Mgliste ruiny czasu to funkcja, która zapewnia kontekst kulturowy niektórych postaci/zachowań komiksowych. No wiesz, tego rodzaju odniesienia do aktualnych wówczas tematów, które rozpłynęły się w „mgliste ruiny czasu”. To znaczy za dwadzieścia lat studentowi ostatniej klasy oglądającej odcinki Seinfelda prawdopodobnie ominie wiele aktualnego wówczas humoru popkulturowego (jak na przykład bardzo konkretne odniesienia w „Dublerze” do skandalu Nancy Kerrigan i Tonyi Harding). Dzisiaj przyjrzymy się, jak dziwaczny numer Kapitana Ameryki, w którym walczy z dinozaurem za pomocą ludzkiego mózgu, ma swoje korzenie w historii sprzed kilkudziesięciu lat.

Jak już wielokrotnie zauważyłem (w tym w tym fragmencie o pierwszym postrzeleniu Batmana w komiksach), ważnym aspektem wczesnych opowieści komiksowych o superbohaterach jest to, że trzeba wziąć pod uwagę, że skoro komiksy nie istniały, aby wpłynąć na TWÓRCÓW komiksów, to oczywiście twórcy musieli czerpać inspiracje z innych źródeł, a jednym z największych wpływów był świat pulp fiction. Jak już wcześniej pisałem, kiedy Batman po raz pierwszy pojawił się jako postać fabularna w Komiksy detektywistycznepisarz i współtwórca Batmana, Bill Finger, był DUŻYM wpływem powieści pulpowych z serii Shadow, wprowadzając Batmana w Komiksy detektywistyczne #27 jest dosłownym przepisaniem wcześniejszego Cień historia. Finger nie był oczywiście jedynym pisarzem, na którego wpłynęły pulpy, ponieważ niemal wszyscy znani twórcy komiksów tej epoki byli silnie inspirowani pulpą (popularni twórcy komiksów prasowych, tacy jak Hal Foster i Alex Raymond, byli innymi głównymi inspiracjami dla wczesnych twórców komiksów).

Jednakże interesujące w tym wszystkim jest to, że pisarze literatury pulpowej, którzy mieli wpływ na twórców komiksów, sami inspirowali się twórczością wcześniejszych twórców tego gatunku, i prawdopodobnie w ten sposób otrzymaliśmy historię o Kapitanie Ameryce, w której Cap walczy z dinozaurem posiadającym ludzki mózg, a pierwotny wpływ na komiks miał miejsce w XIX wieku!

Powiązany

Jak grupa młodych aktorów z lat 30. XX wieku wywarła ogromny wpływ na historię komiksów

Analizując stare odniesienia kulturowe w komiksach, CSBG pokazuje, jak stara seria filmów z lat 30. i 40. XX wieku wpłynęła na dwa popularne komiksy

Kim był potwór z jeziora La Metrie?

Chociaż szczątki dinozaurów istniały, cóż, wiecie, odkąd wyginęły dinozaury (czyli jakieś 100 lat temu?), to paleontologia naprawdę zyskała popularność w świadomości społecznej dopiero w latach 40. XIX wieku, kiedy to Sir Richard Owen ukuł termin „dinozaur” w 1842 roku. W 1864 roku Juliusz Verne Podróż do wnętrza Ziemi uznał dinozaury za główną część science fiction, a przez resztę XIX wieku było wielu pisarzy, którzy próbowali podążać śladami Verne’a, pisząc książki o dinozaurach. Miało to miejsce, zanim pojawiła się pulp fiction, więc historie z końca XIX wieku, które pojawiały się w bardziej tradycyjnych magazynach, są obecnie w większości zapomniane, ale jedna z bardziej niezwykłych pojawiła się w czasopiśmie literackim: Pearsonaw którym przez lata pojawiały się historie takich ikonicznych pisarzy jak Upton Sinclair, George Bernard Shaw, HG Wells i Rudyard Kipling. W 1899 r. Pearsona opublikował opowiadanie zatytułowane „Potwór z jeziora La Metrie” autorstwa pisarza o nazwisku Wardon Allan Curtis.

W tej historii naukowiec i jego towarzysz szukają skamieniałości, gdy towarzysze umierają. Naukowiec odkrywa ŻYWEGO dinozaura, zabija go i umieszcza w nim mózg swojego zmarłego przyjaciela, i cóż, pojawia się humor (wojsko musi zabić dinozaura ludzkim mózgiem).

Dzięki uprzejmości G.W. Thomasa, kwartalnika Dark Worlds Quarterly, oto rysunek z opowiadania…

Oraz fragment:

Oto czarny kloc, który widziałem na środku jeziora, potworny elasmozaur, a wysoko nade mną na stosie skał leżała głowa tej istoty z długimi szczękami stłoczonymi zębami przypominającymi szablę i ogromnymi oczami wielkości spodków. Zdziwiłem się, że się nie poruszyło, ponieważ spodziewałem się serii konwulsji, ale nie usłyszałem żadnego dźwięku zamieszania z ciała stworzenia, które leżało poza moim wzrokiem po drugiej stronie skał. Zdecydowałem, że moje nagłe cięcie zadziałało jak oszałamiający cios i wywołało rodzaj śpiączki, i obawiając się, że bestia odzyska władzę nad mięśniami, zanim nastąpi pełna śmierć, i w agonii stoczy się do głębokiej wody, gdzie nie mogłem go zabezpieczyć, pośpiesznie usunąłem cały mózg, wykonując operację starannie, choć z pewnym niepokojem, i przywracając głowie oderwany segment odcięty moją maczetą, przystąpiłem do badania mojej nagrody. Długość ciała wynosi dokładnie dwadzieścia osiem stóp. W najszerszym miejscu ma osiem stóp szerokości wszerz i około sześć stóp szerokości od grzbietu do brzucha.

Cztery wielkie płetwy, prymitywne ramiona i stopy oraz niezwykle długa, kręta szyja przypominająca łabędzia, dopełniają ciało stworzenia. Jego głowa jest bardzo mała w stosunku do wielkości ciała, bardzo okrągła, a para długich szczęk wystających z przodu przypomina dziób kaczki. Jego skóra to skórzasta powłoka o lśniącej czerni, a oczy to ogromne orzechowe soczewki z miękkim, melancholijnym spojrzeniem w ich płynnej głębi. Jest to elasmozaur, jedno z największych zwierząt przedpotopowych. Nie potrafię powiedzieć, czy należą do tego samego gatunku, co te, których kości odkryto.

Fascynujący.

Powiązany

Jak Marvel stworzył najbardziej sprośny kanon memów Spider-Mana

W swoim spojrzeniu na stare odniesienia kulturowe w komiksach CSBG pokazuje, jak sprośny mem o Spider-Manie stał się kanonem w jednym z numerów Web Warriors

Jak to się stało, że Kapitan Ameryka walczył z dinozaurem posiadającym ludzki mózg?

W 1943 roku były pisarz science fiction Ray Cummings, którego kariera powieściopisarza i autora pulp fiction dobiegła końca, „utknął” w pisaniu komiksów. Cummings był wielkim fanem science fiction i trudno mi uwierzyć, że historia Curtisa nie miała na niego wpływu, kiedy pisał Komiksy Kapitana Ameryki #29 (zwłaszcza, że ​​Cummings kilka wydań wcześniej przyjął INNĄ opowieść science fiction, o której być może wspomnę w przyszłości).

W głównej historii, narysowanej przez Syda Shoresa i Vince’a Alascię, naukowiec o imieniu Profesor Schultz i jego wierny towarzysz Olaf Olsen odkrywają dinozaura zawieszonego w bloku lodu…

Co zabawne, obecna ciągłość może sugerować, że dinozaur ten przybył z Dzikiej Krainy, co wyjaśnia, dlaczego wciąż żył.

Okazuje się, że Schultz pracuje dla nazistów i postanawia przenieść mózg Olafa do dinozaura, a następnie wysyła Olafa-dinozaura do miasta, aby zniszczył jak najwięcej mózgu…

Kapitan Ameryka i Bucky przybywają, aby poradzić sobie z szalejącym dinozaurem, ale wpadają na profesora, który przysięga im pomóc. Spotykają również siostrę Olafa, która martwi się o swojego zaginionego brata. Mówi im, że Schultz knuje coś złego. Cap i Bucky badają sprawę i szybko staje się jasne, że Schultz JEST złym facetem. Jednak po ponownym spotkaniu z dinozaurem, ten widzi siostrę Olafa i robi wszystko, aby jej nie skrzywdzić. To intryguje Capa.

Jednak szał dinozaurów jest nadal głównym priorytetem, zwłaszcza gdy niszczy fabrykę amunicji.

Cap jednak zaczyna rozmawiać z dinozaurem, wiedząc, że to naprawdę Olaf. Wyjaśnia Olafowi, że jest wykorzystywany.

Schultz wziął siostrę Olafa jako zakładniczkę. Następnie Olaf postanawia powstrzymać swojego starego szefa i zabija go, zrzucając z klifu, ale potem postanawia też popełnić samobójstwo…

Cap i Bucky naprawdę powinni uciekać zaraz po tym, jak powiedzieli jej bratu, że nie żyje, prawda?

Wow, co za dziwna historia i jakie fascynujące tło!

Jeszcze raz dziękujemy GW Thomasowi za jego znakomite stypendium!

Jeśli ktoś ma jakieś sugestie dotyczące Foggy Ruins of Time, proszę o kontakt mailowy na adres brianc@cbr.com