Minęły ponad trzy lata od pierwszego znanego zakażenia COVID-19. Od tego czasu zaobserwowaliśmy setki milionów przypadków na całym świecie.

Prawdopodobnie miałeś to – przynajmniej raz, jeśli nie wiele razy – podobnie jak prawie wszyscy, których znasz. W miarę napływu kolejnych fal infekcji coraz mniej osób nigdy nie złapało COVID-19.

Ale nawet biorąc pod uwagę tych, którzy go mieli i nie zdawali sobie z tego sprawy, prawdopodobnie wciąż są ludzie, którym udało się całkowicie uniknąć wirusa (jak dotąd).

W zeszłym roku pisałem o ludziach, którzy jeszcze nie zostali zarażeni. Czy byli jakoś odporni? Czy posiadali jakąś korzystną mutację genetyczną? Czy po prostu unikali ludzi i nadal zachowywali środki ostrożności? A może po prostu mieli szczęście i ich czas nieuchronnie miał nadejść?

Niestety nadal nie wiemy, dlaczego niektórym osobom udało się tak długo uniknąć COVID-19. Nauka wymaga czasu.

W 2020 roku obserwowaliśmy, jak badania przebiegają z niespotykaną szybkością, aby zrozumieć SARS-CoV-2 (wirus wywołujący COVID-19) oraz opracować metody leczenia i szczepionki. Ale ten poziom finansowania i współpracy jest trudny do utrzymania w świecie z tak wieloma wartościowymi obszarami badań.

To powiedziawszy, niektóre badania koncentrują się w szczególności na tym, czy element genetyczny pomaga wyjaśnić, dlaczego niektórzy ludzie nigdy nie zachorowali na COVID-19. Ale chociaż te badania są ważne, nie powinniśmy tracić uwagi na tych, którzy cierpią na tę chorobę i jej długoterminowe skutki.

Czy odporność jest w genach?

COVID Human Genetic Effort, kierowany przez naukowców z USA, zrekrutował osoby o znanym narażeniu na wirusa, ale które same go nie miały. Obejmuje to na przykład pracowników służby zdrowia lub osoby mieszkające w gospodarstwie domowym z potwierdzonym przypadkiem COVID-19.

Naukowcy będą badać ich DNA i szukać nietypowych mutacji, które mogą wyjaśniać pozorną odporność na zakażenie SARS-CoV-2. Może to być mutacja w receptorach komórkowych lub enzymach potrzebnych wirusowi do przedostania się do naszych komórek, a może mutacja w genie zaangażowanym w odpowiedź immunologiczną na infekcję.

Badania, które mają na celu odkrycie anomalii w naszym DNA, zwane badaniami asocjacyjnymi całego genomu, były już w stanie zidentyfikować mutacje genetyczne, które czynią niektórych ludzi odpornymi na inne infekcje, takie jak HIV i norowirus (błąd wymiotów zimowych). Jeśli uda nam się zidentyfikować powody, dla których ludzie mogą być odporni na konkretnego wirusa, to teoretycznie wiedza ta może zostać wykorzystana do zapobiegania infekcji.

Ale czy to naprawdę takie proste? Pomimo naszego zrozumienia mutacji genetycznych, które chronią szczęśliwą mniejszość ludzi przed norowirusem, nie ma szczepionki ani leczenia tego wirusa. A niesławne „dzieci CRISPR” (kilka dzieci urodzonych w 2018 r., których genomy zostały zmodyfikowane w celu uodpornienia ich na HIV) spotkały się z krytyką za wątpliwą etykę, nie wspominając o tym, że są nielegalne.

Możliwe, że to nie mutacja w jednym genie, ale kombinacja mutacji w wielu genach sprawia, że ​​niewielka liczba osób jest odporna na COVID-19. Celowanie w wiele genów bez powodowania niepożądanych skutków ubocznych może być trudne i znacznie utrudniłoby wykorzystanie tej wiedzy w przypadku leków przeciw COVID-19.

Ale zrozumienie mutacji genetycznych, które czynią kogoś odpornym na COVID-19, może dostarczyć cennych informacji na temat tego, w jaki sposób SARS-CoV-2 infekuje ludzi i powoduje choroby. Innymi słowy, może być interesujący naukowo, ale być może nie klinicznie.

Chociaż minie trochę czasu, zanim uzyskamy odpowiedzi z tych badań, naukowcy uważają, że istnieje niewielka grupa ludzi, którzy są naturalnie odporni na SARS-CoV-2 dzięki swoim genom.

Czas zmienić punkt ciężkości?

Jako naukowcy możemy zafiksować się na pewnych szczegółach naszych badań. Zawsze ważne jest, aby przypominać sobie, że po drugiej stronie tych chorób zakaźnych są ludzie.

Chociaż SARS-CoV-2 nadal zaraża ludzi na całym świecie i stale mutuje i ewoluuje w nowe warianty, jego dotkliwość została ogólnie znacznie zmniejszona dzięki skutecznym szczepionkom.

Jednocześnie szacuje się, że dwa miliony osób w Wielkiej Brytanii zgłasza długi COVID, z czego prawie jedna piąta ma objawy tak poważne, że stan znacznie ogranicza ich codzienne czynności.

Chociaż istnieje kilka teorii na temat tego, co przyczynia się do długotrwałego COVID, w tym mikroskrzepów we krwi i przewlekłego stanu zapalnego, tak naprawdę nie wiemy, dlaczego niektórzy ludzie są dotknięci, a inni nie. Być może więc powinniśmy się skupić od genetycznych uwarunkowań odporności na SARS-CoV-2 do zbadania, czy niektórzy ludzie mogą mieć genetyczną predyspozycję do potencjalnie zmieniającej życie choroby przewlekłej.

Lindsay Broadbent, wykładowca wirusologii, University of Surrey

Ten artykuł został ponownie opublikowany z The Conversation na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.