Przemawiając podczas niedawnego dnia terenowego Beef + Lamb New Zealand Farming for Profit w Marlborough, profesor Paul Kenyon z Wydziału Rolnictwa i Środowiska Uniwersytetu Massey przedstawił przegląd wymagań żywieniowych stada owiec oraz niektóre narzędzia zarządzania, które można zastosować, aby zapewnić najlepsze wykorzystanie ograniczonych zasobów paszy.

Zachęcał rolników, aby określili ilość paszy, którą obecnie mają pod ręką, i spróbowali przewidzieć, jaka będzie dostępna pod koniec ciąży i na początku laktacji.

Jeżeli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia niedoboru paszy, można opracować plan, według którego moby powinny być traktowane priorytetowo, sprzedawane lub odsyłane oraz jaki dodatek, jeśli w ogóle, można zastosować.

Rotacja zimowa

Profesor Kenyon sugeruje rolnikom, aby zastanowili się, które wybiegi dla jagniąt są najlepsze z punktu widzenia przetrwania i które powinny być wypasane na początku zimowej rotacji. Dzięki temu możliwe jest zbudowanie pokrowców na czas przed skompletowaniem kompletu.

Wybiegi te będą potrzebne do obsadzenia najbardziej bezbronnych owiec (i jagniąt).

Priorytetyzowanie mobów

Skanowanie to dobry moment na identyfikację owiec, które potrzebują najwięcej pożywienia w późnej fazie ciąży. Owce wielorodne o złej kondycji, szczególnie te wyhodowane w pierwszym cyklu, powinny stanowić grupę priorytetową w żywieniu w połowie i późnej fazie ciąży. W przypadku tych owiec należy zwiększyć ilość paszy przekraczającą wymagania ciążowe, aby umożliwić im uzyskanie dobrej kondycji.

Pozostałą część stada można nakarmić w celu zaspokojenia jego wymagań związanych z ciążą, co, jeśli to możliwe, może oznaczać podział na owce jedno- i wielorodne.

Zapotrzebowanie żywieniowe od dnia 70

Od 70. dnia maciorom jednorodzicielskim należy podawać dietę w wysokości 1,5–1,8 kg/sm/owcę/dzień z osłonami popastniczymi w ilości około 800 kg s.m./ha (wysokość runi 2 cm). W przypadku owiec wielorodzicielskich pokrycie po wypasie powinno wynosić około 900/1000 kg s.m./ha (wysokość runi 2,5-3 cm).

W przypadku upraw ozimych owce potrzebują podobnego dziennego przydziału suchej masy, należy jednak wziąć pod uwagę wykorzystanie paszy.

Profesor Kenyon twierdzi, że wielokrotnościom o złym stanie należy podawać wyższą masę po wypasie, aby mogły zyskać kondycję. Ten stan będzie działać jako bufor w późnej ciąży.

Strzyżenie w połowie ciąży

Profesor Kenyon twierdzi, że strzyżenie owiec między 40. a 100. dniem ciąży grzebieniem ochronnym może przyspieszyć wzrost łożyska i płodu. Prowadzi to do powstania większego jagnięcia po urodzeniu i może zwiększyć przeżywalność o 3-5% w wielokrotnościach.

Inne potencjalne zalety obejmują ograniczenie rzucania owiec, łatwiejszy dostęp jagniąt do strzyków, lepszą jakość wełny i większą masę jagniąt przy odsadzeniu nawet o 1-2 kg.

To narzędzie do zarządzania będzie tylko pracować, jeśli owce są w wieku od 40 do 100 dni ciąży, ich stan ciała (BCS) wynosi co najmniej 2,5 i są karmione co najmniej na poziomie pozwalającym na utrzymanie ciąży.

„Rolnicy nie muszą strzyżyć całego stada dojrzałych owiec, mogą skupić się na tych, które najprawdopodobniej zareagują pozytywnie na przeżywalność jagniąt”.

Skutki niedożywienia owiec

Niedożywione owce mają zwykle nieoptymalny poziom produkcji siary, opóźniony wypływ mleka, ogólnie produkują mniej mleka i mają niższą szczytową produkcję mleka. Ich jagnięta są lżejsze po urodzeniu, owce mają słabo rozwinięty instynkt macierzyński i są bardziej narażone na rozwój chorób metabolicznych i śmierć. Wszystko to prowadzi do niższej przeżywalności jagniąt i ich masy po odsadzeniu.

Zapotrzebowanie żywieniowe na 50 dni przed wykotem

W 100-126 dniu ciąży pojedyncze owce należy wypasać tak, aby masa pastwiskowa nie spadła poniżej 900 kg s.m./ha.

Trzy tygodnie po wycieleniu owcom należy podawać 2-4 kg s.m./owcę/dzień, a pozostałości po wypasie zwiększyć do 1000-1100 kg s.m./ha.

Jeśli nie ma wystarczającej ilości paszy, aby zaspokoić te wymagania żywieniowe, pierwszeństwo należy przyznać maciorom o złej kondycji, wielorodnym, wcześnie wycielającym się, a następnie pozostałym maciorom wielorodnym z pierwszego cyklu.

Po nich następują maciorki wielorodne w drugim cyklu, następnie maciorki wczesno-rodziste z pojedynczą ciążą i wreszcie maciory wielokrotne rodzące późno.

Profesor Kenyon przypomniał rolnikom, że w przypadku hodowli trwającej do trzech cykli oczekiwany termin wykotu wynosi 34–51 dni.

Dzięki temu łatwiej jest celować w moby, które tego najbardziej potrzebują, jednocześnie powstrzymując inne.

Wymagania żywieniowe późnej ciąży

Po 133. dniu ciąży nie należy ograniczać spożycia pokarmu, chociaż często na tym etapie ciąży owce nie są w stanie fizycznie zjeść wystarczającej ilości pokarmu, aby pokryć teoretyczne zapotrzebowanie. Dlatego też owce wielorodne powinny być w dobrej kondycji wkraczając w późną ciążę i laktację. W idealnym przypadku pojedyncze owce nie powinny wypasać się na pastwiskach w ilościach poniżej 1200 kg s.m./ha (lub 4 cm), a maciorom wielorodziczym należy podawać dawkę w wysokości 3–4 kg s.m./dzień.

Z punktu widzenia spożycia nie ma korzyści z wypasu powyżej 1800 kg s.m./ha.

Komplet-pończochy

Idealnie byłoby, gdyby poszczególne wybiegi były obsadzone tak, aby w okresie laktacji dawka pokrywy nigdy nie spadła poniżej 1200 kg s.m./ha.

Późne owce można hodować później i na dolnych osłonach (w miarę wzrostu trawy), aby pomóc w oszczędzaniu paszy.

Owce jednorodziste można również hodować na niższych pokrywach pastwisk, ponieważ będzie to miało mniejszy wpływ na ich wydajność.

Powiązane zasoby

Informacje na temat postępowania z ciężarnymi owcami można znaleźć na stronie: