Naukowcy odkryli, w jaki sposób popularne leki, takie jak Ozempic i Wegovy, pomagają ludziom zrzucić kilogramy. Nowe badanie wskazuje na konkretną grupę neuronów w mózgu jako cel tych leków, oferując wyraźniejszy obraz ich mechanizmu odchudzania.

Te leki, które zawierają substancję czynną semaglutyd, zostały pochwalone za skuteczność w promowaniu utraty wagi. Jednak dokładny sposób ich działania pozostał nieco tajemnicą.

Nowe badanie opublikowane w czasopiśmie Naukawykazali, że semaglutyd oddziałuje z neuronami w podwzgórzu grzbietowo-przyśrodkowym – obszarze mózgu odgrywającym kluczową rolę w regulacji apetytu, wydatku energetycznego, a nawet cyklu snu i czuwania lub rytmu dobowego.

Leki takie jak Ozempic i Wegovy należą do klasy leków znanych jako agonisty receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1). Naśladują hormon GLP-1, który jest uwalniany w przewodzie pokarmowym w odpowiedzi na jedzenie.

Ozempic został po raz pierwszy zatwierdzony do leczenia cukrzycy typu 2 przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) w 2017 r. Pomaga obniżyć poziom cukru, pobudzając organizm do wytwarzania większej ilości insuliny.

Leki GLP-1 stosowane w dużych dawkach zmniejszają także apetyt i dają sygnał o uczuciu sytości przed jedzeniem, oddziałując na mózg. Dokładny mechanizm działania tego mechanizmu nie był dotychczas znany.

W 2021 r. FDA zatwierdziła zastrzyk Wegovy do przewlekłego kontrolowania masy ciała u dorosłych z otyłością lub nadwagą cierpiących na co najmniej jedną chorobę związaną z wagą, taką jak wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca typu 2 lub wysoki poziom cholesterolu. Ozempic nie został dopuszczony do stosowania w celu utraty wagi w USA.

„Pacjenci lub osoby z naszego otoczenia, którym podano leki GLP-1, wykazywały uczucie sytości związane z jedzeniem. Jednak dokładny mechanizm nie był wcześniej znany, a cele leków GLP-1 nie były zbyt znane.” Kyu Sik Kim z Narodowego Uniwersytetu w Seulu i jeden z autorów badania, powiedział: W dół do ziemi.

Wyjaśnił, że wcześniejsze badania wykazały, że mogą być w to zaangażowane ośrodki sytości, takie jak pień mózgu i podwzgórze, ale dokładna tożsamość neuronów nie została ustalona.

Dlatego naukowcy z Korei Południowej, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii przeprowadzili badanie kliniczne na osobach otyłych, wykonując ankiety dotyczące stopnia sytości na początku badania (przed wystawieniem na bodźce żywieniowe), przed spożyciem (po wystawieniu na bodźce żywieniowe i przed jedzeniem) oraz w fazie przyjmowania pokarmu (po jedzeniu), z leczeniem GLP-1 lub bez niego.

Zespół doszedł do wniosku, że uczestnicy przyjmujący GLP-1 stale odczuwali ogólną sytość na wszystkich trzech etapach w porównaniu z uczestnikami, którzy nie przyjmowali leku. W tej drugiej grupie ogólne poczucie sytości spadło od wartości wyjściowej do fazy przedpołowej.

Następnie przeanalizowali próbki mózgu ludzi i myszy, aby określić obwody nerwowe w podwzgórzu grzbietowo-przyśrodkowym, które wchodzą w interakcję z tymi lekami.

Przeprowadzanie manipulacji optogenetycznych — techniki manipulacji aktywnością neuronów podczas badania zachowania — pomogło im to uzyskać więcej informacji.

Kiedy hamowali podwzgórze grzbietowo-przyśrodkowe u myszy, zauważyli znaczny wzrost całkowitego czasu trwania jedzenia i ilości spożywanego pokarmu. Jak zauważono w badaniu, wskazuje to, że neurony w tej części mózgu odgrywają rolę w odczuwaniu sytości.

Kiedy neurony w podwzgórzu grzbietowo-przyśrodkowym zostały aktywowane, gdy myszy karmione były dietą wysokotłuszczową, przestały jeść, co wskazywało na uczucie sytości.

„Nasze badanie po raz pierwszy znacząco pokazuje, że neurony receptora GLP-1 w podwzgórzu grzbietowo-przyśrodkowym regulują uczucie sytości jeszcze przed dostarczeniem pokarmu do jelit. Jest to zjawisko zwane nasyceniem przedposiłkowym” – wyjaśnił Kim.

Powiedział, że przyszłe badania powinny określić skutki uboczne ukierunkowania leku na ten region, takie jak nudności i wymioty. Naukowcy odnotowali, że osoby dopiero rozpoczynające przyjmowanie tych leków często borykają się z problemami żołądkowo-jelitowymi.

Badanie wzywa również do przeprowadzenia większej liczby badań, aby w pełni określić rolę tych leków w procesach poznawczych. Poznanie, zauważył Kim, to bardzo obszerna dziedzina nauki. „Planowanie jedzenia, decydowanie, jaki rodzaj jedzenia i samodzielne zgłaszanie, ile jesteśmy najedzeni, wymaga precyzyjnych procedur eksperymentalnych” – powiedział.