Zdjęcia Macall Polay/Columbia

Jennifer Lawrence jest przezabawna. Jasne, zasłynęła jako aktorka w śmiertelnie poważnych niezależnych dramatach (Płonąca Równina, Kość Zimy), maszty namiotowe franczyzowe (Igrzyska Śmierci trylogia, te X Men 2.0 hitów), rodzaj niszczących nerwy filmów, które mieszczą się gdzieś pomiędzy horrorem a thrillerem (Dom na końcu ulicy Pasażerowie) i niezależnie od kategorii, którą chcesz umieścić Matka! do. Twórca filmowy David O. Russell wcześnie zorientował się, że Lawrence idealnie pasuje do jego wypaczonych, neurotycznych dramatów, i nie można myśleć, że Poradnik pozytywnego myślenia I amerykański pośpiech działałby tak dobrze jak oni bez niej. Po przerwie i zostaniu mamą, zdobywczyni Oscara wróciła i dała nam Grobla, co dowiodło, że nadal jest gotowa iść głęboko i mrocznie. Skomplikowane kobiety zawsze były jej mocną stroną, nawet gdy była pomalowana na niebiesko.

Ale jeśli oglądałeś Lawrence w jej występach w talk-show lub złapałeś jej shenanigany na czerwonym dywanie, wiedziałeś, że rodem z Kentucky jest zabawny. Jak, nieprzewidywalnie, niekontrolowanie WTF śmieszny. Jest zdolna do wprowadzenia gry typu A z energią chaosu, która sprawiła, że ​​pomyślałeś, że ta gwiazda filmowa była drugim przyjściem Carole Lombard, kogoś, kogo piękno nie zostało podważone, ale uzupełnione naprawdę niegodziwym poczuciem humoru. Nikt, nawet Russell, tak naprawdę nie wykorzystał tej części jej publicznego wizerunku; kiedy dostała rolę w takiej „komedii”. Nie patrz w górę, Lawrence został zredukowany do bycia głosem rozsądku wśród morza nurów. (Opis ujmujemy w cudzysłów, ponieważ komedia z definicji musi być zabawna, a sądząc po tym standardzie, nadal nie jesteśmy pewni, czy film się kwalifikuje).

Kiedy więc kilka miesięcy temu pojawił się zwiastun z czerwonym paskiem, który sugerował, że niektóre typy kreatywne w końcu wymyśliły, jak okiełznać szalejący identyfikator i komiczne kotlety Lawrence’a, wszystko z założenia, które testowało granice „dobrego smaku”, wzbudziło zainteresowanie. W końcu zamierzaliśmy dostać prawdziwego, bezfiltrowego J-Law, którego, jak twierdziła, okiełznała w imię dojrzałości, na ekranie w pełnym paskudnym rozkwicie. To byłyby zamieszki godne królowej podstępnych raunch-comów. Prawidłowy? Prawidłowy?!

Nie ma takiego szczęścia. Bez urazy daje Lawrence’owi szansę zachowywania się odrażająco i antyspołecznie przeciwko morzu błękitnokrwistych d-bagów, zwycięskiego niechlujstwa mierzącego się ze światem snobów, których „odpieprzyć” na raz. Jest rzeczą oczywistą, że jest najlepszą rzeczą w tej zszytej próbie komedii erotycznej z oceną R, w taki sam sposób, w jaki stokrotka wygląda o wiele lepiej niż kupa łajna, z której wyrasta. Jej wyczucie czasu, sposób, w jaki łączy klapsa z sarkazmem klasy broni, jej niezwykła zręczność w komizmie fizycznym — daj jej schody, po których może wejść na rolkach, półkę, którą może opuścić po uderzeniu w gardło, lub uprawnionego palanta rozerwać, a Lawrence dostarczy towar. Jednak nawet J-Law spuszczona ze smyczy miłej młodej damy nie może uratować czegoś tak leniwego i zdesperowanego, by urazić. Ten film po prostu nie jest na jej poziomie. Albo naprawdę dużo każdy w ogóle poziom.

Jej bohaterka, Maddie Barker, pochodzi z Montauk w stanie Nowy Jork i cieszy się zasłużoną reputacją siejącej spustoszenie. Związała się z większością facetów w mieście, a potem natychmiast ich upioriła; lista tych, którzy życzą jej źle, jest długa na mile. Wściekłości skierowanej na nią dorównuje jedynie niechęć, jaką żywi do tych wszystkich bogatych ludzi, którzy niedawno się wprowadzili, traktują mieszkańców miasta jak służących i spowodowali, że podatki od nieruchomości nałożone na dom jej zmarłej mamy poszły w górę – co teraz nie może zapłacić, ponieważ właśnie straciła samochód, skutecznie zabijając swój występ jako kierowca Ubera.

Dlatego Maddie odpowiada na ogłoszenie Craigslist od miejscowej pary (Matthew Broderick i Laura Benanti) dotyczące ich buicka. Nie chcą jednak pieniędzy. W zamian za samochód zatroskani rodzice chcieliby, aby trzydziestokilkuletnia Maddie spotykała się z ich 19-letnim synem, Percym (nowicjusz Andrew Barth Feldman). Na przykład, używając wyrażenia Maddie, „data-umów się z nim. Dzieciak jest bystry, ale nieśmiały, utalentowany, ale za bardzo boi się własnego cienia. Jesienią idzie do college’u, a jego rodzice chcą dodać mu pewności siebie. Jak lepiej to zrobić niż dać się uwieść starszej kobiecie?

W tej chwili albo wzdrygasz się, albo skłaniasz się ku temu moralnie wątpliwemu układowi, który w latach sześćdziesiątych można by nazwać „smutty”, w latach siedemdziesiątych „ryzykowny”, a Ryzykowny biznes-lite w latach osiemdziesiątych. (Możesz zobaczyć fragmenty tego wczesnego filmu Toma Cruise’a wraz ze szczyptą Absolwent, w idei młodego faceta inicjowanego w dorosłość charakteryzującą się seksem, kapitalizmem i prostactwem.) Co Bez urazy naprawdę idzie do jest ha ha-spotyka się-awww połączenie, które bracia Farrelly udoskonalili, zwłaszcza gdy film zdecyduje, że chce, abyś troszczył się o te postacie. Maddie zaczyna zachwycać się tym dzieciakiem. On z kolei każe jej otwarcie mówić o problemach z ojcem, kiedy nie próbuje go dosiąść lub nie jest kopiona w pachwinę. Możesz poczuć, jak film napina się, by trafić w wysokie tony śmiechu, jednocześnie brzdąkając w strunach serca, ale po prostu niezdarnie potyka się od jednego tonu do drugiego. Mów, co chcesz o Farrellych — wiedzieli, jak uzyskać właściwą słodko-kwaśną kombinację dla obrzydliwej komedii. Ten film jest po prostu kwaśny.

Próbuje także przywołać dziesięcioletnią falę komedii źle zachowujących się kobiet, która osiągnęła szczyt w druhny i uderz w jego nadir Zły nauczyciel. Nic dziwnego, że reżyser i współscenarzysta Gene Stupnitsky napisał ten film Cameron Diaz, który dał nam podobną, cudownie zdegenerowaną bohaterkę, która w końcu łagodnieje, dojrzewa itp. Pracował nad Biuro również, chociaż wszelkie wskazówki, które zebrał na temat komedii, nie są tutaj przyzwyczajone. Sceny wydają się kończyć, gdy zaczynają nabierać jakiegoś komicznego rozmachu, a żaden z fragmentów, które powinny być absolutnie zabijane dzięki talentom Lawrence’a, nie ma rytmu. Postacie poboczne pojawiają się na nanosekundę, po czym znikają z pamięci filmu. (Hasan Minhaj, Kyle Mooney i Ebon Moss-Bachrach są winni przeprosin). Czy wspominaliśmy, że Lawrence jest naga i bije złodziei na plaży, kiedy łapie stopę w genitalia? Jest to rodzaj centralnego elementu zaprojektowanego tak, aby publiczność wyła i prawdopodobnie zabiła go na stronie. Sposób, w jaki sekwencja jest przedstawiona, sprawia wrażenie, jakbyś był świadkiem jej nagłej śmierci na ekranie.

Im dłużej oglądasz Bez urazy’ komediowe pewne rzeczy nieuchronnie zamieniają się w niewypały, tym bardziej cyniczny i wściekły się stajesz. Lawrence wnosi tak wiele do stołu, pracując podwójnie, aby dwuznaczny dialog zadziałał i aby to schrzanienie było godne współczucia – nie wspominając o rzuceniu się w rutynę slapstickową i seksapil Maddie – zawodzi z entuzjazmem – że chcesz film, aby wesprzeć jej występ, zamiast na odwrót. Najlepszym sposobem, aby w końcu zobaczyć jej prace tutaj, może być YouTube, gdzie inspirujące momenty szaleństwa gonzo i ujęcia reakcji z szeroko otwartymi oczami będą samotne jako krótkie przebłyski zabawnej sprawy i będą wyróżniać się na tle filmu, w którym są uwięzione. hard-R raunch-com ze studiów, nie wspominając o tych, które pojawiają się w kinach, zależy od gwiazd takich jak Lawrence, które robią dokładnie to, co robią, aby wesprzeć to wszystko. Trudno nie poczuć, że ta próba wskrzeszenia gatunku całkowicie podkopuje tę przyszłość.