Ostatni raz widziałem Dimitrę Kapetaniou, kiedy mój czteroletni labrador zauważył ją, przyciągnął mnie do siebie i wskoczył na nią, by mocno przytulić. Mieszkała po drugiej stronie ulicy z rodzicami i psem Freddiem, aw czerwcu ukończyła szkołę z dyplomem z edukacji przedszkolnej.

Była jedną z 57 potwierdzonych ofiar najgorszej w historii katastrofy kolejowej w Grecji i jak wielu z nich była studentką.

Ta tragedia wstrząsnęła Grecją. Tak wiele ofiar śmiertelnych było młodych, co wywołało narodową falę żalu i oburzenia skierowaną głównie przeciwko klasom rządzącym krajem. Nie po raz pierwszy Grecy czują się zdradzeni przez swoich polityków.

Dimitra wsiadła do pociągu w Volos na wybrzeżu po ukończeniu studiów podyplomowych i znajdowała się w jednym z przednich wagonów pociągu pasażerskiego wiozącego około 350 osób z Aten do Salonik.

Niedługo potem pociąg został przez pomyłkę skierowany na ten sam tor, co nadjeżdżający pociąg towarowy. Dwa pociągi zderzyły się czołowo z prędkością dochodzącą do 160 km/h. Śmierć Dimitry została potwierdzona przez dopasowanie jej DNA do jej matki, Christiny.

Bezpośrednią przyczyną tej katastrofy mógł być błąd ludzki. Ale można by temu zapobiec, gdyby Grecja nie zaniedbała tak podstawowej części swojej infrastruktury krytycznej. Sieć kolejowa cierpiała przez lata niedoinwestowania i zaniedbań, a przedłużający się kryzys zadłużenia Grecji to tylko część historii.

Dimitra był bardzo kochany w mojej okolicy w Salonikach. Szczupła młoda kobieta o długich, kręconych włosach zawsze miała szeroki uśmiech. Podczas studiów pracowała jako opiekunka do psów, a mój pies Roman spędzał niezliczone dni w jej domu, często na jej łóżku.

Była jedną z trzech osób, które zginęły w wypadku właśnie z tej małej dzielnicy. Czwarta ofiara została poważnie ranna, ale przeżyła.

23-letnia Kelly Porfyridou była studentką teologii, która zmarła wraz ze swoim chłopakiem Nikitasem Karatheodorou, również 23-letnim. Był strażakiem, którego koledzy powiedzieli, że jechał odwiedzić swoich rodziców w Salonikach. Ich wspólny pogrzeb odbył się kilka dni temu na moim przedmieściu.

Kiedy wychodzę z psem, idę do piekarni, masarni czy kiosku, rozmowa niezmiennie schodzi na temat katastrofy kolejowej i często kończy się łzami. Nikt nie może poradzić sobie z tą katastrofą i można wyczuć wściekłość na grecki system polityczny i dziesięciolecia politycznych niepowodzeń.

Sam planowałem pojechać tym pociągiem i byłbym w pierwszym wagonie, który zaraz po zderzeniu eksplodował, a temperatura w środku dochodziła do 1300C. Jednak tuż przed wyjazdem zmieniłem plany i zamiast tego poleciałem do domu samolotem.

W całej Grecji doszło do masowych protestów, największych, z jakimi spotkał się ten rząd od dojścia do władzy w lipcu 2019 r.

Ateny i Saloniki widziały dziesiątki tysięcy ludzi na ulicach. Od Evros na północy po Kretę na południu Grecy są zjednoczeni w żalu i gniewie.

„Ta zbrodnia nie zostanie zapomniana, staniemy się głosem wszystkich zmarłych”; „To nie był wypadek, to było morderstwo” – czytamy na niektórych plakatach.

Rząd Kyriakosa Mitsotakisa jest w trybie kontroli szkód, a to tylko podsyciło gniew opinii publicznej. Obiecał zbadać sprawę. Minister transportu podał się do dymisji. Premier, który początkowo przypisał katastrofę głównie błędowi człowieka, przeprosił i powiedział na posiedzeniu gabinetu: „Przyjmuję odpowiedzialność”.

Ruch pociągów został wstrzymany do czasu przywrócenia bezpieczeństwa. Obiecane są nowe środki na modernizację infrastruktury i zatrudnienie personelu. Kierownik stacji, który przez pomyłkę skierował dwa pociągi na ten sam tor, został skazany na rozprawę.

Jednak dla wielu Greków jest to o wiele za mało i za późno. Według wczesnych sondaży, 87% twierdzi, że istnieją inne przyczyny niż błąd ludzki i należy przypisać winę. Każdego dnia nowe rewelacje o opłakanym stanie greckiej sieci kolejowej wywołują coraz większy strach, złość i nieufność klasy politycznej.

Klasa, która zaniedbała system kolejowy, sprywatyzowała operacje, wydała miliony na systemy bezpieczeństwa tylko po to, by pozwolić im zgnić i zmarnować niezbędne fundusze unijne. Grecy są wściekli, że miliardy wydawane są na nowe myśliwce, podczas gdy infrastruktura krytyczna pozostaje niedofinansowana i brakuje jej personelu.

„Oni nie dbają o nas. Nie dbają o nasze życie”, powiedział Giorgos, emerytowany menedżer wyższego szczebla z mojej dzielnicy, który dobrze znał dwie młode ofiary: „Co robię? Na kogo głosuję? ? Nikt nie jest tego wart”.

Ta wściekłość na system ma już głęboki wpływ na polityczny krajobraz Grecji. Pan Mitsotakis był prawie pewien, że rozpisze przedterminowe wybory na kwiecień, zanim jego kadencja zakończy się w lipcu. Katastrofa pociągu zmieniła jego plany.

Wybory zostaną przełożone, co może drogo kosztować centroprawicową Nową Demokrację przy urnach wyborczych. Jego wcześniejsza przewaga nad główną partią opozycyjną zmniejszyła się, podczas gdy wiele partii skrajnych i protestujących zyskało na popularności.

Katastrofa kolejowa mocno uderzyła w premiera, mówi Aristides Hatzis, profesor teorii prawa na Uniwersytecie Ateńskim, ponieważ przeczy ona jednej z jego głównych zalet. Pan Mitsotakis zawsze prezentował się jako kompetentny menedżer i liberalny technokrata, który ma zreformować Grecję i poprowadzić kraj do modernizacji.

Jego rząd regularnie podkreślał swoje sukcesy w modernizacji niektórych trzeszczących greckich operacji sektora publicznego. Ale umieszczenie systemu podatkowego w Internecie jest, co zrozumiałe, przyćmione świadomością wyborców, że ich sieć kolejowa jest prawdziwą śmiertelną pułapką.

Zdaniem prof. Hatzisa największym niebezpieczeństwem, przed którym stoi teraz Grecja, jest utrata wiary w system polityczny: „Taki upadek legitymacji w historii działał na korzyść skrajnej prawicy”.

Skutki polityczne niewiele znaczą dla rodzin, które straciły swoich bliskich. Pogrzeb Dimitry był tutaj cichym wydarzeniem któregoś dnia. Kiedy zobaczyłem jej matkę, zapytałem ją, czy możemy coś zrobić. Odpowiedziała: „Chcę tylko odzyskać moją córkę”.