Usain Bolt. Carl Lewis. Asafa Powell. Maurice Greene. Jim Hines. Przez lata najszybsi ludzie świata, oficjalnie, pochodzili albo z Jamajki, albo z USA, a garstka outsiderów od czasu do czasu próbowała dostać się do klubu.

Przez ostatnie pięć lat pewien Walijczyk próbował przekonać ludzi, że Hindus mógłby kiedyś dołączyć do tej ligi. Podczas gdy Indie odniosły sukces na średnim dystansie, a 400 m było najkrótszą drogą do uznania, James Hillier ma misję udowodnienia, że ​​mogą biegać szybko również na krótszym dystansie.

Zintegrowane podejście

„Zawsze mieliśmy tutaj dobrych sprinterów, ale to było w kieszeniach — więc sprinter był naprawdę dobry przez kilka lat, potem przychodził kolejny i pierwszy doznawał kontuzji. ​​Miejmy nadzieję, że pokazaliśmy ludziom, jak możemy być konsekwentni. Wierzę, że wnieśliśmy poziom profesjonalizmu i zintegrowane podejście. Więc sportowiec siedzi pośrodku, ale skupia się na trenerze i usługach pomocniczych na zewnątrz”, mówi Hillier, dyrektor ds. sportu w Reliance Foundation Ten hinduista.

Przeprowadzka z rodziną do Odisha High Performance Centre w Bhubaneswar nie była łatwa, ale Hillier dobrze się przystosował i przyznaje, że jego dzieci, pięcio- i trzyletnie, są teraz tak samo Hindusami, jak tylko się da. Jego pozostałe „dzieci” to jedni z najszybszych Hindusów na torze. Tejas Shirse, Manikanta Hoblidhar, Amlan Borgohain, Jyothi Yarraji, Animesh Kujur — nazwiska, które dziś robią furorę, zostały skreślone lub nie miały pojęcia o przyszłości, zanim dołączyły do ​​Reliance-Hillier.

Pomyśl o tym: Jyothi była psychicznie i fizycznie złamana, kiedy zaczęła trenować z Hillierem w 2021 roku. Shirse była niepewną młodą dziewczyną z małym skupieniem i dużą dozą uporu. Animesh, który jest monitorowany przez Hilliera, ale trenuje głównie pod okiem głównego trenera lekkoatletyki Martina Owensa, wiedział tylko, że chce biegać szybko, ale nie miał pojęcia, jak się do tego zabrać. Amlan był po prostu utalentowanym chłopakiem. Nikt nie znał Hoblidhara sześć miesięcy temu. Dziś są posiadaczami rekordów kraju w biegu na 100 m, 100 i 110 m przez płotki oraz na 200 m, wszystkie ustanowione w ciągu ostatnich 18-24 miesięcy.

Następnie mamy kolejną grupę ekscytujących talentów — Moumita Mondal i Pragyan Sahu popychające Jyothi w biegu na 100 m przez płotki. Graceson Jeeva rywalizująca z Shirse. Bapi Hansda w biegu na 400 m przez płotki i 17-letni Mohd. Reyan Basha w biegu na 100 m, wśród kilku innych. Ponieważ Indyjska Federacja Lekkoatletyczna planuje decentralizację szkoleń po Paryżu, oczekuje się, że będzie tylko lepiej.

„To projekt zespołowy” – mówi Hillier. „Jeśli spojrzymy na kobiece biegi przez płotki, kiedy tu przyjechałam, ludzie mówili: »Och, nie da się złamać granicy 13 sekund«. Zapytałam dlaczego? Kto wymyślił tę zasadę? Kiedy Jyothi ją złamała, stworzyła wiarę i teraz pojawiają się też inne dziewczyny.

„W biegu mężczyzn na 100 m, Amlan jest tam, Animesh, Gurindervir Singh wraca do formy, co jest fantastyczne dla tego sportu. Jest też kilku innych młodych chłopaków, którzy się kręcą. To może być tylko dobre. Chcę zobaczyć finał ośmiu sportowców i nie wiedzieć, kto wygra. Musimy popracować nad siłą w głębi. Myślę, że wewnętrzna konkurencyjność pomoże popchnąć sprawy do przodu”.

To klub wzajemnego podziwu. „Dziś biegnę tu 13.06 [at the 2024 Inter-State Championships] przez niego [Hillier]”, mówi Jyothi. „Ponieważ to nie tylko trening, to nastawienie. Miesiąc temu nie mogłam unieść nogi z powodu naderwania mięśnia drugiego stopnia [suffered during competition in Finland]. Nigdy nie każe mi kogoś pokonać, biec w określonym czasie ani starać się być kimś, kim nie jestem. Uczy mnie tylko, jak zarządzać sobą”.

Trener, który nie trenuje

To stały refren — trener, który nie trenuje. „Mój trener zawsze lubi, żeby jego sportowcy myśleli. Siadamy razem, a potem pyta mnie, jak będę biegał szybciej. Wtedy mówię mu, co chcę zrobić i odpowiednio planujemy” — mówi wiecznie uśmiechnięty Amlan.

„Główną rolą trenera Jamesa jest bycie facylitatorem” – mówi Shirse. „Pozwala ci myśleć, pyta cię, czego chcesz, a następnie kształtuje cię według schematu, w którym możesz się rozwijać. Widziałem wielu sportowców, nawet na najwyższym poziomie w Indiach, którzy nie wiedzą, dlaczego robią to, co robią, nie znają swoich ciał. Ale James prowadzi nas do lepszego poznania samych siebie”.

Komfort sportowców w otoczeniu Hilliera jest widoczny. „Nie przesadzam z trenowaniem. Chodzi o to, aby umieścić sportowca w środowisku, a następnie pozwolić mu rozkwitnąć, samemu rozgryźć pewne rzeczy. Sportowcy muszą wiedzieć, aby mogli się przygotować, mogli planować, mogli zacząć przejmować odpowiedzialność za rzeczy, ponieważ sportowiec musi być zaangażowany w proces.

„Stwórz wyzwania w treningu i pozwól im je rozwiązać. Jeśli nie masz tej struktury, jeśli nie okresujesz treningu lub postępów, pojawią się problemy. Moi sportowcy dokładnie wiedzą, co robią każdego dnia tygodnia. Myślę, że najważniejszą rzeczą, jaką wprowadziłem, jest ta struktura. Produktem ubocznym tego środowiska są lepsze wyniki”, wyjaśnia Hillier.

Sprinterska misja Hilliera oznacza, że ​​ma oko na każdy godny uwagi występ. Przykładem jest Gurindervir Singh, który wygrał zawody międzystanowe i w tym sezonie niezmiennie imponował. Chociaż sprinter z Pendżabu trenuje w Jalandhar, Hillier jest pełen pochwał. „Jest fenomenalny. Niewielu o tym wie, ale ja znałem Gurindervira jeszcze przed przyjazdem do Indii. Był prawdopodobnie jedynym — oprócz Neeraja [Chopra].

„Jestem jego wielkim fanem i zasługuje na zwycięstwo. Miał ciężkie 3-4 lata, nie miał wielkiego wsparcia i byłem naprawdę zadowolony, że wygrał. Wiem, że pokonał moich chłopaków, ale to dobrze dla indyjskiego sprintu” – zachwyca się Hillier. Zaprosił również Gurindervira do trenowania w Reliance HPC po igrzyskach olimpijskich, ponieważ planuje zrobić kolejny krok w kierunku swoich celów trenerskich w sprincie — 100-metrowej sztafecie narodowej z najzdolniejszymi indyjskimi biegaczami.

Pakiet szkoleniowy

„Gdy grupa jest razem, a wszyscy się nawzajem motywują, może być to bardzo pomocne. To właśnie chcę zrobić, stworzyć silną grupę. Chcę, aby treningi były bardziej konkurencyjne. Ale trzeba mieć odpowiednich ludzi i uważam, że Guri dobrze do tego pasuje” – mówi Hillier.

Shirse się zgadza. „Bardzo ważne jest, aby mieć grupę, która się nawzajem motywuje. Są dni, kiedy nie chcesz wstać i trenować, ale kiedy jest ktoś, kto cię popycha, jesteś zmotywowany, aby wyjść. Trenowaliśmy na Teneryfie na początku tego roku, gdzie było kilku elitarnych sportowców, w tym Finn Elmo Lakka. Trenowałem z nim przez trzy sesje, przyswoiłem wszystko, a potem go pokonałem, w Finlandii”.

Hillier przyznaje, że biegacze z Indii wciąż są daleko od najlepszych, ale podkreśla, że ​​to nie jest słabość. „Widzisz, jeśli spróbujemy teraz zmierzyć się z Jamajczykami, po prostu zostaniemy zabici, a to będzie demotywujące. Więc najpierw zdominujmy Azję, a to staje się coraz trudniejsze. Odhaczmy to, a potem stwórzmy kulturę sukcesu. Nie chcemy tworzyć niewidzialnych barier w postaci „nie możemy tego zrobić” i „oni są lepsi od nas”. Nie są, są po prostu 20 lat przed nami i to jest nasza przewaga, ponieważ możemy się od nich uczyć. Jeśli warunki będą odpowiednie, nie zdziwiłbym się, gdyby [an Indian] w tym roku ma 10,1” – kończy.