American College of Medical Genetics (ACMG), organizacja reprezentująca genetykę kliniczną w USA, opublikowała trzy dokumenty „do rozważenia” w odniesieniu do wyników poligenicznych. Pojawiają się one w czasie, gdy wzrasta zainteresowanie stosowaniem PRS w różnych sytuacjach klinicznych. Oświadczenia mają na celu przedstawienie wskazówek dotyczących wyzwań i ograniczeń PRS dla świadczeniodawców, rozważań z perspektywy laboratoryjnej oraz kwestii związanych z prenatalnym zastosowaniem testów PRS

Wyniki poligeniczne (ryzyka) i zdrowie

Wyniki wielogenowe mają na celu zmierzenie skumulowanego efektu wielu wariantów genetycznych w celu prognozowania stanu zdrowia danej osoby. Najbardziej prawdopodobne obszary potencjalnego zastosowania to przewidywanie ryzyka, w tym ryzyka rozwoju choroby, progresji choroby i ciężkości lub rokowania. Mamy nadzieję, że dzięki tym informacjom można pomóc osobom w dokonywaniu bardziej świadomych wyborów dotyczących ich zdrowia. Może również wspierać podejmowanie decyzji klinicznych, na przykład o tym, która metoda leczenia jest najbardziej odpowiednia dla pacjenta.

W Fundacji PHG od wielu lat interesujemy się wynikami poligenicznymi i uspokajające jest to, że punkty poruszone w oświadczeniu ACMG potwierdzają wiele wniosków, do których doszliśmy.

Kwestie do rozważenia w odniesieniu do klinicznego zastosowania wielogenowych ocen ryzyka

Podniesiono osiem punktów do rozważenia w odniesieniu do klinicznego zastosowania PRS. Obejmują one ogólnie zaangażowanie pacjentów w badania, implikacje stosowania testów, w tym w różnych populacjach, oraz postępowanie kliniczne i obserwację. Podkreśla, że ​​te wyniki nie są diagnostyczne, a jedynie przewidują poziom ryzyka. Dlatego niski wynik poligeniczny nie oznacza, że ​​dana osoba nie jest narażona na ryzyko zachorowania w przyszłości; i odwrotnie, osoby z wysokim wynikiem mogą nigdy nie zachorować. Te dwa punkty podkreślają wyzwanie związane z informowaniem o ryzyku przez świadczeniodawców, w szczególności pacjentów i społeczeństwo, w tym zrozumienie tego ryzyka i potencjalnego wpływu wyniku testu na zachowanie pacjenta. Oba te obszary wymagają dużego zaangażowania i wskazówek. Rzeczywiście, inny punkt podkreśla znaczenie tych dyskusji między pacjentem a świadczeniodawcą.

ACMG wskazuje również na okoliczności kliniczne, w których wyniki poligeniczne nie są odpowiednie. Jednym z nich jest sytuacja, w której choroba ma znaną przyczynę monogenową (pojedynczy gen). Jak omawiamy w naszym raporcie na temat wyników poligenicznych i raka, przykładem może być rak piersi spowodowany wariantami w BRCA 1 i BRCA2. W takich przypadkach wynik poligeniczny nie byłby odpowiednim substytutem testu genetycznego badającego geny BRCA. Istnieją jednak pewne dowody na to, że PGS można wykorzystać do „dostrojenia” zrozumienia ryzyka u kobiet z rodzinnym rakiem piersi i udoskonalania leczenia – na przykład oferując bardziej inwazyjne leczenie osobom z wyższego końca spektrum ryzyka. ACMG jest również jasne, że korzystanie z tych wyników nie jest właściwe i nie powinno być oferowane w kontekście zastosowań reprodukcyjnych, takich jak selekcja zarodków przedimplantacyjnych, dotyczących stosowania PRS i tego, co wyniki mogą oznaczać dla ich bieżącej opieki.

Ważną kwestią, omówioną w innym punkcie ACMG, jest to, że dane genetyczne wykorzystywane do opracowania PRS mogą pochodzić z populacji różniącej się genetycznie pochodzeniem od populacji, w której można zastosować test. Brak różnorodności w genomice jest znanym problemem i trwają inicjatywy mające na celu dostarczenie zbiorów danych genomicznych, które odpowiednio reprezentują globalną populację.