Jimmy Anderson ma zamiar uchylić kurtynę swojej rekordowej kariery w Anglii tego lata po bezpośrednich rozmowach z głównym trenerem Brendonem McCullumem.

The Guardian rozumie, że McCullum złożył niedawno pięciodniową wizytę w Wielkiej Brytanii, przemierzając 18 000 mil od swojego domu w Nowej Zelandii, aby spotkać się z Andersonem i osobiście powiedzieć mu podczas rundy golfa, że ​​zespół testowy szuka przyszły.

Oznacza to przede wszystkim zbudowanie ataku szwu na następną serię Ashes zimą 2025–2026 r., kiedy Anderson będzie miał 43 lata. Tego lata Anglia rozegra sześć testów przeciwko Indiom Zachodnim i Sri Lance, w tym jeden przeciwko tym ostatnim na ojczystym boisku Andersona na Old Trafford pod koniec sierpnia – i prawdopodobnie to będzie wszystko.

To wiele mówi o palącym pragnieniu i zaangażowaniu Andersona w sprawność fizyczną, które wymagały klepnięcia po ramieniu. Świeżo po zdobyciu 700. furtki testowej podczas ostatniego dnia marcowego tournée Anglii po Indiach, 41-latek oświadczył, że jest w „najlepszej formie”, w jakiej kiedykolwiek był, i nie może się doczekać lata.

Potwierdzono także, że jego miejsce w drużynie testowej nie jest już pewne po skromnym występie Ashes poprzedniego lata i 18 bramkach po 50 runów na każdy z jego ostatnich ośmiu występów. „Muszę ciężko pracować, aby udowodnić, że jestem wart tego miejsca” – Anderson powiedział podcastowi Tailenders.

McCullum i Ben Stokes przez pierwsze dwa lata pracy jako kapitan testów i główny trener żyli teraźniejszością. Wspominali Andersona i Stuarta Broada na początku ich wspólnej gry – zostali usunięci na ostatnią trasę koncertową Joe Roota w roli kapitana – i starali się wycisnąć do ostatniej bramki udekorowanej parze.

Podczas gdy Broad znalazł czas pod koniec wylosowanej zeszłego lata serii Ashes, perfekcyjnie komponując choreografię na swoje wyjście i zdobywając bramkę swoją ostatnią piłką w koszulce Anglii, Anderson, starszy o cztery lata od niego, nie miał nic przeciwko pójściu w jego ślady. Zamiast tego Rob Key, dyrektor zarządzający angielskiej drużyny krykieta, wręczył mu nowy roczny kontrakt centralny i zaorał do zimy.

Jednak porażka 4:1 w Indiach – pierwsza porażka w serii pod wodzą Stokesa i McCulluma – spowodowała zmianę nastawienia; świadomość, że ultraagresywne, swobodne podejście ich drużyny wymaga „udoskonalenia” – słowo McCulluma – i głębsza stajnia nowych meloników musi zostać zalana krwią przed kolejnym tournee po Australii.

Zapytany pod koniec tournée po Indiach, czy Anderson mógłby pojechać na tę podróż, McCullum odpowiedział: „Szczerze mówiąc, nie wiem. Kto wie, gdzie jest jego ostateczny koniec, ale na razie po prostu ciesz się obecnością Jimmy’ego i upewnij się, że wykorzystamy jego doświadczenie. Jest świetnym źródłem informacji dla pozostałych chłopaków w oddziale.”

Oprócz ograniczenia liczby głosów w szatni ponad 20-letnie doświadczenie Andersona w testach sprawia, że ​​McCullum nigdy nie miał trenera szybkiej gry w kręgle w swoim kierownictwie. Jeśli nie nastąpi praca na zapleczu, to ostatnie lato będzie dla kolegów marynarzy Andersona ostatnią szansą na wydobycie tego cennego surowca.

Należą do nich Josh Tongue, Matthew Potts i Brydon Carse – wszyscy zostali sprawdzeni przez McCulluma podczas konferencji prasowej dotyczącej wyjazdu do Indii. Nie wiadomo, czy wśród nich znajdzie się Ollie Robinson, gdyż Anglia staje się coraz bardziej niecierpliwa w stosunku do marynarza, który pomimo swoich ogromnych umiejętności zbyt często kulawi w meczach testowych.

Rekord sprawności 30-letniego Robinsona wyraźnie kontrastuje z rekordem Andersona, który ma rozegrać swój 23. sezon jako profesjonalista i rozpocznie swoje ostatnie lato testowe, potrzebując zaledwie dziewięciu bramek więcej, aby pobić rekord kariery Shane’a Warne’a wynoszący 708. ofiar i na liście wszech czasów zajmuje drugie miejsce za Muttiahem Muralirathanem ze Sri Lanki (800).