Polityka jest tak bezwzględna, że ​​posłowie mogą stracić pracę z dnia na dzień, zostawiając początkową pensję w wysokości 91 000 funtów.

Gdy kurz opada po jednych z najbardziej dramatycznych wyborów powszechnych od pokolenia, jak długoletni politycy radzą sobie z utratą swoich miejsc? I jakie wsparcie jest dostępne dla tych, którzy stoją w obliczu perspektywy bezrobocia?

Podobnie jak setki innych parlamentarzystów, głównie konserwatystów, Peter Aldous stracił w zeszłym tygodniu swoje miejsce.

„Wszystkie kariery polityczne kończą się porażką” – mówi przygnębiony pan Aldous.

„I teraz nie jestem pewien, co robić dalej… Mam 62 lata – jak zdolni do zatrudnienia są byli posłowie z szeregowych ław?”

„Oczywiście, że chciałem zostać ponownie wybrany” – mówi. „Ale w połowie kampanii zdałem sobie sprawę, że znajdę się w sytuacji, w której jestem teraz.

„Mój personel i zwolennicy są niesamowicie zdenerwowani i wspieram ich w tym”.

Biuro pana Aldousa zatrudniało cztery osoby, które teraz miały zostać zwolnione, co, jak sam przyznał, powodowało u niego „winę”.

W niedzielę udał się do Westminster, aby opuścić swoje biuro parlamentarne.

„Jestem byłym rzeczoznawcą majątkowym, ale kiedy zostałem posłem, nie miałem w tym żadnego udziału” – mówi.

„Nie sądzę, żebym miał jeszcze kiedyś zajmować się geodezją, bo wiele spraw poszło do przodu.

„Zaczynam z czystą kartką papieru… Za wcześnie, żeby powiedzieć, czy zostanę w polityce”.

Pan Aldous mówi, że reprezentowanie Waveney to „ogromny zaszczyt”.

„Czas pokaże, czy pozostawiłem po sobie trwały ślad” – dodaje.

Podobnie jak wszyscy posłowie pokonani w wyborach powszechnych, pan Aldous będzie mógł ubiegać się o wsparcie, które pomoże mu zaplanować przyszłość i „dostosować się do życia z dala od parlamentu”.

Izba Gmin, z pieniędzy podatników, finansuje usługę „przejściową”, która ma na celu wspieranie „odchodzących członków” w planowaniu kariery, pisaniu CV i stosowaniu technik przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych.

Oferuje również doradztwo w zakresie bezpieczeństwa osobistego, zwrotu sprzętu IT, tworzenia kopii zapasowych danych osobowych zgodnie z RODO oraz usług z zakresu zdrowia psychicznego.

Przedstawiciele Izby Gmin mają nadzieję, że dzięki temu zawód posła stanie się atrakcyjniejszy.

„Jeśli podchodzisz do tej roli tak jak ja to zrobiłem, jest ona absolutnie nieustępliwa” – mówi były konserwatywny poseł Duncan Baker.

„Nie miałem ani jednego dnia wolnego od dnia, w którym zostałem wybrany. Moje przyjaźnie znikały, ponieważ po prostu nie masz czasu”.

„W pewnym sensie spadł mi teraz ciężar z ramion” – mówi.

„Bardzo się cieszę, że odzyskam rodzinę. Bardzo za nią tęskniłem”.

Na pytanie, jak się czuje po stracie 91 tys. funtów rocznie, pan Baker, ojciec dwóch małych córek, odpowiedział, że jest to „trudne”.

„Ale trzeba być rozsądnym, trzeba się na to przygotować i upewnić się, że ma się pewne oszczędności, które pozwolą przetrwać następne kilka dni” – dodaje.

„Mam wielkie szczęście, że moja żona ciężko pracuje, aby zapewnić sobie podwójne źródło dochodu w gospodarstwie domowym”.

Izba Gmin daje ustępującym posłom cztery miesiące na zakończenie urzędowania.

Dla pana Bakera, biegłego rewidenta, oznacza to zamknięcie lokalnego biura okręgowego, zwolnienie sześciu członków personelu i zerwanie umowy z rodziną w Londynie, od której wynajmował pokój, aby opłacić koszty swojego pobytu w Westminster.

Twierdzi, że obecnie poszukuje „możliwości biznesowej na skalę komercyjną”, być może w sektorze charytatywnym, i wyklucza automatyczny powrót do polityki.

„Ogromnie podobało mi się to, co robiłem… ale w dużym sensie czuję, że odsiedziałem już swój wyrok” – dodaje.

„Nigdy nie mów nigdy, ale w tej chwili chcę odejść od życia publicznego”.