UWAGA SPOILER: W tym artykule omówiono wątki fabularne w filmie „Obcy: Romulus”,, obecnie w kinach.

Oczekiwania fanów horroru, którzy nie mogą się doczekać „Obcego: Romulusa”, siódmego rozdziału kultowej serii science fiction, są wysokie. Reżyserem filmu jest Fede Álvarez, który stał za dwoma klasycznymi współczesnymi horrorami zbryzganymi krwią: remakiem „Martwego zła” z 2013 roku i „Nie oddychaj” z 2016 roku. Akcja filmu rozgrywa się pomiędzy dwoma pierwszymi filmami z serii — „Obcym” z 1979 roku i „Obcymi” z 1986 roku — które są uważane za kamienie węgielne gatunku. Co zadziwiające, jest to również pierwszy film z udziałem jednej z gwiazd filmu, Aileen Wu. W filmie Wu gra Navarro, pilota statku kosmicznego, który ma pewne bardzo bliskie spotkania z obcymi. Wu jest studentem tego rzemiosła, uczęszczał do Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim i do Stella Adler Studio of Acting, ale przyznaje, że to doświadczenie miało wiele surrealistycznych momentów na dużą skalę. Wu rozmawiał z Różnorodność o intensywnym procesie współpracy z kosmitami, nauce pilotowania statku kosmicznego i radości golenia głowy.

Jak udało Ci się zdobyć tę rolę?

To mój pierwszy film fabularny. Dostałem prośbę o nagranie, jak większość aktorów, nagrałem go, a potem dwa dni później dostałem telefon zwrotny. Dwa dni później wysłano mi cały scenariusz, a potem dwa dni później To Rozmawiałem przez telefon z Fede, a on już był w Budapeszcie. Podczas rozmowy czułem, że próbuje mnie psychicznie zniechęcić: „Wiesz, będziesz cały we krwi. Będziesz siedział w tej dziurze przez osiem godzin. Nie będziesz mógł wyjść. To stworzenie będzie ci siedzieć na twarzy przez długi czas. Nie możesz dostać klaustrofobii, czy ty masz klaustrofobię?”. Ja na to: „Nie, nie mam klaustrofobii”. Miałem duży problem z klaustrofobią w liceum. Następnego ranka mój agent dostał telefon ze studia i wtedy dostałem oficjalną ofertę. Dwa dni później byłem już w samolocie do Budapesztu. Wszystko wydarzyło się bardzo szybko i nie wiedziałem, co się dzieje, dopóki nie zaczęliśmy kręcić.

Kiedy po raz pierwszy dotarło do ciebie, że „O, jestem w tym”? masywny produkcja?”

Nakręciliśmy to chronologicznie i jedną z pierwszych dużych scen jest to, że wszyscy jesteśmy w kosmicznym transporterze. Navarro, moja postać, pilotuje statek, a oni przyprowadzają prawdziwego pilota, który przychodzi i rozmawia ze mną, i tłumaczy mi, co oznacza cały język, gdzie są wszystkie przyciski i dlaczego ta sekwencja jest taka. Ćwiczyli ze mną tę sekwencję lotu statkiem, albo przynajmniej oderwania go od ziemi.

Naaman Marshall, nasz projektant produkcji, wykonał niesamowitą pracę, spełniając życzenie Fede, aby wszystko było praktyczne. Każdy przycisk, który mogłem nacisnąć, a on reagował — to było szalone. Nie wiedziałem, że jako aktor w 2024 roku mogę mieć takie doświadczenie na planie filmowym. Wtedy to do mnie dotarło. Pomyślałem sobie: „Kurczę, to jest marzenie”.

Jak dobrze znałeś serię „Obcy”, kiedy dostałeś tę pracę?

Mam starszego brata, który był wielkim fanem kolekcjonowania figurek akcji. Zawsze miał ksenomorfa na półce. Nie wiedziałem, co to jest, kiedy byłem mały, ale wiedziałem, że wygląda inaczej, ponieważ stał obok Thora i Kapitana Ameryki. Pytałem: „Co to jest? Nie wygląda na bohatera”. A on odpowiadał: „Nie chcesz wiedzieć — jesteś za młody. Uratuję cię. Zaufaj mi. Chronię cię. Robię ci przysługę”. Więc dopiero gdy dostałem rolę, pomyślałem: „OK, czas odrobić pracę domową”. Obejrzałem pierwszy film i mój brat miał rację — byłem zdecydowanie za młody.

Kiedy po raz pierwszy zdałeś sobie sprawę, że jesteś na plakacie?

W dniu, w którym plakat został wydany, był na Instagramie, X, Facebooku i wszystkich platformach. Niektóre serwisy informacyjne go pokazały, a potem powoli przesączał się na autobusy, przystanki autobusowe, billboardy, stacje metra w Nowym Jorku i taksówki. Potem moi przyjaciele z Paryża wysyłali mi zdjęcie plakatu w autobusie. A potem był wszędzie na Times Square. Więc powoli zdawałem sobie sprawę, że moja ogolona głowa dominuje nad światem. To było świetne.

Wygląda fajnie!

Uwielbiam to. Uwielbiam swoje ogolone włosy. Ogoliłam je po raz pierwszy w 2019 roku, więc noszę tę fryzurę od jakiegoś czasu. Moi przyjaciele i koledzy z klasy w Nowym Jorku znają mnie jako „Ogoloną Głowę Aileen”. Wszyscy mówili: „To twoja ogolona głowa. Znam tę głowę!”

Jak wyglądał proces noszenia facehuggera?

Grupa była odpowiedzialna za facehuggery i mieli własne studia, w których pracowali na planie. Kiedy kręciliśmy w Budapeszcie, wchodziłeś do budynku, w którym stacjonowali, i czułeś się, jakbyś wchodził do Hugger Depot. Były tam półki i rzędy tylko ogonów, tylko języka, tylko różnych części palców. To było moje pierwsze wprowadzenie, a potem zaczęliśmy próby. Pierwszą rzeczą, którą kazali mi zrobić, było przetestowanie smaku lubrykantu: ten jest truskawkowy, ten mango, ten ananasowy, ten nie ma smaku. W praktyce wcierali lubrykant w całego huggera, aby uzyskać ten błyszczący efekt. Kiedy zaczęliśmy kręcić tę część, myślę, że nakręciliśmy tę scenę przez trzy do czterech dni. W przypadku dłuższych ujęć, które kręciliśmy w szerokim ujęciu, były one wyzwaniem, ponieważ facehugger jest bardzo ciężki — myślę, że waży około trzech funtów. Część środkowa, obejmująca usta i nos, jest wydrążona, ale nadal jest wykonana z silikonu, więc oddychanie w niej nie jest zbyt łatwe.

Potem owijali palce wokół mojej głowy i mocowali ją z tyłu kilkoma gumkami, żeby była jak najciaśniejsza, i owijali ogon wokół mojej szyi. W niektórych ujęciach mieli przymocowaną żyłkę wędkarską do samego końca, tak że ktoś mógł ją pociągnąć poza kamerą, a ona się zaciskała i wyglądała, jakby mnie dusiła. Potem były pęcherze na przytulaczu, które zwisały wokół tej okolicy policzka, gdzie można zobaczyć, jak przytulacz oddycha, do czego musiałem dopasować również swój oddech, ponieważ pod względem fabularnym w ten sposób stworzenie utrzymuje ofiarę przy życiu, podczas gdy robi swoje. Bardzo się męczyłem, ponieważ to długie ujęcie, w którym uderzam o ziemię, miotam się, zmagam. Spike [Fearn]który gra mojego brata Bjorna, próbując zdjąć to z mojej twarzy i zemdlałem po uduszeniu ogonem, a następnie natychmiast musiałem dopasować swój oddech, było to bardzo intensywne. To było jak pompka do balonów i miała bardzo długą strzykawkę. To było kontrolowane przez kogoś z boku, po prostu pompując rzecz przez całą scenę. Czasami to psułem i wtedy myślałem: „Ach, jest w porządku. Robię wystarczająco dużo”.

Masz też ikoniczną śmierć chestburstera, wraz z prześwietleniem, aby zobaczyć, jak porusza się po twoich wnętrznościach. Jak wyglądał proces kręcenia tego?

Chestburster został stworzony przez Aleca Gillisa i jego zespół, którzy pracowali nad oryginalnymi filmami „Obcy”, więc fajnie było spędzić z nimi czas na planie i posłuchać mnóstwa historii o Sigourney Weaver. Seria ma 45 lat, a oni mieli po 20 lat, ile ja mam teraz, kiedy zaczęli pracować nad tymi filmami — to było wyjątkowe.

Ta scena również zajęła około pół tygodnia. Były trzy różne protezy. Pierwsza z nich to część z pompką i balonem w środku, aby pokazać, że to moja klatka piersiowa. Drugiego dnia musiałem położyć się w dziurze w ziemi i przymocowali bardzo duży element zaczynający się od obojczyka. Miałem na sobie całą klatkę piersiową i to było jak przedni plecak. W tym przypadku była dźwignia przymocowana do pompy wodnej, która się otwierała. Klatka piersiowa była pusta i wkładali małą kukiełkę do rozrywania klatki piersiowej przez fałszywą klatkę piersiową i ona wychodziła.

Ktoś miał kontrolery, które kontrolowały głowę, rękę i worek. Następnie można usłyszeć Fede w radiu podczas każdego ujęcia, który instruował lalkarzy: „Każcie mu iść w stronę Mamy! On chce czuć się blisko swojej Mamy”, a następnie przytulacz kładł się na mojej piersi, podczas gdy ja tam leżałam, drgając, umierając i pieniąc się. Jest dużo soku z cytryny i, myślę, proszku do pieczenia lub sody oczyszczonej, aby było naprawdę piankowo. Robiliśmy ujęcie po ujęciu, ale miałam [co-star] Isabela Merced była ze mną w tamtych dniach i bardzo mi pomogła przebrnąć przez tę scenę. Mówiła: „Jeśli masz w sobie jeszcze pięć, powiedz im, że masz w sobie jeszcze trzy, żeby nie musieli cię dalej zmuszać”. Uwielbiam ją za to, że uczy mnie sztuczek i trików tego zawodu jako nowicjusza. To naprawdę miłe z jej strony, że przekazuje mi rzeczy, których nauczyła się przez lata, odkąd tak długo to robi.

Mimo że jest chaotycznie, twoja śmierć była tak wiarygodna. Jak wyglądał twój proces przekonywającej śmierci przed kamerą?

Musiałem naprawdę zaufać Fede i jego wizji, ponieważ nie potrafię utożsamić się z umierającymi, ale staram się przekazać, jak to jest, gdy odczuwam naprawdę intensywny ból fizyczny, wyobrażając sobie, jak by to było, gdyby we mnie faktycznie coś się poruszało, coś obcego, co po prostu pojawiło się znikąd zaraz po tym, jak straciłem przytomność. Ale większość tego polegała na tym, że opierałem się na Fede, jak na czymś takim: „Hej, właśnie zrobiłem coś, co moim zdaniem może zadziałać. Czy zadziałało przed kamerą?”. Potem zajęło nam dużo rozmów, gdy kręciliśmy scenę. Potem po prostu starasz się o tym za dużo nie myśleć, bo jeśli to nie zadziała, da mi znać.

Czy martwisz się, że któryś z twoich przyjaciół lub członków rodziny wpadnie w panikę, gdy będą musieli patrzeć na twoją śmierć?

Nie obchodzi mnie to. Nie ma znaczenia — muszą obejrzeć ten film. To obowiązkowe. Powiedziałem wszystkim moim znajomym i członkom rodziny: „Każdy musi obejrzeć ten film, chyba że masz 70 lat lub więcej i cierpisz na chorobę serca. Wtedy możesz, ze względów bezpieczeństwa, zostać w domu”. Ale tak, zabierz wszystkich swoich znajomych. Zabierz swoich sąsiadów. Każdy powinien zobaczyć ten film w kinie.

Czy podczas premiery zdarzyło Ci się uszczypnąć?

[Producer] Ridley Scott przybił mi piątkę tuż przed zrobieniem grupowego zdjęcia. To było szalone. Był taki wyluzowany.

Wywiad został zredagowany i skrócony.