Techniki długiego naświetlania stają się coraz bardziej popularne, szczególnie w dziedzinie fotografii krajobrazowej. Jednym z kluczowych powodów jest możliwość uchwycenia scen z ulepszoną miękkością i harmonią w porównaniu ze standardowymi ekspozycjami.

Dzięki szybkiej ewolucji aparatów cyfrowych możemy teraz wykonywać dłuższe ekspozycje bez znaczącego szumu cyfrowego spowodowanego przegrzaniem czujnika. Ponadto postęp w filtrach neutralnej gęstości (ND) oznacza, że ​​możemy robić zdjęcia z minimalnym odcieniem kolorów i bez utraty ostrości.

To powiedziawszy, bardzo długie ekspozycje są trudne do wykonania z różnych powodów. W tym artykule wyjaśniam moją technikę nakładania, która znacznie ułatwia uchwycenie długich ekspozycji efekty jednocześnie unikając konwencjonalnych trudności.

Jeśli pasjonujesz się fotografią z długim czasem naświetlania, to jest to narzędzie, które zdecydowanie warto dodać do swojego arsenału!

Czym jest stacking z długim czasem naświetlania?

Wykonując wiele zdjęć (zwykle co najmniej 30 sekund każde), możesz je połączyć, aby stworzyć ostateczny obraz o całkowitym czasie ekspozycji równym sumie poszczególnych ekspozycji.

Technika ta jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, ale może być również korzystna w innych stylach fotografii, które wymagają dłuższego czasu naświetlania w celu uzyskania maksymalnej jakości.

Oto główne zalety łączenia zdjęć o długim czasie naświetlania:

• Wydłużony czas ekspozycji: Osiągnij dłuższy czas naświetlania bez wykonywania ani jednego dalekiego ujęcia.
• Zmniejszony poziom szumów i gorących pikseli: Krótsze ekspozycje skutkują mniejszym szumem cyfrowym i mniejszą liczbą „gorących” pikseli.
• Zmniejszone winietowanie: Stosowanie słabszego filtra ND na każde zdjęcie zmniejsza winietowanie.
• Zminimalizowane ryzyko: Unikaj marnowania czasu i zdjęć z powodu drgań statywu lub nagłych zmian oświetlenia.
• Elastyczna obróbka końcowa: O sile efektu długiego czasu naświetlania możesz zdecydować później.

Oczywiście, każda technika ma swoje wady, a długie naświetlanie nie jest wyjątkiem. Oto główne problemy z tym podejściem:

• Ani jednej ekspozycji: W przypadku niektórych konkursów i zawodów nakładanie obrazów na siebie może być niedozwolone.
• Wymagane umiejętności postprodukcji: Musisz wiedzieć, jak łączyć wielokrotne ekspozycje.
• Obawy purystów: Ta technika może nie przypaść do gustu purystycznym miłośnikom fotografii.

Kiedy należy stosować metodę stackowania z długim czasem naświetlania?

Polecam tę technikę w wielu sytuacjach:

• Jeśli chcesz wykonać zdjęcie z bardzo długim czasem naświetlania, funkcja stacking umożliwia wydłużenie czasu naświetlania bez większego ryzyka.
• Jeśli irytuje Cię ilość szumów na zdjęciach robionych z długim czasem naświetlania, funkcja stackingu pomoże zredukować szumy, chroniąc czujnik przed przegrzaniem.
• Jeśli nie masz pewności, jak długi ma być czas naświetlania, możesz później określić ostateczny czas naświetlania, sumując krótsze ekspozycje.
• Jeśli fotografujesz w trudnych warunkach pogodowych lub w nieprzyjaznych warunkach, funkcja stackingu zmniejsza ryzyko marnowania czasu naświetlania w trudnych warunkach.
• Jeśli światło zmienia się szybko, układanie zdjęć w stosy zwiększa prawdopodobieństwo uchwycenia idealnego momentu.

Mając to wszystko z głowy, możemy zająć się przyjemniejszą częścią: faktycznym wdrożeniem funkcji długiego naświetlania!

Podnoszenie jakości długich ekspozycji dzięki nakładaniu: podejście krok po kroku

Ta technika jest stosunkowo łatwa, ale jeśli chcesz uzyskać wysokiej jakości rezultaty, musisz zwracać szczególną uwagę na każdy krok!

Zanim spróbujesz, powinieneś posiąść co najmniej kilka wymaganych umiejętności (oprócz podstawowych umiejętności robienia zdjęć aparatem):

• Standardowa wiedza na temat fotografii długoczasowej: Zapoznaj się z podstawami długiego czasu naświetlania.
• Podstawowa wiedza o programie Photoshop: Naucz się korzystać z warstw w programie Adobe Photoshop lub podobnym oprogramowaniu.

Krok 1: Zdobądź odpowiedni sprzęt

Sprzęt do tej techniki jest taki sam jak do standardowej fotografii z długim czasem naświetlania. Jeśli jesteś w tym nowy, oto krótka lista:

• Aparat umożliwiający długie czasy naświetlania.
• Obiektyw kompatybilny z filtrami szarymi.
• Solidny statyw.
• Zdalny wyzwalacz (opcjonalny, ale zalecany).
• Filtry o neutralnej gęstości. Filtry ND są niezbędne w większości scenariuszy z długim czasem naświetlania, ale jeśli fotografujesz przy bardzo słabym oświetleniu, możesz się bez nich obejść.

Krok 2: Zaplanuj ujęcie

Nigdy nie naciskaj migawki bez odpowiedniego zaplanowania zdjęcia. Dokładne planowanie odgrywa kluczową rolę w zrobieniu świetnego zdjęcia! Nie lekceważ mocy planowania zdjęć z długim czasem naświetlania.

Proces planowania każdego jest inny i to jest w porządku. Ważne jest jednak, aby pomyśleć o oświetleniu, temacie i niezbędnych ustawieniach przed ustawieniem aparatu. Jeśli to możliwe, z wyprzedzeniem sprawdź lokalizacje i sprawdź, co jest dla Ciebie dostępne!

Choć od czasu do czasu szczęście może się przydać, konsekwentne przygotowanie zwiększa prawdopodobieństwo, że będziemy gotowi, gdy pojawią się odpowiednie warunki.

Krok 3: Zrób zdjęcia

Gdy już zaplanujesz zdjęcie i dotrzesz na miejsce, skup się na dwóch kluczowych aspektach: kompozycji i ekspozycji. Kompozycja zależy od Twojego gustu, podczas gdy ekspozycja obejmuje złożoną grę czynników.

Przed zrobieniem zdjęcia fotografowie krajobrazowi zazwyczaj mierzą światło, aby określić czas ekspozycji. Na ostateczny czas ekspozycji wpływają różne czynniki, takie jak siła wiatru, ruch chmur i przepływ wody. Kluczowe pytanie brzmi: „Jak długo powinienem naświetlać?”

W sytuacjach, gdy światło zmienia się szybko lub wieje silny wiatr, który może wstrząsnąć aparatem lub statywem, długie naświetlanie może nie być wykonalne. To jeden z tych momentów, w których technika stackingu okazuje się bezcenna.

Na przykład, jeśli chcesz uzyskać całkowitą ekspozycję wynoszącą osiem minut, zamiast wykonywać jedną długą ekspozycję, możesz podzielić całkowity czas na cztery kolejne zdjęcia trwające po dwie minuty każde. Możesz wybrać długość każdej ekspozycji i liczbę zdjęć, o ile odstęp czasowy między zdjęciami jest minimalny w celu ich ułożenia. Upewnij się, że nie przesuwasz statywu ani aparatu między zdjęciami. Po wykonaniu serii zdjęć przejdź do etapu postprodukcji.

Przed strzelaniem:

• Upewnij się, że celujesz właściwie.
• Ustabilizuj statyw (jeśli to możliwe, unikaj piasku i nierównych powierzchni).

Po strzelaninie:

• Sprawdź histogram, aby potwierdzić właściwą ekspozycję lub ekspozycję po prawej stronie.

Krok 4: Ułóż pliki w stos

Teraz, gdy jesteś w domu lub w swojej ulubionej kawiarni z laptopem i kawą lub piwem, pobierz swoje shoty i wybierz te, które chcesz połączyć.

Pokażemy proces układania w stosy za pomocą Adobe Photoshop, chociaż można użyć dowolnego oprogramowania obsługującego warstwy. Photoshop oferuje dwie metody układania plików w stosy, aby symulować dłuższą ekspozycję:

1. Układanie półautomatyczne
2. Układanie ręczne

Półautomatyczne układanie w stosy w programie Photoshop

Ta półautomatyczna metoda polega na przejściu do Pliki>Skrypty>Wczytaj pliki do stosu.

Następnie wybierz poszczególne zdjęcia z długim czasem naświetlania i zaznacz pola wyboru, aby program Photoshop automatycznie wyrównał obrazy źródłowe i utworzył inteligentny obiekt:

Kliknij OKa następnie poczekaj, aż Photoshop wykona swoje zadanie. Po zakończeniu procesu wybierz obiekt inteligentny, a następnie przejdź do Warstwa>Obiekty inteligentne>Tryb stosu>ŚredniaProces ten łączy wszystkie obrazy osadzone w obiekcie inteligentnym, co skutkuje powstaniem nowego obrazu, który symuluje pojedynczą długą ekspozycję o całkowitym czasie równym sumie poszczególnych ekspozycji.

Rezultat układania można zobaczyć na poniższym obrazku:

Ręczne układanie w stosy w programie Photoshop (lub gdzie indziej)

Druga metoda obejmuje ręczne mieszanie, które można wykonać za pomocą dowolnego oprogramowania obsługującego warstwy. Proces ten wymaga sekwencyjnego dostosowywania krycia każdej warstwy.

Zasada matematyczna jest następująca: krycie każdej warstwy powinno być ustawione na 1 podzielone przez jej pozycję w stosie. Tak jak tutaj:

• Pierwsze zdjęcie (dolna warstwa): 100% (1/1)
• Drugie zdjęcie: 50% (1/2)
• Trzecie zdjęcie: 33% (1/3)
• Czwarte zdjęcie: 25% (1/4)
• Piąte zdjęcie: 20% (1/5)
• Szóste zdjęcie: 17% (1/6)
• …
• N-te zdjęcie: 1/N

Metoda ta replikuje automatyczny tryb stosu średnich i daje identyczne wyniki.

Krok 4: Przepływ pracy po przetwarzaniu

W tym momencie po prostu wykonaj typowe kroki postprodukcji. Oto, co lubię robić:

1. Usuń kurz, wyprostuj i przytnij: Usuń zanieczyszczenia, wyprostuj obraz i przytnij go, jeśli to konieczne.
2. Odzyskaj szczegóły: Użyj innych ekspozycji (np. 3 lub 5 ujęć w trybie bracketingu), aby wydobyć szczegóły w statycznych częściach obrazu, które były niedoświetlone lub prześwietlone.
3. Dostosuj ekspozycję i kontrast: Dokładnie dostosuj ustawienia ekspozycji i kontrastu.
4. Dostosuj kolory: Zmień kolory, aby uzyskać pożądany wygląd.
5. Dodaj ostatnie szlify: Wprowadź ostateczne zmiany według własnego gustu.
6. Eksport: Zapisz ostateczny obraz.

Oto mój przykładowy obraz po wykonaniu wszystkich powyższych czynności:

Zrób zapierające dech w piersiach zdjęcia z długim czasem naświetlania!

Ta technika jest bardzo elastyczna i może znacznie poprawić jakość końcowego obrazu. Układanie obrazów w stosy redukuje losowy szum cyfrowy, a redukcja jest proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego liczby użytych zdjęć.

Na przykład, ułożenie czterech zdjęć w stos powoduje 50% redukcję losowego szumu cyfrowego w statycznych częściach obrazu, co jest szczególnie korzystne w przypadku niedoświetlonych obszarów. Ta technika jest szeroko stosowana w astrofotografii i innych dziedzinach, w których zwiększenie czasu ekspozycji pojedynczego zdjęcia jest niepraktyczne.

Więc spróbuj i zobacz, co o tym myślisz!

Potrzebujesz dalszej pomocy lub wyjaśnień? Nie wahaj się zostawić pytań poniżej!