Jako inicjatywa strategiczna w ramach IGTP, GCAT (Genomy dla Życia) w dalszym ciągu wnosi znaczący wkład w wiedzę na temat zdrowia publicznego. Najnowsze badanie GCAT, przeprowadzone w ramach inicjatywy COVICAT, podpisane przez Ximenę Goldberg i Rafaela de Cida, rzuca światło na złożoną zależność między predyspozycjami genetycznymi a stresorami środowiskowymi w określaniu ryzyka depresji, szczególnie podczas izolacji związanej z Covid-19.

Opublikowane w Raporty naukowew badaniu COVICAT, w którym uczestniczyła hiszpańska kohorta 9218 osób z GCAT, wykorzystano innowacyjne podejście poprzez połączenie punktacji ryzyka poligenicznego (PERS) z tradycyjnymi punktacjami ryzyka poligenicznego (PRS).

Ta podwójna analiza pozwoliła lepiej zrozumieć, w jaki sposób różne stresory – społeczne, behawioralne i środowiskowe – oddziałują z czynnikami genetycznymi, wpływając na nasilenie depresji.

Kluczowe ustalenia obejmują:

• Główne czynniki: stresory społeczne i behawioralne zostały zidentyfikowane jako główne czynniki zwiększające ryzyko depresji. Spostrzeżenie to podkreśla potrzebę ukierunkowanych interwencji w zakresie zdrowia publicznego skupionych na łagodzeniu tych konkretnych czynników stresogennych.
• Wariancja ryzyka: kompleksowy model ryzyka obejmujący zarówno ryzyko genetyczne, jak i środowiskowe wyjaśnił 16,9% wariancji w nasileniu depresji, wykazując znaczący związek między stresorami środowiskowymi a poziomem depresji.
• Skutki łagodzące: Zaobserwowano interesującą interakcję pomiędzy stresorami środowiskowymi a ryzykiem genetycznym, co sugeruje potencjalny efekt buforujący tego pierwszego na predyspozycje genetyczne.

Odkrycia te mają kluczowe znaczenie dla kształtowania przyszłych strategii w zakresie zdrowia publicznego. Koncentrując się na głównych czynnikach powodujących depresję – stresorach społecznych i behawioralnych – można opracować skuteczniejsze interwencje, aby zmniejszyć ryzyko depresji i promować odporność populacji.

Blokada związana z pandemią Covid-19 stanowiła wyjątkowy naturalny eksperyment mający na celu zbadanie tej dynamiki na dużą skalę. Kontekst ten umożliwił zespołowi GCAT zebranie cennych danych na temat wzajemnych zależności między genetyką a narażeniem środowiskowym, oferując nowy wgląd w etiologię depresji.

Zaangażowanie GCAT

Jako flagowy projekt w ramach IGTP, GCAT ma na celu pogłębianie wiedzy na temat złożonych chorób poprzez innowacyjne badania. „Wyniki naszego badania podkreślają znaczenie uwzględnienia zarówno czynników genetycznych, jak i środowiskowych przy określaniu ryzyka depresji” – mówi Rafael de Cid, ostatni autor badania.

„To kompleksowe podejście pozwala nam opracować skuteczniejsze interwencje w zakresie zdrowia publicznego, które mogą złagodzić wpływ depresji na nasze społeczności”.

Xavier Farré, pierwszy autor badania, dodał: „Badanie COVICAT i okoliczności związane z kwarantanną związaną z pandemią Covid-19 zapewniły wyjątkową okazję do zbadania, w jaki sposób czynniki genetyczne i środowiskowe oddziałują na zdrowie psychiczne, zwłaszcza na depresję, na poziomie populacji. „

Dostarczone przez niemiecki Instytut Badawczy Trias i Pujol