała, że ​​światowy cel ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5 stopnia Celsjusza w scenariuszu zerowej emisji netto przełoży się na bardzo szybki wzrost popytu na te minerały. Oczekuje się, że do 2040 r. popyt na miedź wzrośnie o 50%, dwukrotnie w przypadku niklu, kobaltu i pierwiastków ziem rzadkich, czterokrotnie w przypadku grafitu i ośmiokrotnie w przypadku litu, który jest kluczowy dla baterii. Rozwój zrównoważonych łańcuchów dostaw takich minerałów jest zatem nieuniknionym zadaniem. W Indiach brak gotowych rezerw kluczowych minerałów doprowadził do 100% uzależnienia od importu minerałów takich jak lit, kobalt i nikiel. Pod koniec zeszłego miesiąca minister ds. górnictwa związkowego G. Kishan Reddy podkreślił, że 95% zapotrzebowania Indii na miedź jest zaspokajane poprzez import. Chiny są kluczowym dostawcą lub przetwórcą wielu z tych pozycji.

Co jest robione, aby pobudzić produkcję?

Podczas gdy Indie mają naturalne rezerwy niektórych z tych minerałów, nie zostały one w pełni zbadane ani wykorzystane. Na przykład Indie posiadają 11% światowych złóż ilmenitu, głównego źródła dwutlenku tytanu wykorzystywanego w wielu zastosowaniach, ale nadal importują dwutlenek tytanu wart miliard dolarów rocznie, jak kiedyś zauważył były sekretarz ds. górnictwa Vivek Bharadwaj. Następnie mamy „szczęśliwe” odkrycie rezerw litu na terytorium związkowym Dżammu i Kaszmiru (J&K), gdy Geological Survey of India (GSI) badało teren stanu w poszukiwaniu wapienia, co wywołało nadzieję na pewną samowystarczalność minerału. Ogłoszone jako pierwsze odkrycie litu w kraju w lutym ubiegłego roku, rezerwy te zostały oszacowane na 5,9 miliona ton, co zachęciło rząd do przyspieszenia ich wykorzystania.

Uznając, że zależność od kilku krajów w zakresie rud i przetwarzania tych minerałów może stanowić znaczną podatność na zagrożenia dla indyjskich łańcuchów dostaw, rząd centralny zmienił ustawę Mines and Minerals (Development and Regulation) Act z 1957 r. w sierpniu 2023 r., aby umożliwić mu udzielanie koncesji wydobywczych na 24 krytyczne i strategiczne minerały. Do listopada uruchomiono pierwsze aukcje 20 krytycznych bloków mineralnych, z blokiem litu zidentyfikowanym w dystrykcie Reasi w Dżammu i Kaszmirze na liście, po których nastąpiły dwie kolejne transze z 18 dodatkowymi blokami oferowanymi w lutym i marcu tego roku. Jednak zainteresowanie inwestorów było umiarkowane — aukcja większości z pierwszych 20 bloków została anulowana z powodu braku odpowiednich oferentów. Po opóźnionym procesie Ministerstwo Górnictwa 24 czerwca ogłosiło sześciu zwycięzców z pierwszej transzy aukcji na trzy bloki w Orisie i po jednym w Tamil Nadu, UP i Chhattisgarh. Na wyniki drugiej i trzeciej tury aukcji wciąż czekamy, natomiast Ministerstwo zainicjowało czwartą transzę, obejmującą 10 bloków oferowanych po raz drugi.

Dlaczego na niektóre bloki nie ma chętnych?

Wśród bloków pierwszej próby oferowanych na ostatniej aukcji, dwa bloki fosforytu wraz z blokiem glaukonitu znajdują się w Chhattisgarh, podczas gdy po dwa bloki są do wzięcia w UP (fosforyt i pierwiastki ziem rzadkich), Karnataka (fosforan i nikiel) i Radżastanie (potaż i halit). Blok grafitu jest licytowany w Jharkhand i Arunachal Pradesh, a pięć dodatkowych bloków grafitu, wolframu i wanadu jest oferowanych w północno-wschodnim stanie po raz drugi. Bloki „drugiej próby” obejmują również rezerwę wolframu w dystrykcie Madurai w Tamil Nadu, blok kobaltu i manganu w Shimoga w Karnataka oraz blok chromu i niklu w Sindhudurg w Maharasztrze.

Według ekspertów branżowych, powody niskiego zainteresowania górników niektórymi z tych bloków obejmują brak odpowiednich danych na temat potencjalnych rezerw w nich ukrytych. Wyzwania technologiczne również wpływają na wyniki. Na przykład blok litu w J&K ma złoża gliny, a technologia wydobywania minerału z gliny pozostaje nieprzetestowana na całym świecie, wskazał Girishkumar Kadam, starszy wiceprezes i szef grupy ds. ocen sektora korporacyjnego w ICRA.

Kiedy można się spodziewać rozpoczęcia krajowej produkcji?

Biorąc pod uwagę wstępny etap eksploracji większości krajowych bloków wystawionych na aukcję, ich komercjalizacja i związane z nią korzyści prawdopodobnie nie zostaną w pełni zrealizowane w obecnej dekadzie kończącej się w 2030 r., stwierdziła ICRA. „Produkcja w Indiach prawdopodobnie pozostanie narażona na potencjalne przyszłe wstrząsy podażowe tych minerałów do tego czasu”, podsumowano. Oprócz pobudzania eksploracji i przyciągania większej liczby górników, Centrum zamierza nabyć aktywa zagraniczne z kluczowych regionów bogatych w zasoby jako równoległy środek wzmacniający bezpieczeństwo mineralne. Pierwsza taka kopalnia, solanki litowej, została nabyta w Argentynie w tym roku przez Khanij Bidesh India Limited, spółkę joint venture NALCO, Hindustan Copper i Mineral Exploration Company. Podczas gdy Indie poszukują kolejnych aktywów, dołączyły również do kierowanego przez USA Partnerstwa na rzecz Bezpieczeństwa Mineralnego, bloku składającego się z dużych nabywców i sprzedawców kluczowych minerałów.