Kobieta z Oregonu łapie „rzadkiego” jelenia z mutacją genetyczną
Srokaty jeleń zauważony w zeszłym miesiącu na polu w Oregonie sprawia, że przeciętny wygląd jest przereklamowany, bo ma na sobie płaszcz posypany kawałkami bieli.
To nie jest zwykły jeleń i nigdy nie będzie to spowodowane anomalią genetyczną.
Kathleen Verigin udokumentowała ten „rzadki” widok 19 lutego, co czyni ją jedną z niewielu osób, które widziały cętkowane stworzenie „na wolności”.
„Bardzo rzadki jeleń srokaty wędrujący ze stadem po Hidden Hills na południowy zachód od McMinnville” – napisała Verigin na Facebooku.
Pomimo swojego wyjątkowego wyglądu Departament Rybołówstwa i Dzikiej Przyrody stanu Oregon potwierdził w czwartek, że przedstawiony na zdjęciu jeleń srokaty nie jest odrębnym gatunkiem, ale raczej „jeleniem czarnogoniastym z mutacją”.
Jeleń taki jak ten schwytany przez Verigina wykazuje w działaniu gen „recesywny”, który dziedziczy tę cechę od rodziców, którzy są jej nosicielami. Według National Deer Association mogą jednak w późniejszym życiu urodzić „normalnie wyglądające” jelonki.
Verigin powiedział dziennikowi The Oregonian, że „widzenie dużej liczby jeleni w okolicy nie jest niczym niezwykłym”, ale „jednak w tym roku zaskoczył nas jeleń srokaty”.
Długość życia jelenia srokatego jest krótka, co jest związane z mutacją genetyczną
Jeleń srokaty żyje znacznie krócej niż ich odpowiednik z czarnym ogonem i rzadko osiąga dorosłość, powiedziała w czwartek Michelle Dennehy, rzeczniczka departamentu.
„Te jelenie często nie żyją długo ze względu na ich ubarwienie i inne czynniki, w tym krótkie nogi, zrośnięte, artretyczne stawy, krótką mównicę i uszkodzenia narządów” – powiedział Dennehy.
Według Departamentu Ryb i Dzikiej Przyrody stanu Oregon, jelenie czarnogoniaste i towarzysze srokate są zwykle widywane w zachodnim Oregonie, od wschodniego wybrzeża po Góry Kaskadowe, ukrywając się w ciągu dnia w gęstym lesie i wyruszając na żer o świcie i zmierzchu.
Trawy, krzewy i krzewy sprawiają, że ten i inne gatunki jeleniowatych występujące na tym obszarze są „zdrowe” – napisano w Internecie.
„Niektóre, jak na przykład ten jeleń, dożywają wieku dorosłego i mają normalny wygląd, co pozwala na kontynuację mutacji genetycznej” – twierdzi Dennehy.
Departament Ryb i Dzikiej Przyrody twierdzi, że „niewielu ludzi widziało jelenia srokatego na wolności”.
Srokaty jeleń, którego zauważyła Verigin, „wyglądał całkiem zdrowo” pomimo oczywistych ograniczeń genetycznych i żył wygodnie na tym obszarze przez „kilka miesięcy” – stwierdziła.
Verigin zauważyła również, że o ile mogła stwierdzić, srokaty nie był „traktowany inaczej przez inny jeleń”.
„Zakładamy, że ma stado łani i nie ma rogów” – napisała w komentarzach.
Według National Deer Association jeleń z tą mutacją genetyczną może nie być tak „rzadki”, jak, powiedzmy, albinos lub leucystyk może być „tak powszechny jak jeden na 1000 jeleni”. Liczba obserwowana w regionie może się znacznie różnić w zależności od lokalnej populacji jeleniowatych. Jak podaje stowarzyszenie, jeleń srokaty może być częstszy w „niektórych lokalnych regionach lub na wyspach”.
„Każdy jeleń srokaty ma swoje własne, niepowtarzalne ubarwienie, niczym odcisk palca, który sprawia, że nie ma dwóch identycznych jeleni łaciatych. W tym sensie srokate ubarwienie można uznać za „najrzadsze”, ponieważ wzór u każdego osobnika jest inny” – twierdzi National Deer Association.
Dennehy twierdzi, że co roku słyszy się o „srokatych… ale niewiele osób widziało takiego na wolności”.
Departament podzielił podobne zdanie w 2016 r., pisząc, że „każdej wiosny i jesieni otrzymujemy liczne raporty o tych fascynujących duchach lasu z całego stanu”.
„Srokate są rzadkie tylko w tym sensie, że znacznie przewyższają jelenie bez mutacji genetycznej” – powiedziała.
