Gdy łódź oddalała się od Kartageny, mocniej trzymałem się poręczy, obserwując, jak linia miasta szybko znika na horyzoncie. W ciągu kilku minut mogłem zobaczyć jedynie Morze Karaibskie i bujne namorzyny rosnące wzdłuż małych, niezagospodarowanych wysp. Kiedy w końcu dotarłem do celu – prywatnej plaży na Isla Barú – znajdowałem się w plażowej oazie bez śladów Cartageny de Indias, tętniącego życiem miasta, które właśnie odwiedzałem.

Właśnie to zestawienie sprawia, że ​​to kolumbijskie miasto zostało uznane za jedno z najlepszych miejsc do podróżowania w 2024 r. Podróże + wypoczynek redaktorzy – tak wyjątkowo. Jeśli chcesz spędzić wakacje na plaży, możesz odwiedzić plaże z białym piaskiem i turkusowe wody, z których słyną Karaiby. Jeśli chcesz więcej kultury, otoczone murem „Stare Miasto” – wpisane na Listę Dziedzictwa UNESCO – tętni historią. W innych częściach Kartageny wysokie, nowe budynki podkreślają stopień modernizacji tego obszaru i jego potencjał wzrostu. (Kolumbia jako całość odnotowała 222% wzrost liczby turystów międzynarodowych w latach 2010–2022).

W Kartagenie wzrost w 2023 r. obejmował debiut Casa Pestagua, historycznej XVII-wiecznej rezydencji, która przeszła renowację na Starym Mieście za 15 milionów dolarów. Właściciele otworzyli także bungalowy z noclegiem na Acasi – prywatnej plaży w Barú, która jest popularnym miejscem jednodniowych wycieczek. W 2025 r. wycieczka Disneya po Kolumbii inspirowana „Encanto” będzie obejmowała przystanek w Kartagenie, a w mieście ma zostać otwarty hotel Four Seasons.

„Kartagena ma coś do zaoferowania każdemu” – powiedział Boris Seckovic, doradca T+L A-List i współzałożyciel Amakuna. „Jest tu mnóstwo architektury i historii, a także wykwintna kuchnia. Kartagena jest domem dla czołowych kolumbijskich szefów kuchni. Kartagena znana jest również z życia nocnego, szczególnie w okresie świątecznym”.

Po powrocie na Stare Miasto nie mogłem się nacieszyć uroczymi brukowanymi uliczkami wyłożonymi kolorowymi ścianami, osobliwymi drewnianymi drzwiami z fantazyjnymi kołatkami i różnorodną architekturą. (Według Seckovica miasto jest mieszanką architektury klasycystycznej, barokowej, neoklasycznej i republikańskiej). Na rogach otwierali się sprzedawcy, sprzedając m.in. arepy, limonada de cocoi świeże kokosy. Nawet włócząc się bez celu po okolicy, natknąłem się na ulicznych artystów, tętniące życiem murale, kultową rzeźbę „La Gorda Gertrudis” autorstwa kolumbijskiego artysty Fernando Botero i niezliczone butiki.

Podczas mojej wizyty wybrałem się na pieszą wycieczkę po mieście z Galavantą, która przedstawiła zarówno zabawne ciekawostki, jak i ważny kontekst historyczny dotyczący tego, jak Kartagena stała się miastem, jakim jest dzisiaj. Dowiedziałam się, że wspomniane wcześniej fantazyjne kołatki do drzwi, którym nie mogłam przestać robić zdjęć, symbolizowały niegdyś zawód rezydenta. Na przykład lew oznaczał, że dom należał do rodziny wojskowej.

Dowiedziałem się również, że Kartagena była niegdyś największym portem niewolników w Ameryce Hiszpańskiej. David Wheat, profesor historii na Michigan State University, powiedział T+L, że w latach 1570–1640 przez miasto przemycono co najmniej 100 000 osób z takich krajów jak Gwinea Bissau, Senegal, Gambia, Sierra Leone, Angola i Demokratyczna Republika Konga. – powiedział Jose Palacios Preciado, były dyrektor kolumbijskich archiwów narodowych Czarna Gwiazda Atlanty że przez Kartagenę przemycono 1,1 miliona Afrykanów.

Po zapoznaniu się z historią miasta trudno było nie dostrzec kultury afro-kolumbijskiej we wszystkim, od muzyki po sztukę. „Muzyka, której słuchamy, nazywa się champetai opiera się na afrykańskich rytmach” – powiedział Alex Rocha, Afro-Kolumbijczyk, właściciel Experience Real Cartagena. „Mamy poetów takich jak Candelario Obeso i pisarzy takich jak Manuel Zapata Olivella, autor „Changó, el gran Putas”. ”

Wkrótce przekonałem się, że nawet przyciąga wzrok palenqueras, noszący jasne sukienki z miską owoców tropikalnych na głowie, odegrali kluczową rolę w buncie przeciwko niewolnictwu. Fernando Rivera, przewodnik współpracujący z Galavantą, powiedział mi, że wielu zniewolonych ludzi uciekło, aby założyć własne wioski, które hiszpański rząd nazwał palenques. „Kobiety odegrały kluczową rolę w ucieczce. Znały styl życia zniewolenia i potrafiły wybrać najlepszy moment na ucieczkę” – powiedział Rivera. „Kobiety mogły także przemieszczać się po całym mieście, co czyniło je doskonałymi posłańcami i gwarantowało palenques byłoby bezpieczne.”

Wkład ten doprowadził do powstania San Basilio de Palenque, które przeszło do historii w 1713 roku jako pierwsze wolne miasto Afrykanów w obu Amerykach. Dziś, wieki później, palenqueras sprzedawać owoce na całym Starym Mieście. (Chociaż prawdopodobnie sprzedają turystom więcej zdjęć niż samych owoców, co jest sprytnym zwrotem w obliczu rosnącej sceny turystycznej miasta).

Zarówno Rocha, jak i Rivera zauważyli, że istnieje wiele miejsc i punktów orientacyjnych, w których można doświadczyć i uhonorować afro-kolumbijską kulturę Kartageny, w tym Plaza de San Pedro Claver, San Basilio de Palenque, La Ruta del Esclavo, Monumento a la Palenquera, Mercado de Bazurto, Plaza Joe Arroyo i Plaza Benkos Bioho.

Nawet scena kulinarna Kartageny niesie ze sobą silne wpływy przeszłości. „Nasi afrykańscy przodkowie pozostawili po sobie dziedzictwo różnych potraw, takich jak ryż kokosowy; patacony (smażone banany); oraz różne rodzaje słodyczy na bazie owoców, takie jak dulce de papaya, dulce de coco, dulce de yuca” – powiedział Rocha. „Jest też Sancochoczyli gulasz gotowany w garnku z warzywami, bananami, ziemniakami, kukurydzą, juką i rybą lub wołowiną.” (Wskazówka dla specjalistów: Roche poleca jedzenie w La Cocina de Socorro, La Picúa, Kiosko El Bony i La Mulata poznać kuchnię afro-kolumbijską.)

Nie przegap popularnych restauracji, takich jak Celele, Alma, La Cevicheria, Carmen i Donjuán Cartagena. W 2023 roku szef kuchni Heberto Eljach, mózg Almy, zadebiutował Ánimą w Casa Pestagua, skupiając się na przodkowych tradycjach kuchni kolumbijskiej.

„Związki Ánimy z kuchnią kolumbijską skupiają się na starożytnych technikach tradycyjnego gotowania — obejmuje to metody konserwacji (peklowanie, solenie, fermentacja, puszkowanie, wędzenie, marynowanie), wykorzystanie lokalnych produktów, rzemieślnicze rybołówstwo, produkty organiczne z Montes de Maria, Amazonii i innych regionów Kolumbii” – wyjaśnił Eljach.

I oczywiście żadna kulinarna wycieczka po Kolumbii nie jest kompletna bez kawy. W końcu Kolumbia jest wiodącym producentem kawy typu wash Arabica.

Moja pierwsza wizyta w Kartagenie wiązała się z codziennymi wizytami w Epoca Coffee połączonymi z desperackim impulsowym zakupem ziaren kawy, aby móc spróbować odtworzyć tę tradycję w domu. Ale podczas mojej drugiej podróży dołączyłem do kawy w Café San Alberto. Tutaj poznałem kolumbijską scenę kawową i zgłębiałem nuty smakowe różnych ziaren kawy — wyszedłem z większym uznaniem dla wszystkich elementów składających się na przygotowanie partii ziaren kawy.

Pod koniec mojej ostatniej wizyty nie mogłem powstrzymać się od porównania moich dwóch wizyt w Kartagenie. Tak wiele się zmieniło w ciągu czterech lat między moimi podróżami, a mimo to w całym mieście nadal panowała bogata kultura. Odkryłem, że udało mi się ponownie przeżyć to, co kochałem od pierwszej wizyty, jednocześnie zdobywając nowe doświadczenia, i ostatecznie udało mi się przygotować wycieczkę, która zawierała wszystkiego po trochu.