CC BY-SA” src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/yb6TQUEGb7waj7QRBGHS0Q–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTUzMA–/https://media.zenfs.com/en/the_conversation_us_articles_815/09a58b2e1939d3e4ee5d1365cbbfd7a9″ class=”caas-img”/>

Kiedy przywódcy ukraińscy postawili na swoim, Putin zwrócił się do ukraińskich żołnierzy, wzywając ich, by nie słuchali ukraińskiego rządu i zamiast tego „doszli do porozumienia” z nim.

Ukraińcy mieli inne pomysły.

Ukraińcy opanowali wojskowe ośrodki werbunkowe, zorganizowali jednostki obrony terytorialnej i przygotowali się do obrony kraju i okolic za pomocą koktajli Mołotowa i słoików marynat. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski, zapytany przez USA, czy chce ewakuować się ze stolicy, Kijowa, w bezpieczniejsze miejsce, powiedział:Chcę amunicji, a nie przejażdżki”.

Putin się przeliczył. Myślał, że ma do czynienia ze skorumpowanym reżimem, takim jak jego własny. Zamiast tego stanął przed narodem.

Uchodźcy wewnątrz i na zewnątrz

W nocy 23 lutego 2022 r. – czyli na Ukrainie już 24 lutego – przed pójściem spać sprawdziłem Twittera i znalazłem wiadomość, że mówi Putin. Pobiegłam do salonu, aby znaleźć mamę, która przyjechała z Kijowa w grudniu 2021 roku, aby pomóc mi z moim małym synkiem.

Z przerażeniem obserwowaliśmy przemówienie Putina. Rozpoczęła się wojna. Rosyjska artyleria otworzyła ogień do kilku ukraińskich miast. Wysłaliśmy wiadomość do mojej siostry i ciotki w Kijowie. W rzeczywistości wojna zaczęła się osiem lat wcześniej, kiedy Putin zaanektował Krym i najechał część wschodniej Ukrainy, ale teraz Rosja przeszła do pełnej inwazji.

Kontynuacja historii

W pierwszych dniach najazdu nie spaliśmy. W dużej mierze oczekiwano, że to, co Putin nazwał „specjalną operacją wojskową”, potrwa kilka dni. Niektórzy eksperci uważali, że Kijów upadnie w ciągu 72 godzin.

Kiedy moja mama była z nami w USA, reszta mojej rodziny mieszkała na Ukrainie, w Kijowie oraz w rejonie Połtawy i Czernihowa. Podczas oblężenia Kijowa w lutym i na początku marca w mieście pozostała moja siostra, ciocia i młodsi kuzyni. Stacje metra w Kijowie stały się schronami przeciwbombowymi.

Błagaliśmy ich wszystkich, aby wynieśli się z miasta. „Zostajemy w domu” – mówili. Słyszałem tę odpowiedź przez kilka miesięcy, pomimo moich próśb.

Miliony, głównie kobiet i dzieci, rzeczywiście uciekły, ciasno upakowane w stłoczonych wagonach. Przyjaciółka z dzieciństwa wybrała się za granicę z 3-latkiem. „Sardynki w puszce mają więcej miejsca do rozciągnięcia”, powiedziała mi z charakterystycznym humorem, „ale w porównaniu z ludźmi na wschodzie jesteśmy na wakacjach”.

Charków był zrównany z ziemią. Połtawa i miasta w regionie zostały przytłoczone napływem przesiedleńców wewnętrznych.

Jeden przyjaciel i kolega, profesor historii w Połtawie, kierował oddziałem obrony terytorialnej miasta. Pomagała wewnętrznie przesiedlonym w znalezieniu zakwaterowania, zaopatrywała uchodźców w żywność, wodę i inne artykuły pierwszej potrzeby oraz organizowała patrole dzielnic.

W następnych tygodniach i miesiącach wiadomości o zbrodniach popełnionych w okupowanej Buczy, Irpinie, Izium i Mariupolu wstrząsnęły mną do głębi.

Autorytarna przeszłość a demokratyczna przyszłość

W swoich badaniach analizowałem dziedzictwo Związku Radzieckiego, komunistycznego państwa totalitarnego obejmującego Rosję i Ukrainę, które istniało od 1922 do 1991 roku. Badałem poglądy i postawy polityczne różnych pokoleń ludzi na Ukrainie iw Rosji. Nie mogę powstrzymać się od refleksji nad tą wojną z tej perspektywy.

Widzę wojnę między bardzo różnymi światopoglądami: jednym tkwiącym w autorytarnej przeszłości, jednym należącym do przyszłości i demokracji.

W ciągu prawie 20 lat panowania nad Rosją Putin próbował stworzyć nową ideologię, która gloryfikowała autokratyczną sowiecką przeszłość – w tym ludobójcze rządy dyktatora Józefa Stalina i sowieckie zwycięstwo nad nazistowskimi Niemcami w II wojnie światowej.

Ci, którzy ośmielają się sprzeciwiać oficjalnej historii Putina – i którzy rzucają światło na okrucieństwa ZSRR, jak obrońcy praw człowieka znani jako „Memoriał” i Grupa Helsińska – są prześladowani i ścigani.

Nowe pokolenia w Rosji Putina są indoktrynowane tą wsteczniczą ideologią od najmłodszych lat. Co więcej, ideologia Putina zaprzecza suwerenności Ukrainy.

Mychajło Palinchak/SOPA Images/LightRocket przez Getty Images” src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/IqVx3p0QhpX5CccjpV78nw–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTQ3MA–/https://media.zenfs.com/en/the_conversation_us_articles_815/0552699dc4ac9d5ff3c0cf090fceb215″ class=”caas-img”/>

Nieobciążony sowieckim światopoglądem

Na Ukrainie historia jest inna. W ciągu ostatnich 30 lat Ukraina przyjęła demokrację. Wojna tylko wzmocniła to zaangażowanie.

Mieszkańcy Ukrainy, od czasu odzyskania niepodległości od Związku Radzieckiego w 1991 roku, mieli szansę przewartościować, aw niektórych przypadkach odkryć na nowo swoją historię. W ten sposób zanika sowiecki światopogląd narzucony Ukraińcom, który zawierał cześć dla ZSRR jako część historii kraju.

Nowe pokolenia Ukrainy mają odrębną ukraińską tożsamość, ukształtowaną przez lata niepodległości i rewolucje z 2004 i 2014 roku.

Podczas pomarańczowej rewolucji w 2004 roku Ukraińcy odmówili zaakceptowania wyników sfałszowanych wyborów, które wyłoniłyby kandydata prokremlowskiego. W latach 2013-14 Rewolucja Godności obaliła prorosyjskiego skorumpowanego prezydenta Wiktora Janukowycza.

Rewolucja Godności była walką z wewnętrzną korupcją i rosyjskim wtrącaniem się w wewnętrzne sprawy Ukrainy. Widzę odzwierciedlenie tego dążenia do demokracji i suwerenności w mojej siostrze i jej pokoleniu. Urodzona po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości od Związku Radzieckiego, nie jest obciążona sowieckim światopoglądem Ukrainy jako rosyjskiej kolonii. Jest wolną Ukrainką.

Po wielu błaganiach moja siostra i jej dwa koty w końcu przybyły do ​​Stanów Zjednoczonych latem 2022 roku. Wraz z nią przyjechała nasza 13-letnia kuzynka. Jego mama i starsze rodzeństwo, w tym jedno niepełnosprawne, zostało na Ukrainie u naszej babci.

Inni krewni na Ukrainie zostali. Pracują, działają jako wolontariusze, a niektórzy angażują się w obronę terytorialną. Wszyscy wspierają siły zbrojne Ukrainy.

Tendencja ta jest widoczna w opinii publicznej, która wskazuje na ogromne poparcie Ukraińców dla ich sił zbrojnych i prezydenta Zełenskiego oraz wiarę w zwycięstwo.

Uzbrojenie na przyszłość

W sylwestra siedzieliśmy w siódemkę wokół mojego małego kuchennego stołu. Oglądaliśmy na YouTubie prezydenta Zełenskiego, podsumowującego rok, który dla nas wszystkich rozpoczął się w lutym.

Ukryliśmy przed sobą łzy. Za trzy dni ciocia, która przyjechała z Ukrainy na wakacje, miała wracać samolotem do Warszawy, a stamtąd pociągiem do Kijowa.

Za każdym razem, gdy myślę o jej powrocie, moje serce przeskakuje. Rosjanie celowo i systematycznie atakowali infrastrukturę cywilną, pozostawiając miasta bez prądu, ciepła i wody. Moja ciotka wróci, niosąc kolekcję lamp zasilanych energią słoneczną.

Często słyszę, jak ludzie pytają, dlaczego Ukraińcy zostają, dlaczego nie wyjeżdżają. Jest tego kilka powodów. Niektórzy po prostu nie mogą. Inni, jak wielu członków mojej rodziny, kolegów i przyjaciół, są zdeterminowani i buntowniczy.

„Ukraina jest domem” – powiedziała mi siostra. „Musimy to odbudować. Chcę być częścią tego wysiłku”. Na razie w USA chodzi na lekcje angielskiego i pracuje na pół etatu. Spotkała innych ukraińskich uchodźców. Niektórzy stracili swoich bliskich, a niektórzy nie mają domów, do których mogliby wrócić.

Wracam myślami do rozmowy, którą odbyłem w marcu ze znajomą, która sama jest uchodźczynią z Bośni. „Wszyscy chcieliśmy wrócić” – powiedziała. „Niewielu to zrobiło”.

Jako politolog nie mam złudzeń, że ta wojna wkrótce się skończy. Oczekuje się nowej rosyjskiej ofensywy.

Jak wielu Ukraińców, przygotowujemy się na przyszłość – i wierzymy w zwycięstwo.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z The Conversation, niezależnej witryny informacyjnej non-profit, której celem jest dzielenie się pomysłami ekspertów akademickich. Rozmowa ma wiele fascynujących bezpłatnych biuletynów.

Napisała: Lena Surzhko Harned, Penn State.

Czytaj więcej:

Lena Surzhko Harned nie pracuje, nie konsultuje się, nie posiada udziałów ani nie otrzymuje finansowania od żadnej firmy lub organizacji, która odniosłaby korzyści z tego artykułu, i nie ujawniła żadnych istotnych powiązań poza swoim stanowiskiem akademickim.