Dominique, lat 32, i jej mąż Rielly Nobes dzielą wyspę z 15 innymi osobami, ale latem – najbardziej ruchliwej porze roku – jest tam 60 innych mieszkańców, powiedziała.

Dodała, że ​​kontynent, na którym mieszka około 800 osób, jest oddalony o 13,6 mili. Przed Island 203 Dominique mieszkał w Manitouwadge, małym kanadyjskim miasteczku w Ontario.

Dominique, która udostępnia filmy o życiu na wyspie na TikToku, gdzie ma ponad 100 000 obserwujących, powiedziała, że ​​przeprowadziła się wraz z mężem i jego rodzicami 4 kwietnia 2018 r.

Latem mają sąsiada, który mieszka dość blisko, ale nie widzą domu za drzewami, więc nadal czują się tam prywatnie, powiedziała.

Dodała, że ​​przenieśli się na wyspę 203, ponieważ chcieli pracować na własny rachunek, a teraz mają małą firmę wynajmującą domki na wyspie.

Powiedziała, że ​​tuż przed zimą i wiosną lód na ich odległej wyspie jest zbyt cienki, by przejechać skuterem śnieżnym, ale zbyt gruby, by przez niego przepłynąć łodzią. Rielly, który zazwyczaj ciągnie kajak, stuka trzy razy w lód, zanim przejdzie na drugą stronę, jako środek ostrożności.

Zimą Dominique zabiera zakupy do domu skuterem śnieżnym, a latem, kiedy jezioro nie jest zamarznięte, korzysta z łodzi.

Coś innego, co dało im do myślenia, polegało na utknięciu na wyspie na okres nawet dwóch tygodni, co Dominique nazwała „lodem”, powiedziała.

Powiedziała, że ​​dwa razy w roku, zimą i wiosną, są uwięzieni w swoim domu o powierzchni 500 stóp kwadratowych przez około dwa tygodnie, podczas gdy lód zamarza lub topnieje.

Dodała, że ​​zgniły wiosenny lód – lód, który nie ma żadnego wsparcia strukturalnego i pęka – jest generalnie przyczyną wypadków. Unikają podróżowania w tym czasie.

Ich pierwsze „lodowanie” miało miejsce w ciągu miesiąca od przeprowadzki na wyspę. Ale patrząc wstecz, powiedziała, że ​​byli nadmiernie przygotowani, ponieważ kupili wiele artykułów spożywczych, od świeżej żywności po artykuły trwałe.

Kupowali rzeczy do swojej spiżarni tylko dlatego, że wystarczyły na długi czas, jak sucha fasola, ale nigdy ich nie używali, powiedział Dominique.

„Od tego czasu zdaliśmy sobie sprawę, że nie zawsze musimy być przygotowani na sześć tygodni izolacji” – powiedziała Insiderowi.

Ich sklep spożywczy, który robią co dwa tygodnie, zajmuje trochę więcej czasu niż większości ludzi, ale Dominique zawsze ma plan na ośmiogodzinną wycieczkę do sklepu, powiedziała.

Pakują ze sobą torby na zakupy i dwie duże lodówki. Zimą muszą to zabrać do ciężarówki skuterem śnieżnym, powiedział Dominique.

Ponieważ jest to tak długi dzień zakupów spożywczych, starają się spakować jak najwięcej, na przykład wizytę u dentysty, aby zaoszczędzić pieniądze, ponieważ benzyna jest „boleśnie droga” – powiedziała.

Wydają około 200 dolarów tygodniowo na artykuły spożywcze i benzynę, ponieważ nie są w stanie cały czas sprzedawać rzeczy, dodała.

„To na pewno może być przerażające. Czasami widzisz kałużę i myślisz:„ Czy to kałuża, czy dziura w lodzie? ”- powiedziała.

Dodała, że ​​zimą ubieranie się w jej pozornie niekończące się warstwy zajmuje jej około sześciu minut.

Zaczyna od założenia pary wełnianych skarpet, a następnie długiej bielizny, powiedziała. Następnie dodaje warstwę podstawową na wierzchu, na przykład top z długim rękawem. Potem zakłada swoje prawdziwe spodnie i wełniany sweter. Wełna jest nadal ciepła, jeśli jest mokra, co docenia, powiedziała.

Powiedziała, że ​​potem zaczyna zakładać odzież wierzchnią. Wkłada wkładki do butów, potem buty, a na to spodnie śnieżne. Jeśli jest naprawdę zimno, doda kolejną warstwę, a następnie płaszcz.

Nosi również szalik lub ocieplacz na szyję i dwie pary rękawiczek, a do tego dodaje kask – bezpieczeństwo przede wszystkim, powiedziała.

Zamiast tego Dominique i Rielly używają swojego numeru przeciwpożarowego (numer reprezentujący ich dom w przypadku pożaru), a następnie używają jeziora Temagami jako adresu ulicy, powiedziała.

„Często firmy mówią:„ Nie podałeś mi prawdziwego adresu ”. A ja na to: „Tak. To prawdziwy adres, zarejestrowany” – powiedziała.

Jeśli jest dostarczany przez Canada Post, nie stanowi to problemu – Dominique i Rielly po prostu odbierają go z miasta. Komplikuje się z innymi firmami przewozowymi, powiedziała.

Na przykład w 2018 roku zamówiła suknię ślubną z Budapesztu na Węgrzech. Powiedziała, że ​​kiedy przybył do Ontario, nagle się zgubił, a znalezienie go zajęło tygodnie.

Okazało się, że suknia ślubna była w mieście oddalonym o półtorej godziny. „Dostarczenie go nam było dla nich ciężką próbą” – powiedziała.

Teraz mają numery telefonów firm transportowych i kontaktują się z wyprzedzeniem. Pomimo trudności Dominique robi zakupy online o 70% więcej na wyspie 203 niż mieszkając w mieście, powiedziała.

„Kiedy mieszkasz w takim miejscu, myślę, że automatycznie masz poczucie, że wszyscy cię wspierają” – powiedziała.

Powiedziała, że ​​Dominique niedawno złamała nogę i natychmiast została zalana wsparciem ze strony swojej społeczności. Latem prowadzi małą firmę zajmującą się architekturą krajobrazu, co byłoby trudne do zrobienia ze złamaną nogą.

„Wszyscy mówili:„ Przyjedziemy i ci pomożemy. Nie oczekujemy zapłaty ”- powiedziała. „Wciąż nie mogę się nadziwić, że zrobili to dla mnie”.

Kiedy siedem lat temu złamała kolano, mieszkając w mieście, sąsiedzi nie sprawdzali, co u niej i nigdy nie miała tam poczucia wspólnoty, powiedziała.

Powiedziała, że ​​pewnego razu Dominique utknęła w zimie bez wody, ponieważ wszystko było zamarznięte. Na szczęście udało im się zdobyć wodę od przyjaciela, którą następnie zagotowali.

Ale pomimo sporadycznych problemów z hydrauliką, trudnej pogody i długich wypraw do sklepu spożywczego, jest tego warta, powiedziała. Na wyspie żyje wiele zwierząt, takich jak czarne niedźwiedzie, wiewiórki i kolibry. W nocy słyszy też wilki i kojoty, ale jeszcze żadnego nie widziała.

Najlepszą rzeczą w życiu tam jest łatwy dostęp do zewnątrz, powiedziała Insiderowi. Może wędrować, łowić ryby i zawsze czuje się zanurzona w naturze.