Pierwszym znakiem są włosy. Nie do końca totalny bałagan. Ale na pewno też nie schludnie.

Włosy Keri Russell w „Dyplomacie”, jej nowym serialu Netflix, którego akcja toczy się w świecie globalnej dyplomacji o wysokich stawkach, to włosy kobiety — w tym przypadku ambasadora USA w Wielkiej Brytanii — która rano miała po prostu pilniejsze sprawy lista rzeczy do zrobienia niż wybuch. Jak odprawa w Białym Domu albo przytulenie się do szefa placówki CIA.

Kate Wyler z Russella również się poci – dużo. Który, podobnie jak rozczochrane włosy, jest czymś, czego nigdy nie widziałeś u Elizabeth Jennings, radzieckiego szpiega Russella, który przez sześć sezonów grał z nienagannym, pysznym luzem w „Amerykanach”. Rzeczywiście, fani tego programu FX z pewnością westchną na widok Kate Russella podnoszącej rękę, aby jej mąż mógł powąchać i doradzić, czy potrzebuje prysznica. Po prostu nie Elżbieta.

Russell śmieje się, gdy potwierdza, że ​​rzeczywiście pot był obcy Elizabeth, której krew była zimna, podczas gdy Kate zdecydowanie gorąca.

„Zawsze myślałam o (Elizabeth) jak o panterze” – powiedziała w wywiadzie przed pierwszym sezonem „Dyplomaty”, stworzonego przez Deborę Cahn, który wypada w czwartek. „Bardzo mało ruchu. I zawsze nosiłam ten naprawdę fajny eyeliner, a moje włosy były idealne – wszystkie bardzo gładkie i pantery. Ta postać, Kate, to nie to! Ciągle się pocę, włosy są w nieładzie i prawdopodobnie jest to o wiele bardziej podobne do większości z nas w życiu.

Minęło pięć lat, odkąd widzieliśmy Elizabeth w tym palącym finale „Amerykanów”, stojącą obok męża Philipa (prawdziwy partner Matthew Rhys) i patrzącą na Moskwę, ich okładki zdmuchnięte, kontemplując przyszłość (uwaga spoiler!) bez swoich dzieci . „Przyzwyczaimy się” to jej ostatnia kwestia, wygłoszona po rosyjsku.

Jednak niektórym zapalonym fanom nie było łatwo „przyzwyczaić się do tego” i nadal obsesyjnie zastanawiają się, co Elizabeth i Philip mogą robić w tych dniach. Aktorzy zostali ponownie zapytani o to pytanie podczas panelu z okazji 10-lecia w zeszłym tygodniu w Paley Center for Media. Russell zareagował jak pantera, mówiąc, że zakończenie zostało tak doskonale napisane (przez Joela Fieldsa i Joe Weisberga), że po prostu wolała je tam zostawić.

Russell mówi, że to także świetne pisanie, które sprowadziło ją z powrotem do telewizji. Zajęta trójką dzieci, zdecydowanie nie szukała nowego programu. Ale wtedy zadzwonił „Dyplomata”. Twórca serialu, Cahn, jest weteranem zarówno „The West Wing”, jak i „Homeland”, a „Dyplomata” można wiarygodnie postrzegać jako połączenie tych dwóch – z odrobiną pikantnego humoru „Veep” – na początek.

„Dla mnie zawsze chodzi o pisanie” — mówi Russell. „To jest takie inteligentne, zgryźliwe i pełne tego politycznego żargonu, ale też zabawne. (Cahn) ma realistyczne spojrzenie na najdrobniejsze szczegóły życia i związków”.

A kiedy Russell mówi, że nowy serial jest „po prostu lżejszy”, nie ma na myśli po prostu tego, że nie zabija ludzi i nie wpycha ich do walizek. „Chodzi mi o to, że ta postać jest nerwowa, spocona, niezręczna i niechlujna, i fajnie jest to zrobić, wiesz?”

Jak wielu, Cahn był fanem „Amerykanów” i mówi, że Russell był wymarzonym wyborem dla Kate — „księżycowym strzałem” — aktorem z rzadką umiejętnością przedstawiania siły i grawitacji, ale potem zwraca się o grosz, by pokazać eksperta komedia fizyczna.

„Od fryzury po wszystko inne — upadki i upuszczanie rzeczy — i po prostu sprawianie, że cały czas jest na skraju rozpadu” — mówi Cahn — „wymaga to ogromnych umiejętności i wyczucia komediowego. I tego właśnie potrzebowała ta rola”.

Nie żeby Kate nie była kompetentna. Zawodowa dyplomata, kiedy ją poznajemy, ma zostać ambasadorem w Kabulu, rola, która wykorzystałaby jej bogate doświadczenie w regionie. Ale wtedy brytyjski lotniskowiec zostaje zbombardowany — przez kogo, nie wiemy — i nie ma posła w Londynie. Sam prezydent USA (Michael McKean, członek znakomicie obsadzonego zespołu) prosi Kate o przyjęcie tej pracy, tradycyjnie nominacji politycznej z niewielką odpowiedzialnością merytoryczną.

Nagle Kate mieszka w okazałym angielskim domu, a jej pomocnicy przynoszą wieszaki z sukienkami koktajlowymi. Kate nie lubi sukienek. Lubi spodnie i tylko czarne, więc kiedy użyjesz butelki z wodą przed odprawą w Owalu, żeby zmyć plamę po jogurcie ze śniadania, nie będzie tego widać.

„Jest oszołomiona – bardzo” — mówi Russell o Kate. „Ale ona jest osobą zza kulis, która załatwi sprawy. Jest bałaganiarą, w świetny sposób”.

Potem jest małżeństwo. Tak jak „Amerykanie” skupiali się na małżeństwie, „Dyplomata” obraca się wokół złożonej relacji Kate z mężem Halem (Rufus Sewell). Hal, doświadczony były ambasador, nie jest przyzwyczajony do bycia „małżonkiem”.

To wielowarstwowa dynamika tego niestabilnego związku (poczekaj tylko, aż zobaczysz, jak walczą w ogrodzie) napędza program, pomimo jego szerokich globalnych tematów. „Na tym ci zależy” — mówi Russell. „Chcesz wiedzieć, jak ludzie się czują, co ich stresuje i jak żyją”. Sewell dodaje: „Czym jest cały glob, jeśli nie miliardami małych par, ludzi? Kiedy oboje to przeczytaliśmy, była to ludzka dynamika i humor… naprawdę to otworzyło”.

Dla obsady i ekipy było to również głębokie zanurzenie się w światową dyplomację, temat, z którym Cahn po raz pierwszy zetknęła się podczas badań nad „Ojczyzną”. „Nikt nie zna tych historii, ponieważ o nich się nie słyszy” — mówi Cahn. „Jeśli (dyplomacja) jest prowadzona dobrze, nikt nigdy nie wie, że to się stało”.

David Gyasi, który gra brytyjskiego ministra spraw zagranicznych, na początku myślał, że wie coś o dyplomacji, ale ten scenariusz był tak gęsty i szczegółowy, jak mówi, że „były momenty, w których musiałem zapytać: Dlaczego to takie ważne?”. ” A potem zespół kreatywny rozpoczynał lekcję historii. „To po prostu otworzyło nas wszystkich na inny poziom dyplomacji, który był fascynujący” — mówi.

„Nie zdawałem sobie sprawy” — zauważa Ato Essandoh, który gra głównego doradcę Kate — „jak bardzo ludzkie są interakcje, od mikroskopijnego poziomu dwojga ludzi próbujących się spotkać i zrozumieć… do dwóch krajów próbujących odnosić się do siebie”. Ali Ahn, który gra szefa placówki CIA, dodaje: „Chodzi o to, czy ci ufam? Czy ja cię lubię? To są podstawowe elementy budulcowe”.

Russell, dla celów badawczych, przeczytał „Ambasadorzy” Paula Richtera, dzieląc się tym z Sewellem, który grał w filmie, który słuchał audiobooka podczas weekendowych przejażdżek. Obejrzeli także film dokumentalny „The Human Factor” o dyplomatach zaangażowanych w negocjacje pokojowe na Bliskim Wschodzie.

„Ci faceci, którzy organizowali te spotkania przed wejściem (Billa) Clintona lub przed przybyciem (Yitzhaka) Rabina – są niedoceniani i trochę tajemniczy” — mówi Russell. „Nie wiemy nic o tym całym świecie, a jest on naprawdę interesujący”.

I tak Russell rozkoszuje się jej przejściem na „dobrą” stronę.

„Nawiasem mówiąc, „Amerykanie” też mi się podobały — fajnie było grać tę postać, która była o wiele fajniejsza ode mnie i nosiła jedwabne koszule i biżuterię — mówi. „Ale to jest lżejsze i szybsze, i naprawdę mi się to podoba”.