LONDYN (AP) — Obowiązkowy, kierowniczy, trochę nudny — Keira Starmera nie jest niczyim wyobrażeniem polityka ognistego.

Partia Pracy ma nadzieję, że właśnie tego chce i potrzebuje Wielka Brytania po 14 burzliwych latach rządów konserwatystów. Starmer, 61-letni przywódca centrolewicowej partii, jest obecnie faworytem do zwycięstwa w wyborach parlamentarnych w kraju Wybory 4 lipca.

Starmer spędził cztery lata jako lider opozycji, przeciągając swoją partię socjaldemokratyczną z lewicy w stronę politycznego środka. Jego przesłanie dla wyborców jest takie, że rząd labourzystowski przyniesie zmiany – raczej uspokajające niż przerażające.

„Głos na Partię Pracy jest głosem na stabilność – gospodarczą i polityczną” – powiedział później Starmer Premier Rishi Sunaknazywane wyborami 22 maja.

Jeśli w dniu wyborów sondaże dające Partii Pracy stałą dwucyfrową przewagę potwierdzą się, Starmer zostanie pierwszym brytyjskim premierem Partii Pracy od 2010 roku.

Starmer, prawnik, który w latach 2008–2013 pełnił funkcję głównego prokuratora w Anglii i Walii, jest karykaturowany przez przeciwników jako „lewicowy londyński prawnik”. Został pasowany na rycerza za swoją rolę na czele Prokuratury Koronnej, a konserwatywni przeciwnicy lubią używać jego tytułu, Sir Keira Starmera, aby ukazać go jako elitę i oderwanego od rzeczywistości.

Starmer woli podkreślać swoje zwykłe kompetencje i skromne korzenie – w pośrednim przeciwieństwie do Sunaka, który jest byłym bankierem Goldman Sachs żonatym z córką miliardera.

Uwielbia piłkę nożną – nadal uprawia ten sport w weekendy – i niczym nie cieszy się bardziej niż oglądanie drużyny Premier League Arsenal przy piwie w swoim lokalnym pubie. On i jego żona Victoria, która zajmuje się higieną pracy, mają dwójkę nastoletnich dzieci, które starają się trzymać poza zasięgiem opinii publicznej.

Urodzony w 1963 r. Starmer jest synem wytwórcy narzędzi i pielęgniarki, która nadała mu imię na cześć Keira Hardiego, pierwszego przywódcy Partii Pracy. Jako jedno z czwórki dzieci wychował się w ubogim gospodarstwie domowym w małym miasteczku pod Londynem.

„Były ciężkie czasy” – powiedział w przemówieniu rozpoczynającym kampanię. „Wiem, jak czuje się niekontrolowana inflacja, jak rosnący koszt utrzymania może sprawić, że przestraszysz się listonosza nadchodzącego ścieżką: »Czy przyniesie kolejny rachunek, na który nas nie stać?«

„Kiedyś wybieraliśmy rachunek za telefon, bo gdy go obcięto, zawsze najłatwiej było się bez niego obejść”.

Matka Starmera cierpiała na przewlekłą chorobę Stilla, która sprawiła jej ból, a Starmer powiedział, że odwiedzanie jej w szpitalu i pomoc w opiece nad nią pomogły mu w zdobyciu silnego wsparcia dla finansowanej przez państwo krajowej służby zdrowia.

Jako pierwszy członek rodziny poszedł na studia, studiował prawo na uniwersytetach w Leeds i Oksfordzie, a przed objęciem stanowiska głównego prokuratora zajmował się prawem dotyczącym praw człowieka.

Do polityki zajął się po pięćdziesiątce, a w 2015 r. został wybrany do parlamentu. Często nie zgadzał się z przywódcą partii Jeremym Corbynem, zagorzałym socjalistą, który w pewnym momencie odszedł z czołowego zespołu partii z powodu nieporozumień, ale zgodził się pełnić funkcję rzecznika Partii Pracy pod przewodnictwem Corbyna w sprawie Brexitu.

Starmer wielokrotnie odpowiadał na pytania dotyczące tej decyzji oraz nawoływania wyborców do poparcia Corbyna podczas wyborów w 2019 r.

Powiedział, że chce zostać i walczyć o zmianę Partii Pracy, argumentując, że „przywódcy są tymczasowi, ale partie polityczne są trwałe”.

Po tym, jak Corbyn doprowadził Partię Pracy do porażek w wyborach w 2017 i 2019 r. — ta druga była najgorszym wynikiem partii od 1935 r. — Partia Pracy wybrała Starmera na lidera działań na rzecz odbudowy.

Jego przywództwo zbiegło się z burzliwym okresem, w którym Wielka Brytania przeszła pandemię Covid-19, opuściła UE, zaabsorbowała szok gospodarczy związany z inwazją Rosji na Ukrainę oraz znosiła zawirowania gospodarcze z powodu Liz Truss burzliwa 49-dniowa kadencja premiera w 2022 r.

Wyborcy są zmęczeni kryzysem kosztów utrzymania, falą strajków w sektorze publicznym i zawirowaniami politycznymi, które spowodowały, że Partia Konserwatywna wysłała w 2022 r. dwóch premierów w ciągu kilku tygodni: Borisa Johnsona i Truss — przed zainstalowaniem Sunaka, aby spróbować ustabilizować statek.

Starmer nałożył dyscyplinę na partię cieszącą się zasłużoną reputacją osoby charakteryzującej się podziałami wewnętrznymi, porzucił niektóre z bardziej jawnie socjalistycznych polityk Corbyna i przeprosił za antysemityzm, który, jak wykazało wewnętrzne dochodzenie, pozwolił na szerzenie się za rządów Corbyna.

Starmer obiecał „zmianę kultury w Partii Pracy”. Jego mantrą jest teraz „wieś przed imprezą”.

Starmer był zdecydowanym przeciwnikiem decyzji Wielkiej Brytanii o opuszczeniu Unii Europejskiej, choć obecnie twierdzi, że rząd laburzystów nie będzie próbował jej cofnąć.

Krytycy twierdzą, że to pokazuje brak zasad politycznych. Zwolennicy twierdzą, że jest to pragmatyczne i szanuje fakt, że brytyjscy wyborcy nie mają ochoty wracać do kontrowersyjnej debaty na temat Brexitu.

Teraz Starmer musi przekonać wyborców, że rząd laburzystów może złagodzić chroniczny kryzys mieszkaniowy w Wielkiej Brytanii i naprawić podupadające usługi publiczne, zwłaszcza skrzypiącą służbę zdrowia – ale bez narzucania podwyżek podatków i pogłębiania długu publicznego.

Ku rozczarowaniu niektórych zwolenników Partii Pracy, złagodził obietnicę wydania miliardów dolarów na inwestycje w zielone technologie, stwierdzając, że rząd Partii Pracy nie zaciągnie większych pożyczek na finansowanie wydatków publicznych.

„Wiele osób na lewicy zarzuci mu, że ich zawiódł i zdradził zasady socjalistyczne. A wiele osób na prawicy oskarża go o wpadkę” – powiedział Tim Bale, politolog z Queen Mary University w Londynie.

„Ale, hej, jeśli to właśnie jest potrzebne do zwycięstwa, myślę, że to mówi ci coś o charakterze Starmera. Zrobi wszystko, co konieczne – i zrobił już wszystko – aby dostać się do rządu”.

Pod jego przywództwem partia zyskała na popularności w sondażach, co pomogło utrzymać wewnętrznych krytyków Starmera na dystans.

Na październikowej konferencji partii pokazał przebłysk pasji, mówiąc wiwatującym delegatom: „Wychowałem się w klasie robotniczej. Całe życie walczę. I nie przestanę teraz.” Wykazał się także niezwykłym spokojem, gdy protestujący wbiegł na scenę i obsypał Starmera brokatem i klejem.

Niektórzy porównują te wybory do 1997 r., kiedy Tony Blair poprowadził Partię Pracy do miażdżącego zwycięstwa po 18 latach rządów konserwatystów.

Bale twierdzi, że Starmerowi brakuje charyzmy Blair. Stwierdził jednak, że „biorąc pod uwagę zamieszanie, jakie Brytyjczycy musieli znosić od czasu referendum w sprawie Brexitu w 2016 r., myślę, że odrobina nudy nie odbierze się tak źle w opinii publicznej”.

___

Współpracująca pisarka prasowa Danica Kirka przyczyniła się do powstania tej historii.