„Inside Out 2” dostarcza świeżego plonu emocji dla Riley, 13-letniego bohatera filmu, który rozpoczyna historię u progu dojrzewania. Lęk, Zażenowanie, Zazdrość i Nuda dołączają do głównych emocji z oryginalnego filmu: Radość, Gniew, Strach, Wstręt i Smutek.

Najbardziej konsekwentną nowością jest Lęk, którego pełen dobrych intencji, ale chaotyczny wpływ popycha Rileya i inne emocje na skraj mentalnej i społecznej katastrofy. Wyrażona przez Mayę Hawke i pełna niepokojących szczegółów postaci – niesfornych włosów, wyłupiastych oczu, uśmiechu fortepianu – Lęk jawi się jako przełomowa gwiazda przebojowej kontynuacji i niestabilny środek ciężkości.

W serii wywiadów zespół Pixara, który ożywił tę postać — reżyser Kelsey Mann, projektantka postaci Deanna Marsigliese oraz kierownicy animacji Evan Bonifacio i Dovi Anderson — rozłożyli na czynniki pierwsze anatomię Anxiety i omówili czerpanie inspiracji z badań psychologicznych, królestwa ptaków i alejki z warzywami. Oto zredagowane fragmenty rozmów.

Jaki był początkowy pomysł na postać? Kim był Anxiety?

KELSEY MANN, reżyser Początkowo była zmiennokształtna. Miała być osobą, która kłamała o tym, kim była. Chciałem kogoś, kto byłby niemal zrobiony z gliny. Coś w rodzaju potwora, prawie jak jaszczurka. Ale ostatecznie pozbyliśmy się tego zwrotu akcji, ponieważ uczynił film naprawdę skomplikowanym.

DEANNA MARSIGLIESE, projektantka postaci Zanim do mnie przyszła, wypróbowano już inne pomysły, ale nie sprawdzały się w tej historii. Byli trochę bardziej złowieszczy, bardziej antagonistyczni. Pomyślałem, że może moglibyśmy spróbować złagodzić tę postać i zobaczyć, czy moglibyśmy zrobić coś bardziej przystępnego. Zrobiłem około tuzina, może dwóch tuzinów miniaturek – bardzo małych szkiców. Po kilku dniach wybrałem 10 i położyłem je przed Kelseyem. Wybrał pierwszy, jaki kiedykolwiek zrobiłam.

MANN Były po prostu zabawne. Nie chcesz, aby widzowie kibicowali antagonistom, ale chcesz, aby cieszyli się, gdy są na ekranie. Kiedykolwiek pojawiała się wcześniejsza wersja postaci, po prostu nie lubiłem jej oglądać.

Gdzie szukałeś inspiracji?

Człowiek Deanna miała naprawdę świetny pomysł, aby powiązać ją trochę ze Strachem, ponieważ są oni jakby dalekimi kuzynami.

MARSYGLIESKI Za każdym razem, gdy szukałam definicji lęku, zawsze zaczynała się od „Strachu przed”. „Lęk to strach przed tym, co może się wydarzyć”. Zaczęłam więc myśleć: „OK, strach i lęk to dwie różne rzeczy, ale wyraźnie są ze sobą powiązane”, więc zaprojektowałam ją z myślą o tym.

MANN Im więcej badań przeprowadziliśmy, tym bardziej zdawaliśmy sobie sprawę, że lęk naprawdę nam pomaga i chroni, co zachęciło nas do pochylenia się nad bardziej zabawnym projektem. Scenograf Jason Deamer zauważył, że męskie emocje wydają się być bardziej stylizowane. Gniew jest kwadratem, a strach jest tego rodzaju surowym nerwem. Pamiętam, jak powiedział, że byłoby naprawdę wspaniale, gdybyśmy mogli zrobić to dla postaci kobiecej.

MARSYGLIES Lęk i Strach dzielą te naprawdę wyraziste, hiperczujne oczy. To był główny punkt odniesienia. Ale podczas gdy Lęk jest naprawdę pionowy w projekcie, zdecydowałem, że dla kontrastu Lęk będzie bardziej poziomy. Stąd wzięliśmy te naprawdę szerokie usta.

Człowiek Pamiętam, że jeden z animatorów nawiązywał do ruchów jej oczu, przypominających ruchy ptaków.

EVAN BONIFACIO, kierownik animacji Koncepcja była taka, że ​​ktoś, kto jest zaniepokojony, będzie stale skanował pokój, szukając problemów i planując przyszłość.

MARSYGLIESKI Dla mnie to prawie jak czajnik. Jest ta wrząca, stała nerwowa energia tuż pod powierzchnią, która bardzo stopniowo się buduje. I tak jak para w czajniku, będzie potrzebowała dróg do uwolnienia.

MANN Jest przeciwieństwem Ennui. Podczas gdy Ennui mówi: „Ledwie muszę się ruszać, chyba że muszę”, niepokój po prostu ciągle się porusza. Zawsze mówiliśmy, że ma zespół niespokojnych nóg.

BONIFACIO Animatorzy szczegółowo zbadali, jak będzie się poruszać w środowisku, co ostatecznie wpłynęło na historię. Przykładem jest jej przepraszająca natura — pomysł, że dotyka konsoli i przejmuje centralę, ale jest jej przykro, ale nie może się powstrzymać.

Jakich innych cech fizycznych użyłeś, aby wyrazić jej osobowość?

MARSYGLIES Wybrałem wiele cech, które wspomagałyby nerwowe tiki i nawyki, a jej ubranie było jednym z nich.

Człowiek Pamiętam, że ktoś wpadł na świetny pomysł, że będzie miała naprawdę swędzący sweter. Jeśli spojrzysz na Smutek, sweter, jest bardzo ciepły. Jest bardzo przytulny. Wygląda, jakby był z kaszmiru. Ale Lęk, ona ma tę swędzącą wełnę, która trochę potęgowała jej lęk.

MARSYGLIESKI Ma wysoki kołnierz, za który, jak sądzę, często będzie ciągnęła. To trochę duszące. Ma rozciągnięte rękawy i to jej zasługa. Ma podniesione spodnie, co nie jest najwygodniejsze. A jej buty są po prostu trochę za ciasne. Wszystko jest zbudowane tak, żeby ją trochę pogorszyć.

Człowiek Jej włosy również były ważną częścią postaci. Są dzikie, nawet gdy próbuje się przedstawić jako całość, jakby próbowała okiełznać chaos. Dział symulacji, który zajmuje się włosami i ubraniami, dodał wiele.

MARSYGLIESKI Jako punkt odniesienia użyłam wierzchołka marchewki. Sposób, w jaki liście wychodzą z wierzchołka marchewki, jest naprawdę sztywny i mocny, ale potem staje się wiotki i lekki w kierunku końcówek. Chciałam, aby był to kanał dla całego jej drżenia i drgania.

BONIFACIO Same włosy przybierały różne ułożenia, prawdopodobnie od pięciu do ośmiu: sztywne i proste, bardziej zrelaksowany pan młody, delikatniejszy pan młody, żylasty pan młody. Gdyby w scenariuszu krzyczał Niepokój, animatorzy mogliby powiedzieć: „W tej chwili przejdź od miękkiego pana młodego do sztywnego, bardziej wyprostowanego pana młodego”.

Która część postaci była najtrudniejsza do animowania?

BONIFACIO Usta. Budowa platformy — rzeczy znajdującej się pod skórą postaci, która pozwala animatorom ułożyć ręce, głowę i twarz.

MARSYGLIESKI Zęby były duże. Miały grzechotać i poruszać się w ustach. To niepokojące. Wiele moich wyborów dotyczyło asymetrii: bycia niecentralnym, nierównym. Została złożona w taki sposób, że myślisz: „Czy wszystko w porządku? Czy się rozpadniesz?” Czy możesz wstać?” Naprawdę chciałem, żeby wywołała inne emocje, a publiczność poczuła się trochę zdenerwowana.

DOVI ANDERSON, kierownik animacji Byliśmy ciekawi, jak będzie wyglądać, gdy bohater będzie mówił. Czy zęby nie będą się zbytnio ruszać? Jak możemy to zrobić, aby podążanie za dialogiem nie było zbyt trudne?

BONIFACIO Jeśli spojrzysz na rysunki, nie ma żadnej protezy. Nie ma żadnej kości szczęki. To po prostu taki duży, otwarty kształt. Musieliśmy znaleźć sposób, aby dać jej szeroki wachlarz wyrazów twarzy, ale nadal mieć zęby zakotwiczone do czegoś.

ANDERSONA Standardowy zestaw do ust ma około 300 elementów sterujących. W przypadku lęku prawdopodobnie mieliśmy 1000.

BONIFACIO Istniały dwa pełne zestawy kontroli dla jamy ustnej, a w razie potrzeby każdy ząb mógł być kontrolowany indywidualnie.

ANDERSONA Mimo że miała bardzo wymagający projekt, podstawy animacji były takie same jak u każdego innego. Animatorzy są wykonawcami — ich zadaniem jest wymyślenie, jaki będzie występ. Kim jestem? Jaki jest podtekst? Co dzieje się w głowie postaci? Jak przekazać to publiczności? Wielu wchodziło do sali aktorskiej, włączało kamerę i odgrywało scenę z własną anatomią i ograniczeniami. Następnie pojawiało się pytanie: „Jak przełożyć to na ten projekt?”

Jaka jest twoja ulubiona scena z Niepokoju?

Człowiek Jest scena, w której Riley ma atak paniki pod koniec filmu. Chciałem, żeby Lęk wszedł i przejął kontrolę nad konsolą i wjechał za mocno w Riley.

ANDERSONA Zaczyna się poruszać naprawdę szybko i zamienia się w wir. Skończyło się na tym, że animował 106 Lęków w około ośmiu ujęciach. W jednym ujęciu mogło być ponad 10 lub 15 Lęków — wiele ramion i głów kręcących się w kółko.

MARSYGLIESKI Lęk u niektórych osób jest naprawdę wyniszczający; nie są przez niego aktywowani, są sparaliżowani. Inni ludzie są naprawdę aktywowani i ruchowi. Ważne było, żebyśmy zaczęli od jednego krańca, a potem poprowadzili ją do drugiego, aby każdy z lękiem mógł zobaczyć siebie i swoje zachowanie w niej.

MANN W tej scenie jest naprawdę świetny moment, w którym mówi: „Przepraszam. Bardzo mi przykro, Joy. Chciałem ją tylko chronić.

MARSYGLIESKI Myślę, że to jedna łza.

MANN Jestem naprawdę dumny z tego, jak wyszło, ponieważ do tego potrzebny jest cały zespół artystów i filmowców w studiu.