W czasach juniorskich Jarmanpreet Singh był zapowiadany jako kolejna wielka gwiazda indyjskiego hokeja. Solidny zawodnik, zręczny i posiadający zdolność szybkiego tworzenia szans z prawej flanki sprawił, że obrońca był automatycznym wyborem do indyjskiej drużyny juniorów po debiucie w 2011 roku.

Wychowanek akademii hokejowej Surjit Singh w Dżalandharze – nazwanej na cześć zmarłego kapitana Indii i członka drużyny, która zdobyła Puchar Świata w 1975 r. – Jarmanpreet został również wybrany do drużyny pendżabskiej obecnie zawieszonej Hockey India League (HIL) w wieku 18 lat, co dało mu szansę gry u boku najlepszych graczy na świecie.

Potem jego świat się rozpadł. Nieudany test antydopingowy doprowadził do dwuletniego zakazu w styczniu 2015 r. Zastrzyk podany przez lekarza w jego wiosce w Pendżabie na ból dolnej części pleców okazał się zgubny, odbierając cenny etap w jego rozwijającej się karierze. Powrót do hokeja wyglądał ponuro.

„Zakaz oznacza, że ​​nie możesz grać w hokeja na poziomie zawodowym na żadnym poziomie. To był najciemniejszy etap mojej kariery. Było tak wiele niepewności. Zawodnicy zazwyczaj nie wychodzą z takich niepowodzeń” – powiedział Jarmanpreet, który w czwartek kończy 28 lat.

Musiał odczekać. Podczas gdy jego rówieśnicy grali dla Indii, Jarmanpreet wrócił do swojej wioski Rajdhan w dystrykcie Amritsar, gdzie utrzymywał formę, ćwicząc z bratem i trenerami z dzieciństwa. „Byłem wytrwały. Chciałem po prostu wrócić do formy” – powiedział.

Gdy Jarmanpreet powrócił do rozgrywek krajowych na początku 2017 roku, znalazł wsparcie ze strony kolegów, a także ówczesnego trenera reprezentacji Indii Harendry Singha, który obecnie jest trenerem reprezentacji kobiet.

Prawy obrońca powrócił do hokeja, grając w krajowych turniejach. Ku zaskoczeniu selekcjonerów i Harendry, Jarmanpreet pokazał na Nationals, że nie stracił formy i rok później został włączony do 50 głównych prawdopodobnych. Jarmanpreet zadebiutował w Indiach niecałe 18 miesięcy po powrocie, na Champions Trophy 2018, gdzie pomógł Indiom zdobyć srebro w holenderskiej Bredzie.

Jednak Jarmanpreet nie mógł zaimponować następcy Harendry, Australijczykowi Grahamowi Reidowi, który przez większość swojej kadencji trzymał obrońcę na ławce rezerwowych – inspektor ds. podatku dochodowego rozegrał tylko 23 mecze w ciągu pierwszych czterech lat w międzynarodowym hokeju. Jego największym rozczarowaniem było to, że nie zakwalifikował się do Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 2021 r., zmuszony oglądać, jak jego koledzy świętują brązowy medal, pierwszy medal olimpijski w hokeju dla Indii od 41 lat.

„Każdy zawodnik żyje nadzieją na grę na olimpiadzie; było rozczarowanie. Jeśli nie zostaniesz wybrany, mimo że ciężko pracowałeś przez tyle lat (będzie)” – powiedział zawodnik, który ma teraz 106 występów w reprezentacji Indii.

Jego los się odmienił, gdy Craig Fulton zastąpił Reida. Jarmanpreet stał się regularnym zawodnikiem wyjściowej jedenastki Indii, grając w 35 meczach w 2023 roku – pomógł Indiom wygrać Asian Champions Trophy i Igrzyska Azjatyckie. W tym roku pojawił się w koszulce Indii 21 razy. Dzięki wsparciu Fultona zaczął ciężej pracować na boisku i poza nim.

„Dużo pracowałem na siłowni, aby zbudować swoją siłę. Na boisku znacznie lepiej czytam grę. Przeanalizowałem swoje słabości i nad nimi pracowałem. Pierwszą rzeczą, którą zrobiłem, było lepsze zrozumienie struktur moich trenerów i seniorów, takich jak przejście z hokeja strefowego na indywidualny, w zależności od przeciwnika, z którym gramy”.

Filozofia Fultona „obroń się, aby wygrać” dała Jarmanpreetowi nowe życie; ważniejsza jest linia obrony, a on ma większą rolę do odegrania w ataku. Dzięki temu stał się prawdopodobnie najbardziej udoskonalonym graczem drużyny w ciągu ostatnich kilku lat.

„Trener uważa, że ​​obrońca boczny dołączy do ataku. Musiałeś zauważyć, że obrona dołącza teraz do ataku o wiele bardziej, zwłaszcza z flanki. Często muszę grać głęboko w obronie, często zostaję w pomocy. Moja umiejętność zmiany gry zgodnie z zapotrzebowaniem była kluczem do mojej poprawy”.

W końcu jego marzenie olimpijskie spełniło się, gdy 26 czerwca został powołany do 16-osobowej kadry Indii na Igrzyska w Paryżu. To była podwójna radość, ponieważ tego samego dnia jego żona urodziła córkę.

„Obie wiadomości nadeszły tego samego dnia. To dla mnie wielka sprawa zostać wybranym na igrzyska olimpijskie po wszystkich trudnościach. Każdy zawodnik marzy o grze na igrzyskach olimpijskich. Dostałem tę szansę. Mam nadzieję, że się sprawdzi, prowadząc Indie na podium w Paryżu” – podsumował Jarmanpreet.