Elsbeth

Klasyczny charakter Nowego Jorku

Sezon 1

Odcinek 2

Ocena redaktora

4 gwiazdki

****

Zdjęcie: CBS

Aaaaa, wracamy! Po miesięcznej przerwie spowodowanej opóźnionym przemówieniem o stanie Unii i marcowym szaleństwem, nowe odcinki serialu Elsbeth jesteśmy tu ponownie, aby zanurzyć nasze umysły w kojącym, a jednocześnie orzeźwiającym toniku najbardziej nieoczekiwanie skutecznego, choć nieoficjalnego detektywa z wydziału zabójstw w Nowym Jorku.

„Klasyczna postać z Nowego Jorku” ma wiele do zaoferowania: poznajemy lepiej nasz główny zespół, jest mniej ekspozycji, które można wcisnąć w historię, stawka nieco wzrasta, a my nie jesteśmy traktowani ani przez jeden, Ale dwa doskonałe gościnne występy, odpowiednio Lindy Lavin i Jane Krakowski. Widzimy także wyłaniające się pewne wątki, które, mam nadzieję, będą rozwijane w miarę postępu 10-odcinkowego sezonu.

Po raz kolejny morderstwo tygodnia ma miejsce przed napisami końcowymi, a zabawa w tym odcinku tkwi w szczegółach: Elsbeth i funkcjonariuszka Kaya metodycznie i kreatywnie ścigają każdy trop, aby złapać złego faceta. Albo złych facetów, w tym przypadku z najbardziej obrzydliwym morderstwem w notorycznie obskurnej półświatku z Upper West Side Co-ops.

Naszą ofiarą jest Gloria Bletcher (wspomniana Linda Lavin), która jest prezesem zarządu spółdzielni w swoim budynku i piastuje to stanowisko od 40 lat. Jest niezwykle zdolna — to osoba, która wie, jak posługiwać się swoim regulaminem, aby zachować ścisłą kontrolę nad budynkiem i jego mieszkańcami — i koszmar, pod którego dyktatorskimi rządami denerwują się wszyscy pozostali członkowie zarządu (i prawdopodobnie inni mieszkańcy). Wyobraźcie sobie współczesną Lady Catherine de Bourgh w garniturze Chanel, wykrzykującą żądania z balkonu swojego pięknego mieszkania na czwartym piętrze i sprawującą maksymalnie władczy dwór w swoim niebieskim salonie Wedgwood. Nic nie jest poniżej jej uwagi, ale wszystko jest znacznie poniżej jej rygorystycznych standardów. Gloria to… dużo. Można nawet powiedzieć, jak każdy z jej konspiracyjnych członków Zarządu, że jest prawdziwą postacią Nowego Jorku. Nie mają racji, chcąc zmiany przywództwa, ale ich prawdziwą motywacją są pieniądze, jakie mogliby zarobić, gdyby zatwierdzili sprzedaż czterech mieszkań zmotywowanemu nabywcy, przyniesionego im przez wpływową pośredniczkę w handlu nieruchomościami Joanne Lennox z Joanne Lennox Realty (Jane Krakowskiego). Nie można wymienić imienia kupującego, ale rymuje się z Bope-rah! Odmieniające życie pieniądze na stole robią wrażenie, ale Gloria zawetuje sprzedaż, argumentując, że posiadanie celebrytów jako mieszkańców zaszkodziłoby ogólnej wartości budynku. Jedynym rozwiązaniem w tym odcinku jest morderstwo Absolutnie nie Tylko morderstwa w budynku.

Zarząd i Joanne spiskują, aby poluzować śruby w balustradzie balkonu Glorii, gdy pewnego wieczoru wychodzi ona ze swoim nieudanym synem, Louisem, a następnie nakłonić go do wdania się w przepychankę z Glorią. Jego przewidywana wściekłość z powodu zatrudnienia Joanne do sprzedaży jego mieszkania w ogrodzie bez wątpienia załatwi sprawę! Z wyjątkiem: to podstęp. Gloria rutynowo grozi sprzedażą mieszkania Louisa, ale widząc ulotkę, którą Joanne dała Louisowi w holu, wącha, że ​​Joanne trochę przesadziła. Louis jest zrozpaczony, ale nie zły, a Gloria kończy się upadkiem i śmiercią tylko wtedy, gdy opiera się o poręcz, by wrzeszczeć na głośno szczekającego psa sąsiadki.

Nieoficjalne dochodzenie Elsbeth w sprawie morderstwa to coś, co Gloria doceniłaby i znienawidziła. Dostrzegłaby niezwykłe kompetencje Elsbeth i miałaby mniej niż zero cierpliwości dla jej pozornie maniakalnego, detektywistycznego snu o wróżkach. Bez uderzania nas w głowę tym tematem przez duże T, Elsbeth i funkcjonariusz Kaya rozwiązując tę ​​sprawę jest także przeniesieniem pochodni nowojorczyka z jednego rodzaju nowojorczyka na dwa inne. Przez cały odcinek Elsbeth stara się zostać prawdziwą nowojorczyczką, przymierzając rzeczy, które według niej są kwintesencją Nowego Jorku: gromadzą kolekcję swoich karykatur autorstwa artystów z Times Square; degustacja najnowszego trendu na dobre pieczywo (cragels, hybryda croissanta i bajgla: „Geniusz czy szaleństwo? Przekonajmy się!”); nauka jidysz; i próbuje kupić mieszkanie w Gloria’s Co-op.

Rozwijająca się współpraca dochodzeniowa i przyjaźń Elsbeth i funkcjonariuszki Kaya zapewnia im obojgu istotny rozwój charakteru, co jest najcieplejszą częścią odcinka. Zawiera także zalążki najważniejszego konfliktu sezonu, nieuniknionego poczucia zdrady, gdy prawdziwa misja Elsbeth — śledztwo w sprawie kapitana Wagnera, podczas gdy ona przestrzega protokołu nowojorskiej policji zgodnie z dekretem o zgodzie Departamentu Sprawiedliwości — wychodzi na światło dzienne. Po zobaczeniu, jak zdenerwowana Elsbeth odbiera telefon od agentki Celentano i podsłuchaniu części ich rozmowy, funkcjonariusz Kaya zaczyna podejrzewać, po co ona tu jest, ale poza tym naprawdę dobrze ze sobą współpracują. Szybko zauważają rozwikłanie historii Joanne Lennox na temat miejsca pobytu jej torebki na miejscu zbrodni; podziel się mruczonymi obawami dotyczącymi biednego Louisa, który bardziej niż czegokolwiek innego potrzebuje uścisku i prawnika; współpracować nad wyłaniającą się teorią przypadku; i rozkoszuj się dogłębnym zapoznaniem się z programami i protokołami posiedzeń Zarządu Spółdzielni Glorii sprzed 40 lat. Kaya odważa się nawet zasugerować, że punkt widzenia Elsbeth na Louisa może być zabarwiony beztroską matczyną troską, której nie może obdarzyć własnego syna, Teddy’ego, mieszkającego w Waszyngtonie.

Nawet kapitan Wagner jest pod takim wrażeniem tego, co funkcjonariusz Kaya i Elsbeth wspólnie osiągnęły podczas swojej nieoficjalnej pracy nad tą sprawą, że tylko raz w tym odcinku przypomina Elsbeth: „Obserwuj i zgłaszaj! Z odległości!” Warto zauważyć, że to napomnienie przychodzi Po mówi detektywowi Braunerowi, aby wrócił do śledztwa, ponieważ jego fakty dotyczące Louisa nie dają żadnych podstaw do oskarżenia.

Trudno sobie wyobrazić przywódcę tak przywiązanego do prawidłowego protokołu i nieprzeniknionych teorii przypadków jak kapitan Wagner winny korupcji, ale w rozmowie Elsbeth z Celentano funkcjonariusz Kaya podsłuchuje jej wzmiankę o osobie o imieniu Wally, o której Wagner radził jej zapomnieć. Naturalnie Celentano instruuje ją, aby kontynuowała, co jest uzasadnione późniejszą sceną, w której pojawia się Wally, wściekając się, że Wagner „musi odpowiedzieć za to, co dzieje się we Flairall!”. Podczas kolejnej rozmowy z Celentano Elsbeth dowiaduje się, że podejrzewa, że ​​Wagner prał łapówki za pośrednictwem fundacji charytatywnej, którą prowadzi wraz z żoną. Jako widzowie możemy czuć się nieco zdezorientowani całą tą sprawą o Wallym; to dlatego, że jego istnienie zostało ustalone w drugim odcinku wyemitowanym w tym tygodniu w podwójnym nagłówku. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Jeszcze tylko jedną rzecz poniżej.

Za każdym razem, gdy funkcjonariusze Kaya i Elsbeth przeglądają dowody — ciekawostki, w tym torbę Joanne, celowo poluzowane śruby w balustradzie i niemożliwość, aby Louis był odkręcaczem śrub, lepki biały osad na zewnętrznej ścianie budynku, istnienie jedynej zachowanej linii wind łączących Glorię i mieszkania członka Zarządu Leonarda z piwnicą — rozmowa udoskonala ich myślenie i odsyła Elsbeth na kolejną dyskusję z Joanne Lennox. Sceny Carrie Preston z Jane Krakowski są najlepsze w tym odcinku. Podobnie jak momenty pomiędzy Prestonem a mordercą pilota, granym przez Stephena Moyera, chemia między nimi trzaska i wibruje wraz z zabawną energią, która często panuje między dobrze dobranymi rywalami.

Za każdym razem, gdy Joanne Lennox (z Joanne Lennox Realty) zdobywa przewagę dzięki dogłębnej znajomości Nowego Jorku i gotowym odpowiedziom na pytania Elsbeth, Elsbeth wytrąca ją z równowagi pozornie niekończącą się listą bardziej szczegółowych działań następczych pytania. Na miejscu zbrodni następnego ranka po morderstwie Glorii Joanne twierdzi, że musiała zostawić torebkę w biurze, ale okazuje się, że zostawiła ją w ostatnim ocalałym podnośniku. Pokazując mieszkanie Elsbeth Leonard, Joanne słusznie oskarża Elsbeth o szpiegostwo i odnotowuje jej pytania dotyczące dostępu do mieszkania Glorii. Joanne zostaje rozproszona rozmową z Leonardem na temat potencjalnej sprzedaży Bope-rah na tyle długo, że Elsbeth jest w stanie pobrać próbkę lepkiej/kredowobiałej pozostałości ze ściany zewnętrznej. Ta pozostałość prowadzi Elsbeth do sali wspinaczkowej Joanne, gdzie Joanne z irytacją wyjaśnia, że ​​lepki biały proszek „pomaga w przyczepności”, zanim zacznie wspinać się po ścianie. Elsbeth z kolei wyjawia, że ​​za mieszkanie Leonarda może zapłacić gotówką i namawia Joanne do uznania swojego pierwotnego nazwiska (Grozecki), jego skromniejszego pochodzenia i wpojonego jej intensywnego pragnienia odniesienia sukcesu po matce. Efektywność ekspozycyjna znów zwycięża!

Dokładne wniknięcie Kaya w porządek obrad i protokoły posiedzeń Zarządu ujawnia „motyw niemal na każdej stronie”, dostarczając Elsbeth (a co za tym idzie nowojorskiej policji) brakujących elementów układanki, aby oskarżyć Joanne i chciwych członków Zarządu o spisek mający na celu morderstwo. Zarząd zwraca się do Joanne o ugodę w chwili, gdy dowiadują się, że sprzedaż Bope-rah była podstępem. Motywem Joanne nie były pieniądze, ale zemsta za swoją zmarłą matkę, Sadie, której Gloria zrujnowała życie 30 lat wcześniej, kiedy ówczesny mąż Glorii, Louis senior, zakochał się w Sadie. Sadie była pracownicą domową Bletcherów i kiedy Gloria odkryła romans, nie tylko zwolniła Sadie i wyrzuciła ją z mieszkania, ale także zrujnowała jej reputację, tak że już na zawsze walczyła o pracę. Cała kariera Joanne była długą grą o zemstę, którą obiecała umierającej matce, więc bez żalu trafia do więzienia.

Kapitan Wagner wpada do nas z dobrymi wieściami — w trakcie swojej krótkiej kadencji, nieoficjalnego dochodzenia w sprawie przestępstw na swoim okręgu, Elsbeth oczyściła się z czterech zabójstw. To świetnie, ale poczekaj, cztery? No jasne: była tam młoda aktorka i studentka, gwiazda reality show [the murder that she solves in the next episode; remember, they’re airing out of order], Gloria Bletcher, a teraz Louis Bletcher senior. Zmumifikowane zwłoki zmarłego pana Bletchera znaleziono w jednej ze ścian mieszkania Glorii. To z pewnością wyjaśnia, dlaczego Gloria bała się remontów!

• Uwagi do zamówienia: „Postać z prawdziwego Nowego Jorku” pierwotnie miała zostać wyemitowana jako trzeci odcinek sezonu, ale zmieniono to w „Reality Shock”, w którym to miejscu odbywa się pierwsza rozmowa na temat Wally’ego wraz z otrzymaniem przez Elsbeth odbioru jej magazynu gabinet w szafie. Nie jest jasne, dlaczego stacja CBS zdecydowała się zmienić kolejność emisji, ale gdy widzowie obejrzą oba odcinki, te zmienione szczegóły fabuły nabiorą większego sensu.

• Historyczna ciekawostka bardzo nowojorska, która mogła zainspirować do pozbycia się zwłok pana Bletchera: zmarły projektant i performer drag queen Dorian Corey, być może najbardziej znany w Internecie ze swojego pamiętnego wyjaśnienia różnicy między czytaniem a cieniem w Paryż płonie, zyskała sławę pośmiertnie w 1993 r., kiedy w torbie na ubrania w ogromnej szafie w jej domu odkryto zachowane zwłoki jej byłego kochanka, Roberta Worleya. Worley zginął od postrzału w głowę, a jego rodzina widziała go ostatni raz w 1968 r. Krótki fragment artykułu naukowego na temat tego odkrycia jest dostępny za pośrednictwem JSTOR.

• Specjalne pozdrowienia dla najzabawniejszego momentu Jane Krakowski w odcinku, w którym Elsbeth doprowadza ją do szału – w szpilkach! – na bieżni przy biurku. Nie wierzę w doskonałość, ale z pewnością wierzę w te komediowe kotleciki.

• Uwielbiam, gdy przestarzała i wciąż użyteczna technologia zyskuje współczesność; posłuchajmy tego dla głupich! A skoro już przy tym jesteśmy, pochwalmy prawie wymarłą windę paternoster! Nie tylko wyglądają bardzo fajnie i są dostępne wyłącznie w Niemczech, ale stanowią wspaniałe miejsca spotkań, co zręcznie pokazali Charlotte Ritter i detektyw Gereon Rath w filmie Babilon Berlin. (Kiedy czwarty sezon będzie transmitowany w USA???)