Jednym z najczęstszych lęków ludzi jest prawdopodobnie strach przed pająkami Zarażony — sam tytuł wystarczy, by wywołać ciarki na skórze — w pełni to wykorzystuje. Rzeczywiście, DreszczNajnowszy film zręcznie utrzymuje przez cały czas trwania aż nazbyt znajomy niepokój związany z poczuciem, że coś pełza po ramieniu, wibrując nieprzerwaną paranoją, gdy bohaterowie chowają się za zakamarkami pokrytymi siecią. W ten sposób zasadniczo działa jak świetny film o przetrwaniu, który wkracza na terytorium przedstawiające stworzenia, jednocześnie wplatając elementy psychologiczne i horroru cielesnego. To mówi, ZarażonyNajbardziej niezwykłą cechą jest to, że pośród tego wszystkiego wciąż znajduje miejsce, aby pokazać nam bardziej złowrogie zło niż ośmionożne potwory.

Reżyseria: Sébastien Vaniček (współscenarzysta z Florentem Bernardem), Zarażony widzi, jak francuski budynek mieszkalny (który najwyraźniej miał za sobą lepsze dni) zostaje spustoszony przez szybko rosnące i równie szybko rozmnażające się pająki. Wszystko zaczyna się od tego, że Kaleb (Théo Christine) nielegalnie kupuje pająka, aby dodać go do swojego prawdziwego zoo pełnego gadów, owadów i innych przerażających pełzaczy, które (bezpiecznie i odpowiedzialnie) trzyma w swojej sypialni. Oczywiście w pośpiechu na przyjęcie urodzinowe starszego sąsiada Kalebowi nie udaje się zabezpieczyć nowo zakupionego pająka. W naturalny sposób ucieka i składa jaja, gdziekolwiek się pojawi. Z jaj szybko się wykluwają i terroryzują lokatorów, którzy zostają poddani kwarantannie, podczas gdy urzędnicy zastanawiają się, co robić.

Zarażony (2024)

5/5

Warto przeczytać!  Wszystkiego najlepszego z okazji 5. rocznicy Avengers: Endgame i jednego z najlepszych kinowych wrażeń wszechczasów

Data wydania

26 kwietnia 2024 r

Dyrektor

Sebastien Vanicek

Rzucać

Théo Christine, Sofia Lesaffre, Jérôme Niel, Lisa Nyarko, Finnegan Oldfield, Marie-Philomene, Nga

Czas wykonania

106 minut

Pisarze

Sebastien Vanicek, Florent Bernard

Plusy

• Humanistyczne podejście do horroru
• Nie opiera się tylko na strachu przed pająkami
• Istnieją warstwy komentarzy społecznych, które wzmacniają poczucie lęku
• Świetne występy pod każdym względem

Arachnofobia i klaustrofobia pracujące w tandemie

Nawet jeśli nie boisz się pająków, Zarażony nieuchronnie sprawi, że będziesz się wiercić w niektórych miejscach. Dzieje się tak częściowo dlatego, że film nie tylko wykorzystuje pajęczaki do wzbudzania strachu. Vaniček wykorzystuje wszystkie wspaniałe tropy i konwencje horroru, które przywodzą na myśl klasyczny horror. Od zgrzytliwych smyczków kompozytorów Xaviera Caux i Douglasa Cavanny po kontrastowe zdjęcia Alexandre’a Jamina, które sprawiają, że najciemniejsze korytarze wydają się otchłanią – film skutecznie żeruje na naszych zmysłach i przygotowuje nas na ekscytującą przejażdżkę. W rezultacie wystarczy, że w kącie kadru przybiegnie najmniejszy pająk, aby napełnić nas strachem.

W żadnym wypadku nie oznacza to, że same pająki nie są przerażające (jedna scena pośrednio nawiązuje do Obcyscena rozdzierająca klatkę piersiową). Być może nie od lat 90 Arachnofobia czy był jakiś horror, który przedstawia te ośmionożne stworzenia jako prawdziwe potwory? W całej historii kina, a nawet Arachnofobia jest tego do pewnego stopnia winny, horrory o pająkach zeszły w stronę kampu i/lub komedii (pomyśl: Dziecko pająka I Ośmionożne dziwadła).

W ZarażonyJednak Vaniček i Bernard nadają temu gatunkowi pająka pewną groteskową mitologię, pozwalając, aby jego egzotyka podsyciła naszą wyobraźnię. Sekwencja otwierająca faktycznie przedstawia grupę mężczyzn udających się na pustynię pośrodku niczego, aby ją upolować. Jeden z nich ulega ukąszeniu w najbardziej bolesny sposób i tylko miłosierna śmierć jest dla niego wybawieniem.

Powiązany

Recenzja Abigail: Wampirza balerina przejmuje thriller slapstickowy z krwawymi skutkami

Nieżyjący już Angus Cloud niezawodnie kradnie show swoją drugoplanową rolą w łabędzim śpiewie w mrocznie komicznym filmie fabularnym o córce Draculi.

To też pomaga Zarażony wyzwala naszą zbiorową traumę, ponieważ Kaleb i reszta jego sąsiadów – w tym jego siostra Manon (Lisa Nyarko), przyjaciel Mathys (Jérôme Niel), najlepszy kumpel Jordy (Finnegan Oldfield) i partnerka Jordy’ego Lila (Sofia Lesaffre) – są zmuszeni do poddania się kwarantannie przez władze miejskie, które początkowo uważają, że pierwsze ofiary pająków zmarły albo w wyniku przypadkowego przedawkowania narkotyków, albo jakiejś infekcji wirusowej. Film od razu przypomina izolację, którą wszyscy odczuwaliśmy u szczytu pandemii Covid-19, kiedy byliśmy zamknięci i niespokojni.

Coś bardziej złowrogiego niż pająki

Co też napędza Zarażony jest skupienie się na człowieczeństwie. Film poświęca swój czas, szczególnie w pierwszym akcie, aby poznać główną obsadę i kluczowych najemców budynku. Podczas gdy niektórym postaciom brakuje pełnego rozwoju, co staje się szczególnie rażące w końcowej sekwencji akcji, w której wszystko jest w porządku, Vaniček przywiązuje dużą wagę do stworzenia zwłaszcza Kaleba jako złożonego bohatera. Ekscytujące jest obserwowanie, jak Christine w tej roli żongluje warstwami swojej postaci: skomplikowaną historią, zmaganiem się z tym, by odnaleźć się w świecie, a przede wszystkim poczuciem winy z powodu sprowadzenia pająka do mieszkania.

W pewien sposób, Zarażonyrówne traktowanie jednostek tej społeczności pod względem priorytetów odkrywa jeszcze większe zagrożenie niż pająki: samych ludzi. Z jednej strony istnieje argument dotyczący sposobu, w jaki pierwotny pająk został mimowolnie wyrwany ze swojego naturalnego środowiska, sprzedany przez nielegalnych handlarzy, a następnie zmuszony do przetrwania w niezbyt idealnych sytuacjach. W rzeczywistości pająki atakują głównie w odwecie za pierwsze uderzenie człowieka. Gdzie indziej robią tylko to, do czego są w naturalny sposób przeznaczone: zakładają gniazda i rozmnażają się.

Z drugiej strony jest sposób, w jaki władze traktują Kaleba i jego sąsiadów. Czy komentarz społeczny w tym horrorze był zamierzony ze strony Vanička, Zarażony jest tak samo przekonujący i wiarygodny, ponieważ mieszkańcy to głównie czarni, brązowi i/lub biedni: żadna inna grupa demograficzna nie jest nieproporcjonalnie porzucona lub źle zrozumiana przez władze. Pomiędzy pierwotnym założeniem władz, że przyczyną śmierci lokatorów były narkotyki, brakiem nagłośnienia w mediach oraz faktem, że policja lekceważy Kaleba i jego przyjaciół, rasizm jest tak samo powszechny i ​​podstępny jak same pająki.

W ZarażonyW ostatniej sekwencji akcji, pośród chaosu policjantów strzelających do pająków pełzających zewsząd, warto zauważyć, że zwyciężyła chwila współczucia.

Zarażony będzie dostępny do transmisji strumieniowej na platformie Shudder od 26 kwietnia.