Hamish Kerr, halowy mistrz świata w skoku wzwyż z Nowej Zelandii, dodał do swojej kolekcji kolejne złoto, wygrywając rozgrywkę z wynikiem 2,34 m, co było porażką jego amerykańskiego rywala Shelby’ego McEwena na tej samej wysokości podczas Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024 w sobotę (10).

Obaj mężczyźni przeskoczyli wysokość 2,36 m, ustanawiając identyczne rekordy, i obaj stwierdzili, że wysokość jest o 2,38 m za duża, ale szybko się z nimi porozumieli, że nie zamierzają powtarzać tego, co wydarzyło się w finale olimpijskim w Tokio, kiedy Włoch Gianmarco Tamberi i Katarczyk Mutaz Barshim – którzy zdobyli tu brązowy medal – zgodzili się podzielić złotem w podobnych okolicznościach.

Według McEwena to właśnie 27-letni Nowozelandczyk zasugerował, żeby kontynuować rywalizację w kolejną gorącą noc w stolicy Francji.

„Rozmawiam z Hamishem, człowieku, jestem z nim od dawna” – powiedział McEwen, który zajął 12. miejsce w finale w Tokio. „Jesteśmy dobrymi kumplami, dobrymi przeciwnikami i dobrymi skoczkami, kiedy skaczemy razem. Powiedział, że chce się zmierzyć, a ja byłem za.

„Stawialiśmy czoła aż do ostatniej bitwy i on wyszedł na prowadzenie, więc salut, gratulacje dla niego. Wiem, że wrócę silniejszy i w formie, lepszy niż kiedykolwiek.

„Jestem gotowy świętować ten moment”.

Kerr, który po swoim zdecydowanym wysiłku wykonał triumfalny, zawiły bieg na pole wewnętrzne z rękami uniesionymi w górę, kończąc ukłonem przed publicznością, skomentował: „Byłem w szoku. Zarówno ja, jak i Shelby byliśmy trochę zmęczeni po wszystkich skokach, które wykonaliśmy. Wiedziałem, że mam w sobie coś dobrego i wiedziałem, że jeśli uda mi się to zrobić wcześniej niż później, to będę mógł po prostu ukończyć zawody i zacząć się regenerować.

„Jeśli w ogóle, to jestem bardziej zmęczony wbiegnięciem na boisko niż samymi skokami, ale byłem po prostu szczęśliwy, że wygrałem.

„Zawsze mówiłem, jak niesamowity był skok w dal ostatnim razem (w Tokio). To ma tak szczególne miejsce w historii skoków wzwyż. Dla mnie również to, że tym razem miałem dokładnie taki sam scenariusz, ale zdecydowałem się na skok w dal, uspokoiło jedną z tych osób, które chciały skoczyć w dal, więc oboje jesteśmy bardzo szczęśliwi, że możemy dodać coś do tej historii”.

Zrelaksowany Nowozelandczyk sprawiał wrażenie spokojniejszego człowieka podczas dramatycznych wydarzeń poprzedzających dogrywkę i kilkakrotnie uśmiechał się do siebie w trakcie rozgrywki.

„Najważniejszą rzeczą, nad którą pracowaliśmy osobiście, ja i mój zespół, jest to, że nie jest skończone, dopóki się nie skończy” – dodał. „W przeszłości prawdopodobnie nabrałem nawyku obserwowania tych facetów trochę, podczas gdy teraz nawet nie wiem, co się dzieje, skupiam się tylko na sobie”.

McEwen zajął więc pozycję, którą zajmował na Halowych Mistrzostwach Świata w Glasgow, ustanawiając kolejne rekordy życiowe na poziomie 2,34 m i 2,36 m. Jeśli chodzi o Kerra, 2,36 m wyrównało jego rekord Oceanii.

Podczas gdy Tamberi, którego przygotowania od czasu zdobycia tytułu mistrza Europy w Rzymie dwa miesiące temu zostały zniweczone przez kontuzje i chorobę, nie zdołał przekroczyć 2,22 m, jego 32-letni kolega, mistrz olimpijski z Tokio, pomimo skurczów, których doznał w kwalifikacjach, zdobył brązowy medal, dodając do swego olimpijskiego złota i dwóch srebrnych medali, pokonując po raz pierwszy wysokość 2,34 m włącznie.

Po odpadnięciu na 2,36 m Barshim wkrótce został przyjęty przez mężczyznę, z którym dzielił tytuł kilka lat wcześniej. Obaj ogłosili, że tym razem przejdą do rozgrywki, jeśli okoliczności okażą się takie same – ale prawdopodobnie nigdy do tego nie dojdzie.

W ciągu ostatnich kilku tygodni ze zdrowiem Tamberiego zaszły takie zawirowania, że ​​spodziewano się, że zostanie przewieziony na szpitalnym łóżku. Na szczęście dla niego i dla sportu udało mu się dotrzeć na własnych nogach, rozkładając ramiona w ogromnym geście, zanim wbiegł na pole wewnętrzne.

Naturalnie, jego występowi towarzyszył dramat, a gdy osiągnął swój otwierający wzrost 2,22 m w trzeciej próbie, rozległy się gromkie brawa. Jednak 2,27 m – 10 cm mniej niż w Rzymie – okazało się zbyt wysokie dla mężczyzny, który intensywnie leczył się z powodu problemów z nerkami.

Barshim zdobył brązowy medal po dogrywce, wyprzedzając Włocha Stefano Sottile, dla którego wynik 2,34 m był rekordem życiowym.

Japończyk Ryoichi Akamatsu i Ukrainiec Oleh Doroszczuk również ustanowili swoje rekordy życiowe wynoszące 2,31 m, zajmując odpowiednio piąte i szóste miejsce.

„Jestem naprawdę szczęśliwy” – powiedział Barshim. „To coś naprawdę wyjątkowego. Moim marzeniem było dostać się na igrzyska olimpijskie. Stojąc tutaj, jako najbardziej utytułowany skoczek wzwyż w historii igrzysk olimpijskich, to błogosławieństwo. To była podróż.

„Teraz czuję się jakby przejechała mnie ciężarówka. Ale to w porządku, przyzwyczajam się do tego.”

Mike Rowbottom dla World Athletics

Aby otrzymywać najnowsze wyniki, statystyki i relacje z Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024, dołącz już dziś bezpłatnie do Inside Track