CNN
—

Zeszłej jesieni, gdy Ukraina odzyskała duże połacie terytorium w serii kontrataków, zaatakowała siły rosyjskie amerykańską artylerią i rakietami. Częścią tej artylerii kierował domowy system celowniczy, który Ukraina opracowała na polu bitwy.

Kawałek ukraińskiego oprogramowania przekształcił łatwo dostępne tablety i smartfony w wyrafinowane narzędzia do namierzania celów, które są obecnie szeroko stosowane w ukraińskiej armii.

Rezultatem jest aplikacja mobilna, która przekazuje zdjęcia satelitarne i inne dane wywiadowcze do algorytmu namierzania w czasie rzeczywistym, który pomaga jednostkom w pobliżu frontu kierować ogień na określone cele. A ponieważ jest to aplikacja, a nie element sprzętowy, można ją łatwo szybko aktualizować i uaktualniać oraz jest dostępna dla szerokiego grona pracowników.

Amerykańscy urzędnicy zaznajomieni z narzędziem twierdzą, że jest ono bardzo skuteczne w kierowaniu ukraińskiego ognia artyleryjskiego na rosyjskie cele.

Aplikacja do kierowania jest jednym z dziesiątek przykładów innowacji na polu bitwy, które Ukraina wymyśliła w ciągu prawie roku wojny, często znajdując tanie rozwiązania kosztownych problemów.

Małe, plastikowe drony, brzęczące cicho nad głowami, zrzucają granaty i inne rozkazy na rosyjskich żołnierzy. Drukarki 3D wytwarzają teraz części zamienne, dzięki którym żołnierze mogą naprawiać ciężki sprzęt w terenie. Technicy przekształcili zwykłe pickupy w mobilne wyrzutnie rakiet. Inżynierowie wymyślili, jak przymocować zaawansowane amerykańskie pociski rakietowe do starszych radzieckich myśliwców, takich jak MiG-29, pomagając ukraińskim siłom powietrznym utrzymać latanie po dziewięciu miesiącach wojny.

Ukraina opracowała nawet własną broń przeciwokrętową, Neptun, opartą na radzieckich projektach rakiet, które mogą atakować rosyjską flotę z odległości prawie 200 mil.

Ten rodzaj ukraińskiej pomysłowości wywarł wrażenie na urzędnikach amerykańskich, którzy chwalili zdolność Kijowa do rozwiązań „MacGyvera” dla jego potrzeb na polu bitwy, które wypełniają ważne taktyczne luki pozostawione przez większą, bardziej wyrafinowaną zachodnią broń.

Podczas gdy amerykańscy i inni zachodni urzędnicy nie zawsze mają doskonały wgląd w to, jak dokładnie działają stworzone na zamówienie systemy Ukrainy – w dużej mierze dlatego, że nie są one na miejscu – zarówno urzędnicy, jak i analitycy open source twierdzą, że Ukraina stała się prawdziwym laboratorium bojowym dla tanie, ale skuteczne rozwiązania.

„Ich innowacyjność jest po prostu niesamowicie imponująca” – powiedział Seth Jones, dyrektor międzynarodowego programu bezpieczeństwa w Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych.

Tymczasem wojna na Ukrainie dała również Stanom Zjednoczonym i ich sojusznikom rzadką okazję do zbadania, jak ich własne systemy uzbrojenia działają w warunkach intensywnego użytkowania – i jakiej amunicji używają obie strony, aby odnieść zwycięstwo w tej gorącej współczesnej wojnie. Amerykańscy oficerowie operacyjni i inni wojskowi śledzili również, jak skutecznie Rosja wykorzystała tanie, jednorazowe drony, które eksplodują przy uderzeniu, dostarczone przez Iran, aby zdziesiątkować ukraińską sieć energetyczną.

Ukraina jest „absolutnie laboratorium zbrojeniowym pod każdym względem, ponieważ żaden z tego sprzętu nigdy nie został użyty w wojnie między dwoma krajami rozwiniętymi przemysłowo” – powiedziało jedno ze źródeł zaznajomionych z zachodnim wywiadem. „To są testy bojowe w świecie rzeczywistym”.

Dla armii amerykańskiej wojna na Ukrainie była niesamowitym źródłem danych o użyteczności jej własnych systemów.

Według amerykańskiego oficera operacyjnego znającego się na pole bitwy, a także niedawne badanie przeprowadzone przez brytyjski think tank.

Jednak lekka, amerykańska wyrzutnia rakiet M142, czyli HIMARS, była kluczowa dla sukcesu Ukrainy – nawet gdy urzędnicy wyciągnęli cenne wnioski na temat tempa napraw konserwacyjnych, jakich wymagały te systemy przy tak intensywnym użytkowaniu.

Jak Ukraina wykorzystała swoje ograniczone zapasy pocisków HIMARS do siania spustoszenia w rosyjskim dowództwie i kontroli, uderzając w stanowiska dowodzenia, kwatery główne i magazyny zaopatrzenia, otwiera oczy, powiedział urzędnik obrony, dodając, że przywódcy wojskowi będą badać to przez lata.

Innym ważnym spostrzeżeniem była haubica M777, potężna artyleria, która była kluczowym elementem ukraińskiej potęgi na polu bitwy. Ale lufy haubic tracą celność, jeśli w krótkim czasie wystrzelono zbyt wiele pocisków, powiedział inny urzędnik obrony, przez co artyleria jest mniej celna i mniej skuteczna.

Ukraińcy wprowadzili także innowacje taktyczne, które zrobiły wrażenie na zachodnich urzędnikach. W pierwszych tygodniach wojny ukraińscy dowódcy dostosowali swoje operacje do wykorzystania małych oddziałów piechoty zsiadanej podczas rosyjskiego natarcia na Kijów. Uzbrojeni w montowane na ramionach rakiety Stinger i Javelin, ukraińskie wojska były w stanie podkraść się do rosyjskich czołgów bez piechoty na ich flankach.

Stany Zjednoczone również dokładnie przestudiowały konflikt, aby uzyskać większe lekcje na temat tego, jak wojna między dwoma nowoczesnymi narodami może być prowadzona w XXI wieku.

Oficer operacyjny powiedział, że jedną lekcją, jaką Stany Zjednoczone mogą wyciągnąć z tego konfliktu, jest to, że holowana artyleria – jak system haubic M777 – może należeć do przeszłości. Te systemy są trudniejsze do szybkiego przeniesienia, aby uniknąć ognia zwrotnego – aw świecie wszechobecnych dronów i nadzoru nad głową „bardzo trudno jest się obecnie ukryć” – powiedziała ta osoba.

Jeśli chodzi o wyciągnięte wnioski, „można by napisać o tym książkę” — powiedział demokratyczny kongresmen Jim Himes z Connecticut, członek Komisji Wywiadu Izby Reprezentantów.

Kontrahenci z branży obronnej ze Stanów Zjednoczonych również zauważyli nową okazję do zbadania – i wprowadzenia na rynek – swoich systemów.

BAE Systems ogłosiło już, że sukces rosyjskich dronów kamikaze wpłynął na sposób projektowania nowego opancerzonego pojazdu bojowego dla armii, dodając więcej opancerzenia, aby chronić żołnierzy przed atakami z góry.

A różne części rządu i przemysłu USA starały się przetestować nowe systemy i rozwiązania w walce, w której Ukraina potrzebowała wszelkiej możliwej pomocy.

Na początku konfliktu Narodowa Agencja Wywiadu Geoprzestrzennego wysłała pięć lekkich dronów obserwacyjnych o wysokiej rozdzielczości do Dowództwa Operacji Specjalnych Stanów Zjednoczonych w Europie – na wszelki wypadek, gdyby mogły się przydać na Ukrainie. Drony, wyprodukowane przez firmę Hexagon, nie były częścią tak zwanego programu rejestracyjnego w Departamencie Obrony, co wskazywałoby na eksperymentalny charakter konfliktu.

Wiceadmirał Marynarki Wojennej Robert Sharp, ówczesny szef Narodowej Agencji Wywiadu Geoprzestrzennego, chwalił się nawet publicznie, że Stany Zjednoczone wyszkoliły w Europie „partnera wojskowego” w zakresie systemu.

„To, co pozwala ci zrobić, to wyjść pod osłonę chmur i zebrać własne [geointelligence] dane”, powiedział Sharp CNN na marginesie konferencji satelitarnej w Denver zeszłej wiosny.

Pomimo intensywnych wysiłków niewielkiej grupy urzędników amerykańskich i przemysłu zewnętrznego, pozostaje niejasne, czy te drony kiedykolwiek wzięły udział w walce.

W międzyczasie wielu urzędników wywiadowczych i wojskowych powiedziało CNN, że mają nadzieję, że stworzenie tego, co wojsko amerykańskie określa jako „przydatne” drony – taniej broni jednorazowego użytku – stało się najwyższym priorytetem dla wykonawców obronnych.

„Chciałbym, żebyśmy mogli zrobić jednokierunkowego drona szturmowego za 10 000 dolarów” – powiedział tęsknie jeden z tych urzędników.