Zmarła Janis Paige, popularna aktorka w Hollywood oraz w musicalach i komediach na Broadwayu, która tańczyła z Fredem Astairem, koncertowała z Bobem Hopem i występowała do 90. roku życia. Miała 101 lat.

Paige zmarła w niedzielę z przyczyn naturalnych w swoim domu w Los Angeles – powiedział w poniedziałek wieloletni przyjaciel Stuart Lampert.

Paige wystąpiła na Broadwayu u boku Jackie Coopera w kryminalnej komedii „Remains to be Seen” oraz wraz z Johnem Raittem w przebojowym musicalu „The Pajama Game”.

Inne jej filmy to komedia Hope „Kawaler w raju”; komedia Doris Day „Proszę nie jeść stokrotek” i „Podążaj za chłopcami”.

W 2018 roku dodała swój głos do ruchu #MeToo, zarzucając napaść, gdy miała 22 lata, ze strony zmarłego w 1982 roku spadkobiercy domu towarowego Alfreda Bloomingdale’a.

„Czułam jego dłonie nie tylko na moich piersiach, ale pozornie wszędzie. Był duży i silny, a ja zaczęłam walczyć, kopać, gryźć i krzyczeć” – napisała. „W wieku 95 lat czas nie działa na moją korzyść i cisza też nie. Chcę po prostu dodać swoje imię i powiedzieć: „Ja też”.

Wielki przełom w życiu Paige nastąpił w czasie wojny, kiedy zaśpiewała arię operową dla żołnierzy w hollywoodzkiej stołówce.

MGM zatrudniło ją dzień później do krótkiej roli w „Bathing Beauty” – wypowiedziała dwie kwestie w filmie, w którym wystąpili Esther Williams i Red Skelton – po czym ją rzuciła.

Tego samego dnia Warner Bros. podpisała z nią kontrakt i obsadziła ją w dramatycznej części gwiazdorskiego filmu „Hollywood Canteen”. Jej kontrakt zaczynał się od 150 dolarów tygodniowo.

„Zarabiałam więcej tygodniowo niż moja matka przez miesiąc podczas Wielkiego Kryzysu” – wspominała w The Hollywood Reporter w 2018 roku.

Jej pensja wzrosła do 1000 dolarów tygodniowo, ponieważ studio zajmowało ją lekkimi filmami, takimi jak „Dwóch facetów z Milwaukee”, „Czas, miejsce i dziewczyna”, „Miłość i nauka”, „Zawsze razem”, „Wallflower” i „ Romans na pełnym morzu”, który był debiutem filmowym Doris Day.

W międzyczasie zmieniła nazwisko z Donna May Tjaden i przyjęła imię swojego dziadka – Paige. Wzięła swoje imię od Elsie Janis, słynącej z zabawiania żołnierzy podczas I wojny światowej.

Kontrakt Paige wygasł w 1949 r., w czasie, gdy studia uwalniały talenty z powodu wkroczenia telewizji.

„To był wstrząs” – zauważyła w 1963 roku. „To oznaczało, że w wieku 25 lat zostałam wyrzucona z wody”.

Zabrała swój talent na Broadway, gdzie zagrała w „Remains to Be Seen” (jej rolę przejęła June Allyson na potrzeby ekranizacji) oraz zagrała Babe u boku Raitta jako Sid w oryginalnej produkcji „The Pyjama Game”. w reżyserii George’a Abbotta z 1954 roku. (Doris Day przyjęłaby swoją rolę w wersji filmowej.)

Producent MGM Arthur Freed przyłapał jej występ w nocnym klubie w hotelu Ambassador w Los Angeles i zaproponował jej rolę u boku Astaire w „Silk Stockings”, w którym także wystąpiła Cyd Charisse.

Film słynie z tego, że ona i Astaire naśladują nowomodne sztuczki filmowe w utworze Cole’a Portera „Stereophonic Sound”, w tym huśtanie się na żyrandolu.

„Byłam jedną masą siniaków. Nie wiedziałem jak upaść. Nie wiedziałam, jak zejść na stół, nie wiedziałam, jak się uratować, bo nigdy nie byłam tancerką klasyczną” – powiedziała „Miami Herald” w 2016 roku.

W maju 2003 roku Paige wznowiła występy po długiej nieobecności.

Otworzyła przedstawienie, które nazwała „Trzeci akt” w Plush Room w San Francisco. Opowiadała historie o Astaire, Franku Sinatrze i innych oraz śpiewała melodie ze swoich filmów i musicali scenicznych.

Chad Jones, recenzent „Alameda Times-Star”, skomentował, że w wieku 80 lat „urocza Paige wykazuje witalność, werwę i ducha, jakich pozazdroszczą jej artyści o połowę młodsi”.

Paige dorastała w Tacoma w stanie Waszyngton. Jej ojciec opuścił rodzinę, gdy miała 4 lata, a matka zarabiała na życie w Bank of Tacoma.

„Zawsze mieliśmy dość jedzenia” – Paige powiedziała „Saturday Evening Post” w 1963 r. „ale nie było nic do stracenia. Moja mama bardzo ciężko pracowała. I często powtarzała, że ​​żałuje, że nie urodziłam się chłopcem, żebym mogła bardziej pomóc. Zawsze chciałem być dla niej sukcesem, wynagrodzić to mojemu ojcu.

Po opuszczeniu Warner Bros. zwróciła się do telewizji, grając w serialu telewizyjnym z lat 1955–1956 „It’s Always Jan” oraz grając powtarzające się role w filmach: „Flamingo Road”, „Santa Barbara”, „Eight Is Enough”, „Capitol”, „Wyspa Fantazji” i „Traper Jon, MD”

W „All in the Family” zagrała kelnerkę w restauracji, która związała się z Archiem Bunkerem Carrolla O’Connora.

Paige zastąpiła Angelę Lansbury w nowojorskiej produkcji „Mame” w 1968 roku na Broadwayu, a w 1969 roku odbyła tournee z tym przedstawieniem.

Brała także udział w trasie koncertowej przy filmach „Gypsy”, „Annie Get Your Gun”, „Born Yesterday” i „The Desk Set”. Ostatni raz na Broadwayu wystąpiła w 1984 roku w przedstawieniu „Alone Together”.

Uświetniła także świąteczne wizyty Hope na Kubie i na Karaibach w 1960 r., w Japonii i Korei Południowej w 1962 r. oraz w Wietnamie w 1964 r. Śpiewała w klubach z Sammym Davisem Jr., Alanem Kingiem, Dinah Shore i Perrym Como.

W 2020 roku ukazała się jej autobiografia „Reading Between the Lines: A Memoir”, w której opisano jej powiązania z Frankiem Sinatrą, Bette Davis, Joan Crawford, Davidem Nivenem, Henrym Fondą, Clarkiem Gable i Lucille Ball.

Miała dwa krótkie małżeństwa: z restauratorem z San Francisco Frankiem Martinellim i pisarzem i producentem Arthurem Standerem.

W 1962 roku wyszła za mąż za autora tekstów Raya Gilberta, który zdobył Oscara za piosenkę „Zip-a-Dee-Doo-Da” z filmu Disneya „Pieśń Południa”. Zmarł w 1976 roku, a ona objęła zarządzanie jego firmą muzyczną.