Kąpiel Diabłanajnowsze z Złożyć I Dobranoc mamusiu twórcy filmów Weronika Franz I Sewerin Fialaczerpie grozę z historii. Psychologiczny film kostiumowy, którego akcja rozgrywa się w Austrii w 1750 r., przedstawia niepokojące rozwikłanie kobiety pchniętej ku złu, ale początkowo zaczynał jako dramat sądowy.

Kąpiel Diabła jest już dostępny do streamowania na Shudder i Stars Anja Plaschg jako Agnieszka, A głęboko religijna kobieta rozpoczynająca nowe życie jako nowożeńca. Ale biedna Agnes stara się dostosować do nowego życia. Coraz bardziej czuje się uwięziona na mrocznej i samotnej ścieżce prowadzącej do złych myśli, aż możliwość popełnienia szokującego aktu przemocy wydaje się jedyną drogą wyjścia z jej wewnętrznego więzienia.

Veronika Franz i Severin Fiala przybliżają widzom bliżej Agnes i jej kruchy stan psychiczny, dostarczając bezlitosnego, melancholijnego, doświadczalnego horroru. Jednak twórcy filmu pierwotnie mieli na myśli zupełnie inną podróż w przypadku historii Agnes, luźno zainspirowaną Ewą Lizlfellner i innymi XVIII-wiecznymi kobietami, które posunęły się do skrajności, aby poradzić sobie z chorobą depresyjną, zwaną wówczas potocznie „diabelską kąpielą”. Zamiast śledzić codzienne życie Agenes, duet filmowców rozważał osadzenie jej historii na sali sądowej.

Anja Plaschg w filmie Veronika Franz i Severin Fiala THE DEVIL’S BATH.Źródło zdjęcia: dzięki uprzejmości Shudder. Wydanie Shudder.

Fiala mówi: „Powód, dla którego to wymyśliliśmy pierwotnie jeśli chodzi o dramat sądowy, to tym, co nas w pierwszej kolejności zainteresowało, były badania historyczne przeprowadzone przez Kathy Stuart, amerykańską historyczkę, która miała wszystkie te protokoły przesłuchań kobiet, które dopuściły się morderstwa tylko po to, by zostać straconymi, co, jak wiadomo, nazywa się samobójstwem przez pełnomocnika. Fascynują nas te protokoły, ponieważ zasadniczo dać głos ludziom, którzy w przeciwnym razie nie mieliby go wcale. Podobnie jak w Austrii, nie ma żadnych nagrań, powiedzmy, rolników w tamtym czasie, ponieważ historia po prostu się nimi nie interesowała. Jeszcze gorzej dla kobiet gdzie wiele rzeczy To nasz film, o którym mówimy, nie został zbadany ponieważ był Tylko brak zainteresowania. A więc rzadka szansa na przeczytanie tych protokołów i posiadanie tych kobiet zasadniczo bezpośrednio do nas, ponieważ rozmawiają o życiu, lękach, smutkach, swoich zbrodniach, oczywiście. To było odczuwalne Naprawdę wyjątkowe i bardzo nas wzruszyło. Poczuliśmy, co może być głupie, ale poczuliśmy się poruszeni tym przesłuchaniem; będziemy mieli tylko to przesłuchanie. My zasadniczo wykorzystałem mnóstwo materiału i mnóstwo dialogów z tych protokołów. Kiedy następnie przeczytaliśmy pierwszą wersję scenariusza, było to nudne, ponieważ nie było tak, że ktoś rozmawiał z tobą bezpośrednio; to było jak obserwowanie dwojga ludzi rozmawiających ze sobą i straciło to bezpośredni wpływ emocjonalny.

„Wtedy zadaliśmy sobie pytanie: «No dobrze, jak możemy odtworzyć ten wpływ i jak uzewnętrznić jej wewnętrzne koszmary i wewnętrzne demony?». W ten sposób przekształciło się to w film, który ostatecznie się zakończył.„

Franz dodaje: „Byliśmy również zainteresowani pokazaniem depresja Agnieszki zamiast po prostu o tym mówić, bo w dramacie na sali sądowej powiedziałaby ci: „OK, nie chciałam pozostać przy życiu,’ lub coś. Ale byliśmy Naprawdę zainteresowani pokazaniem tego, aby widzowie mogli poczuć to, co czuła.”

Podczas gdy przeniesienie historii Agnes z sali sądowej do jej koszmarnego życia na jawie zbliża film do horroru, Franz i Fiala nie uważają go za taki. Ale nie przejmują się też etykietami gatunkowymi.

Fiala odzwierciedla, „Myślę, że jako filmowcy często pytamy: „Czy to horror? Czy to to? Czy to tamto?”. Ale te etykiety są przypisywane filmowi przez producentów lub dystrybutorów na samym końcu, gdy wszystko jest już zrobione, i nigdy o tym nie myślimy, gdy zaczynamy. Gdy zaczynamy, po prostu interesuje nas coś i to realizujemy, a to może nas poprowadzić w różnych kierunkach. Dla nas nie jest niczym niezwykłym, że nasze zainteresowania się zmieniły i powoli, tylko powoli, odkryliśmy, jak opowiedzieć historię, przynajmniej w naszych umysłach, najskuteczniej. To zawsze zajmuje czas, ale to dobry czas, ponieważ to interesujący temat”.

Źródło zdjęcia: dzięki uprzejmości Shudder. Wydanie Shudder

Kąpiel Diabła jest głęboko zakorzeniony w historii i historycznych relacjach, ale jest to fikcyjna wizja, która dała filmowcom pewną swobodę twórczą. Franz i Fiala nadal podeszli do swojego filmu z najwyższą starannością.

„Przeprowadziliśmy ogromną ilość badań,„ Fiala wyjaśnia.Byli właściwie trzech historyków badających różne aspekty ówczesnego życia. Jak, powiedzmy, procedury medyczne, podejście do religii, życia codziennego i egzorcyzmów. Wszystkie te rzeczy zostały zbadaneAle nie ma zbyt wielu źródeł, bo historia nie była zbytnio zainteresowana specyfiką życia zwykłych ludzi i historią kobiet. To automatycznie dało pewną swobodę, ponieważ jest tak mało źródeł, że nasi historycy mogliby stwierdzić: „Mogło tak być i być może jest to tylko pojedyncze wydarzenie”,’ więc jesteś wolny, dopóki czujesz, że mamy tyle informacji, że myślę, że byliśmy w stanie ocenić, czy wydają się prawdopodobne, czy nie. Jeśli wydawały się prawdopodobne, to w niektórych przypadkach było to dla nas wystarczające, ponieważ nie ma sposobu, aby w 100% stwierdzić, że tak było lub nie było.”