Dzięki temu zwycięstwu została dopiero trzecią reżyserką, która zdobyła najwyższą nagrodę festiwalu, po Jane Campion za „Fortepian” w 1993 roku i Julii Ducournau za „Titane” w 2021 roku. zostały wyreżyserowane przez kobiety, po dziesięcioleciach krytyki festiwalu za niepowodzenia w tym zakresie.

Wśród uczestników znalazł się jedyny debiutant, który znalazł się w głównej selekcji, Ramata-Toulaye Sy, 36-letni francuski senegalski reżyser „Banel i Adama”. Nawet pierwszy film, „Jeanne du Barry” z Johnnym Deppem w roli głównej, został wyreżyserowany przez aktorkę i byłą modelkę Maïwenn (chociaż nie był częścią konkursu).

W pokoju prasowym dało się słyszeć westchnienie, gdy jury ogłosiło, że „Strefa zainteresowania” Jonathana Glazera zdobędzie Grand Prix, czyli drugą nagrodę — otwierając pole dla zwycięstwa Triet.

Domniemanym faworytem ceremonii był Glazer ze względu na mrożące krew w żyłach przedstawienie rodziny Rudolfa Hössa, pośrednika z Trzeciej Rzeszy, który prowadził wraz z rodziną życie pasterskie podczas II wojny światowej w posiadłości, która dzieli mur z Auschwitz. Film oparty jest na powieści Martina Amisa z 2014 roku pod tym samym tytułem. który zmarł w tym miesiącu w wieku 73 lat, wkrótce po premierze filmu Glazera.

„The Zone of Interest” to pierwszy film Glazera od 10 lat, po jego hipnotyzującym „Under the Skin” ze Scarlett Johansson w roli kosmity, który jeździ po Glasgow w Szkocji w poszukiwaniu mężczyzn do pożerania. Podczas krótkiej konferencji prasowej z udziałem jury (w skład którego wchodził Ducournau) reporterzy nie mogli przestać pytać, dlaczego wybrali film Trieta zamiast Glazera, a jeden z dziennikarzy otwarcie powiedział, że wielu członkom prasy bardziej podoba się „Strefa”.

Jurorzy krótko przedstawili swoje powody.

„Właśnie o to powinno chodzić w kinie”, powiedział reżyser „Trójkąta smutku” i dwukrotny zdobywca Złotej Palmy, Ruben Östlund, który przewodniczył jury, dodając, że jego członkowie zareagowali na „intensywną” reakcję publiczności podczas premiery. „Naprawdę powstrzymujemy krytyków. Nie słuchamy tego, co mówisz w tym tygodniu – dodał, wywołując aplauz.

Film Triet „stworzył rozmowę i rozmowę, którą pokochaliśmy, i nie chciałbym używać do tego jakiegokolwiek języka, ponieważ uważam, że jest wart tego, jak wszystkie filmy, aby go doświadczyć” – powiedziała Brie Larson, która również siedziała na jury z innym amerykańskim aktorem Paulem Dano.

Przypadkowo zarówno w „Anatomy of a Fall”, jak i „Zone” niemiecka aktorka Sandra Hüller, która może być największym zwycięzcą wieczoru i została wskoczył do rozmowy o Oscarach. W „Strefie” gra żonę Hössa, Jadwigę, która tak bardzo lubi swoje życie obok Auschwitz, że nie chce się przeprowadzać, gdy jej mąż przeniesiony. W „Anatomii” gra powieściopisarkę oskarżoną o morderstwo po tym, jak jej mąż zostaje znaleziony martwy w śniegu przed ich domem we francuskich Alpach.

Sobota była również wielką nocą dla kina azjatyckiego, a francuski wietnamski reżyser Tran Anh Hung („Zapach zielonej papai”) wygrał za swój piękny „The Pot au Feu”, który zasadniczo przedstawia Juliette Binoche gotującą w XIX-wiecznej francuskiej posiadłości kuchnia na 2,5 godziny. Było też dwóch japońskich zwycięzców, z Koji Yakusho zdobywcą nagrody dla najlepszego aktora za „Perfect Days” Wima Wendersa, w którym gra człowieka o łagodnym głosie, który czyści toalety, oraz Sakamoto Yuji, który zdobył nagrodę dla najlepszego scenariusza za „Monster” — nadchodzący Wieloletnia opowieść o dwóch chłopcach reżysera Hirokazu Kore-eda, którzy w piątkowy wieczór zdobyli nagrodę Queer Palm od jury pod przewodnictwem Johna Camerona Mitchella.

44-letnia Triet wykorzystała swoje przemówienie, by opowiedzieć o tegorocznych protestach we Francji w związku z podniesieniem wieku emerytalnego, a także o „merchandisingu kultury przez liberalny rząd”. co, jak powiedziała, zdławiło francuski przemysł filmowy i utrudniło młodym reżyserom popełnianie błędów.

Złota Palma: „Anatomia upadku”, Justine Triet

Grand Prix: „Strefa zainteresowania”, Jonathan Glazer

Reżyseria: Tran Anh Hung, „The Pot au Feu”

Aktor: Koji Yakusho, „Idealne dni”

Aktorka: Merve Dizdar, „O suchych trawach”

Nagroda Jury: „Opadłe liście”, Aki Kaurismaki

Scenariusz: Sakamoto Yuji, „Potwór”

Złota Kamera: „Wewnątrz skorupy żółtego kokonu”, Thien An Pham

Złota Palma Filmów Krótkometrażowych: „27”, Flóra Anna Buda

Wyróżnienie specjalne dla filmów krótkometrażowych: „Fár”, Gunnur Martinsdóttir Schlüter

Queer Palm: „Potwór”

PEWNE POZIOM UN (dla dyrektorów pierwszego i drugiego stopnia)

Nagroda Un Certain Regard: „Jak uprawiać seks”, Molly Manning Walker

Nagroda Jury: „Psy”, Kamal Lazraq

Nagroda dla najlepszego reżysera: „Matka wszystkich kłamstw”, Asmae El Moudir

Nagroda Wolności: „Żegnaj Julio”, Mohamed Kordofani

Nagroda zespołowa: „The Buriti Flower”, João Salaviza, Renée Nader Messora, obsada i ekipa

Nagroda New Voice: „Omen”, Baloji

Wytwórnia Europa Cinemas: „Creatura”, Elena Martín

Nagroda Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów Dramatycznych: „Książę”, Pierre Creton

Nagroda główna: „Tygrysie paski”, Amanda Nell Eu

Nagroda French Touch: „W domu pada deszcz”, Paloma Sermon-Daï

Nagroda Fundacji GAN za dystrybucję: Pyramide Films, „Inshallah a Boy”

Nagroda Fundacji Louisa Roederera Rising Star: Jovan Ginic, „Zagubiony kraj”