Dobrze jest być teraz Jesse Marschem. Wcześniej w tym tygodniu mógł wygłosić kilka cytatów na temat wyników Stanów Zjednoczonych, rok lub dwa po tym, jak odmówiono mu możliwości zarządzania drużyną swojego kraju. Następnie w Arlington w Teksasie, w piątkowy wieczór, poprowadził własną drużynę do półfinału Copa América.

Po remisie 1-1 w regulaminowym czasie gry, Kanada pokonała Wenezuelę 4-3 w rzutach karnych, zdobywając rewanż z Argentyną. Są trzecią drużyną CONCACAF, która awansowała do półfinału w swoim debiucie w Copa América, po Meksyku w 1993 i Hondurasie w 2001.

Zarówno Kanada, jak i Wenezuela grały w tym meczu tak, jakby wiedziały, jak ważna i rzadka jest ta okazja. Obie drużyny poruszały piłką z ekstremalną wertykalnością, szybko przesuwając ją z jednego końca boiska na drugi. Wenezuela grała tak, jakby był zegar strzałowy, próbując kilku dalekich strzałów przy pierwszej okazji; z 16 prób strzałów tylko trzy były w odległości 8 metrów od bramki, a żadna nie była warta więcej niż 0,2 xG.

Tymczasem Kanada kontynuowała problem trwający przez cały turniej, stwarzając przyzwoite okazje, ale wysyłając je wysoko. Próbowali wykonać 16 strzałów o wartości 1,9 xG, ale jak przez cały turniej, mieli problemy z wykończeniem. Ale Moïse Bombito, Ismaël Koné i gwiazdy Jonathan David i Alphonso Davies wykorzystali rzuty karne w serii rzutów karnych i dzięki temu awansują.

Copa América 2024 była zarówno sprawdzianem statusu, jak i doświadczeniem edukacyjnym dla ambitnych drużyn Ameryki Północnej. Fatalny występ Meksyku, który zdobył jedną bramkę w drodze do odpadnięcia z fazy grupowej, był ostatnim krokiem w trwającym upadku niegdyś świecącego światła CONCACAF. Odpadnięcie Stanów Zjednoczonych z fazy grupowej wzmocniło poczucie stagnacji po zachęcającym występie na Mistrzostwach Świata w 2022 r.

Dla Kanady i Marscha, zatrudnionych dopiero w maju, wynik ten zwiększył optymizm co do tego, co może czekać ich na horyzoncie, ale ani jedna sekunda tego turnieju nie była łatwa. W fazie grupowej zostali pokonani 36-24, a zdobycie gola w czwartym meczu turnieju zajęło im aż do początku czwartego meczu, w którym grali 11 na 11. Jacob Shaffelburg strzelił gola w 13. minucie, dając Kanadzie prowadzenie nad Wenezuelą w piątkowy wieczór.

Mimo to, gdy mecz minął 60 minut, byli niemal pokonani przez kombinację oszustwa i perfekcyjnego kontrataku. Wenezuelski bramkarz Rafael Romo został złapany na złej pozycji i fizycznie uniemożliwił szybki rzut z autu, który mógł być korzystny; jednak czyn nie został ukarany żółtą kartką, a po krótkiej przerwie Wenezuela potrzebowała tylko dwóch dotknięć, aby zamienić luźną piłkę głęboko na ich polu karnym w wyrównującego gola.

Salomón Rondón wybił piłkę poza pole karne i wyrównał wynik 🤯 fot.twitter.com/GWZU4njLnm

— FOX Soccer (@FOXSoccer) 6 lipca 2024 r.

Salomón Rondón zaskoczył bramkarza Maxime’a Crépeau, który był zaskakująco daleko od własnej bramki, i strzelił gola z 39 metrów.

Dynamika gry nadal się zmieniała, a Wenezuela ani razu nie została ukarana za szczególnie fizyczną grę w polu karnym. (W całym meczu ukarano ją tylko za siedem fauli, nie pokazano jej żadnej żółtej kartki). Jednak Kanada nadal stwarzała sobie lepsze okazje do zdobycia gola i ostatecznie zachowała zimną krew i wygrała w rzutach karnych.

Chaos prawdopodobnie nie przeszkadzał Marschowi zbytnio. Były menedżer RB Salzburg, RB Lipsk i Leeds United znany jest ze swojego szybkiego tempa, a dwa zwycięstwa Kanady w tym turnieju miały miejsce w meczach, w których mieli 104 (przeciwko Peru) i 117 (przeciwko Wenezueli) posiadania piłki. (Średnia w turnieju: 85 posiadań na mecz). Teraz mają średnio 94 posiadania piłki, co daje im drugie miejsce w turnieju za Wenezuelą, a ich bezpośrednia prędkość (jak szybko przesuwasz piłkę w pionie w danej sekwencji) wynosząca 2,1 metra na sekundę jest zdecydowanie najwyższą.

Oczywiście, jest to styl, który Marsch mógłby obecnie wdrażać w męskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych. Został odrzucony latem ubiegłego roku, kiedy USA ponownie zatrudniło Gregga Berhaltera, a Marsch nie krył rozczarowania.

„Nie będę się rozwodził, ale nie zostałem potraktowany zbyt dobrze w trakcie tego procesu” – powiedział Marsch w podcaście CBS „Call it What You Want”. „I tak, cokolwiek, człowieku, to już przeszłość. […] „To ponownie zmotywowało mnie do znalezienia właściwych ludzi”.

Marsch był gdzieś pomiędzy szczerością a złośliwością na początku tego tygodnia, kiedy dzielił się swoimi przemyśleniami na temat zmagań USA w Copa América. „Oczywiście, jak zawsze, zwracam uwagę na męską reprezentację USA i tak jak ty jestem smutny” — powiedział Fox. „Jestem rozczarowany występami, brakiem dyscypliny”.

Jego kanadyjskiej drużynie również czasami brakowało dyscypliny w piątkowy wieczór, ale wykonali zadanie. A nagrodą jest rewanż z Argentyną.

Kanada przegrała 2-0 z mistrzami świata w meczu otwarcia turnieju; Marsch próbował utrzymać sytuację w ryzach, grając dość zachowawczo w formacji 4-4-2, ale Argentyna niemal podwoiła liczbę strzałów (19 do 10) i niemal potroiła liczbę xG (3,0 do 1,2). David i Cyle Larin oddali tylko jeden strzał, a chociaż Argentyna potrzebowała aż do 88. minuty, aby oficjalnie zakończyć mecz drugą bramką, wynik nie był wątpliwy. Argentyna rozegrała swój najbardziej wrażliwy mecz turnieju w ćwierćfinale, potrzebując rzutów karnych, aby wywalczyć zwycięstwo nad Ekwadorem, ale Kanada wciąż ma górę do zdobycia.

Jakakolwiek nadzieja na niespodziankę będzie wymagała czegoś, czego Kanada nie była w stanie zapewnić przez cały turniej: dobrego wykończenia. W turnieju wykonali już 40 strzałów o łącznej wartości 5,9 xG, ale zdobyli gola tylko dwa razy. David i Larin wykonali łącznie 13 strzałów o łącznej wartości 2,5 xG, ale zdobyli gola tylko raz, podczas błyskawicznego kontrataku Davida przeciwko Peru, a reszta drużyny ma jeszcze gorszy stosunek xG do faktycznych goli. Mieli kilka okazji, aby pokonać Wenezuelę przed cudownym golem Rondóna. Będą potrzebowali poważnego postępu w tym dziale, ponieważ Argentyna prawdopodobnie stworzy lepsze okazje.

Mimo wszystko, były to wspaniałe dwa tygodnie dla Marscha i kanadyjskiej drużyny narodowej. Podczas pierwszej okazji zrobili coś, co Wenezuela zrobiła tylko raz w 20 próbach – dotarli do półfinału – i nie musieli grać absolutnie najlepiej, aby to zrobić.

Zespół Marscha kupił styl, który chce wdrożyć, a w najgorszym przypadku Kanada dorówna najlepszemu występowi Stanów Zjednoczonych w Copa América. Bez względu na to, jak bardzo może być „zawiedziony” ostatnimi występami swojego kraju, prawdopodobnie nie spędza mu to snu z powiek w tej chwili.