Od tego czasu minęło nieco ponad rok mój pierwszy artykuł o ziarnie filmowym. Pomyślałem, że to wszystko i że kopałem głębiej, niż większość ludzi jest skłonna zrobić, dodając ziarno kliszy do swoich plików cyfrowych. Ale pomimo moich największych wysiłków, znów tu jestem.

Jeszcze jeden artykuł o zbożu i mam nadzieję, że będzie to bardziej kompleksowy przewodnik i doskonały obraz emulacji zboża na początku 2024 roku

Szybkie podsumowanie

Przede wszystkim chcę powiedzieć, że to całkowicie zabawne, że oryginalny artykuł stał się tak popularny, że jeśli wpiszesz w Google „emulacja ziarna filmowego”Możesz zobaczyć moją twarz. I chociaż gorąco zachęcam Cię do przeczytania pierwszej części i wydobycia z niej wszystkich szczegółów, oto główne myśli, abyś mógł lepiej zrozumieć to, co powiem później.

Na filmie obrazy składają się z ziaren. Cząsteczki mają organiczny kształt i są nierównomiernie rozmieszczone w emulsji, a pod wpływem światła tworzą obraz, który w końcu widzisz.

Obrazy filmowe zbudowane są z cząstek organicznych (halogenków srebra), które są nierównomiernie rozmieszczone w warstwie emulsji. Cząsteczki te zatrzymują obrazy na kliszy. Wywoływając kliszę, możemy je uczynić bardziej lub mniej widocznymi, należy jednak pamiętać, że proces chemiczny zmyje je w ciemniejszych partiach zdjęcia. Co to oznacza dla emulacji ziarna filmowego?

• Cząsteczki te są najmniejszym szczegółem na zdjęciu, więc powinny być najmniejszym szczegółem, który można rozróżnić
• Rozmiar cząsteczki ziarna powinien decydować o ostrości dowolnej linii na obrazie, ponieważ cały obraz jest wykonany z halogenków srebra.
• Ilość ziarna filmu nie powinna być taka sama na całym obrazie. Powinno to być bardziej widoczne w tonach średnich i światłach niż w cieniach, ponieważ podczas wywoływania negatywu zmywamy więcej halogenków srebra.
• Rozmieszczenie cząstek ziaren na obrazie powinno wyglądać jak cienka warstwa piasku na kartce papieru. Zatem szukając nakładek ziaren, powinieneś zobaczyć losowo ułożone maleńkie cząstki, a nie siatkę kwadratów
• Hałas i ziarno to dwie bardzo różne rzeczy. Szum jest cyfrowy i ma postać siatki kwadratów, natomiast ziarno filmu jest organiczne, więc kształty i położenie cząstek są losowe i powinny wyglądać jak coś stworzonego przez naturę
• Zdjęcia nie będą wyglądać jak film tylko dlatego, że dodałeś ziarno. Musi to być część całego procesu emulacji filmu.

Zejdźmy głębiej w króliczą norę emulującą ziarno

Przede wszystkim zadaj sobie pytanie: Co próbuję naśladować?

Czy jest to zdjęcie filmowe wydrukowane na kawałku papieru fotograficznego? Czy to wygląda jak kadr z filmu, który został nakręcony na kliszy, a następnie wydrukowany na innym rodzaju kliszy, aby można go było wyświetlić w kinie? A może to tylko wygląd zdjęć filmowych wywołanych w laboratorium i później zeskanowanych cyfrowo? Wiedza o tym, do czego zmierzasz, będzie miała ogromny wpływ na decyzje, które podejmiesz podczas edycji.

Ponieważ generalnie bardziej interesują mnie obrazy kinowe, w moim ostatnim artykule pominąłem słoje papieru. Ale jeśli idziemy o wygląd drukowanej fotografii na kliszy, istnieją 2 rodzaje ziarna: ziarno kliszy i ziarno papieru lub tekstury. Aby naśladować ten wygląd, należy symulować oba elementy. Dlatego potrzebna będzie dodatkowa warstwa ziarna o jednakowym rozmiarze i rozmieszczeniu, ponieważ musimy również symulować wygląd papieru. Należy o tym pamiętać, zwłaszcza jeśli chcesz dodać białe ramki do swoich zdjęć. Jeśli mają wyglądać jak papier, nie będą idealnie białe i będą miały papierową teksturę/ziarno.

Chociaż jest to dodatkowy krok, powinno to być stosunkowo proste rozwiązanie w Photoshopie lub Lightroomie. A jeśli chcesz się pobawić, możesz nawet sfotografować arkusze papieru ściernego w rozproszonym świetle i spróbować je przetworzyć, aby móc je wykorzystać jako nakładki z ziarnem papieru. Ale najważniejszym wnioskiem jest to, że czasami możesz dodać więcej niż jedną warstwę ziarna do swoich obrazów.

Wróćmy teraz do ziarna filmu. Poszczególne cząsteczki ziarna powinny mieć mniej więcej tę samą wielkość na całym obrazie. Na początku, gdy Adobe Lightroom wprowadził możliwość dodawania Ziarna do masek, byłem zdezorientowany, dlaczego wprowadzili suwaki rozmiaru i chropowatości jako korekty globalne. Ale ma to wiele sensu. Ponieważ staramy się emulować emulsję z cząsteczkami, chociaż w niektórych obszarach zdjęcia jest ich więcej, wielkość cząstek powinna być taka sama w całym kadrze, ponieważ wszystkie są wytwarzane w tym samym procesie.

Wielkość ziarna powinna rosnąć proporcjonalnie do czułości ISO filmu, który staramy się emulować. Jeśli chcesz, aby ziarno wyglądało bardziej autentycznie, prawdopodobnie powinieneś użyć większego ziarna w ciemniejszych sytuacjach i mniejszego ziarna na zdjęciach, na których do aparatu wpada dużo światła. Jeśli dodajesz drobne ziarno, zadaj sobie pytanie: czy mógłbym zrobić to zdjęcie przy bardzo niskiej czułości ISO? Kieruj się więc zdrowym rozsądkiem, jeśli chodzi o trójkąt ekspozycji na zdjęciu i odpowiednio skaluj ziarno

Ciekawostka dotycząca folii: im wyższe pH roztworu wywoływacza, tym bardziej widoczne są cząsteczki ziarna na końcowym zdjęciu

Przyjrzyjmy się teraz bliżej warstwom kolorowego filmu. Kolorowa folia składa się z trzech warstw halogenków srebra, z których każda jest zmieszana z barwnikami, aby uzyskać warstwy czerwoną, zieloną i niebieską. Wszystko to dzieje się na poziomie mikroskopowym, ale ma ogromny wpływ na to, jak ziarno powinno wyglądać na kolorowych zdjęciach.

Ziarno na zdjęciach kolorowych nie powinno być czarno-białe. Powinna to być mieszanka przypadkowych kolorowych plamek. Losowe, ponieważ podczas skanowania kliszy światło przechodzi przez 3 warstwy jedna po drugiej, a efektem są losowe odcienie uzyskane przez zmieszanie warstw czerwonej, zielonej i niebieskiej. Kolorowe ziarno to szczegół, którego większość rozwiązań emulacji ziarna dostępnych dla nas, fotografów cyfrowych, nawet nie bierze pod uwagę. To sprawia, że ​​dodanie kolorowego ziarna jest jednym z ostatnich etapów ewolucji hipsterów, którzy dodają ziarno do swoich cyfrowych zdjęć.

Ciekawym efektem ubocznym dodania kolorowego ziarna jest zwiększenie rozmiaru pliku. Jednym ze sposobów zmniejszania rozmiaru plików cyfrowych jest kompresja obszarów zdjęcia o bardzo podobnych wartościach kolorów. Kiedy wprowadzamy ziarno do zdjęcia, zmieniamy wartości luminancji sąsiednich pikseli, więc algorytmowi kompresji trudniej jest zmniejszyć rozmiar pliku, a jeśli ziarno ma również kolor, wprowadzimy pewną zmianę odcienia, co będzie jeszcze bardziej zwiększ ostateczny rozmiar pliku.

To, jak kolorowe ziarno wpłynie na kompresję naszych ziarnistych zdjęć i przechowywanie ich w mediach społecznościowych, pozostaje tajemnicą, którą prawdopodobnie zbadam w przyszłości. Może to być sposób na oszukanie platform, aby uwierzyły, że nasze zdjęcia zawierają więcej szczegółów, które należy zachować, lub może sprawić, że będą one bardziej kompresowane i przyniesie odwrotny skutek.

Na razie pamiętaj, że duże ziarno wiąże się z większymi rozmiarami plików.

Jak uzyskać najbardziej realistyczne ziarno na zdjęciach

Mówiłem już o metodach w pierwszym artykule, ale chcę dokonać szybkiej aktualizacji wszystkich nowych odkryć, jakie mam na temat zboża.

Przede wszystkim ogromny jest fakt, że w Lightroomie możemy teraz dodawać ziarno bazujące na maskach jasności. Oznacza to, że w końcu możesz mieć kontrolę nad ilością ziarna na obrazie w oparciu o światła, półcienie i cienie. Możesz nawet podzielić swoje obrazy na więcej sekcji i mieć jeszcze lepszą kontrolę. Moją największą skargą jest to, że w Lightroomie nadal nie ma możliwości dodania jakiegokolwiek koloru do słojów, ale wciąż mam nadzieję, że przeczytają moje artykuły i wkrótce dodadzą suwak chrominancji. I chociaż w Lightroomie brakuje tak ważnej części ziarna, jest to mój ulubiony sposób na szybkie uzyskanie ziarnistości w moich zdjęciach. I zachowaj trochę ziarna podczas pracy nad kolorem i innymi aspektami moich zdjęć. Może nie jest to najdokładniejsze, ale jest szybkie i łatwe, szczególnie w przypadku moich ustawień wstępnych ziarna uruchamianych jednym kliknięciem, które dadzą mi znaki jasności i dodadzą ziarno w oparciu o wartości jasności zdjęcia, jednocześnie podnosząc czerń i zmniejszając ogólną ostrość obrazu.

Photoshop, jako król aplikacji do obróbki zdjęć, nadal nie ma bezpośredniego sposobu na dodanie ziarna, a to moim zdaniem szkoda. Jednym z najlepszych sposobów uzyskania dobrego ziarna w PS jest nadal używanie skanów czystych ujęć kliszy i używanie ich jako nakładek z trybem mieszania Hard Light i niestandardowymi maskami generowanymi na podstawie obrazu i łączeniem tego ze zmniejszaniem ostrości obrazu więc nie będziesz mieć szczegółów, które są drobniejsze niż ziarno, które wcześniej dodałeś. Jest to co najmniej nieprzyjemne w przypadku każdego pojedynczego obrazu, ale może być opcją zapewniającą największą kontrolę na koniec dnia. W 9/10 przypadkach nie mam ochoty przez to wszystko przechodzić, więc przejdę tylko do PS w celu retuszu i dodania ziarna w innym oprogramowaniu.

Znacznie lepszą alternatywą dla graina jest użycie wtyczki Dehancer dla LR/PS. Ich sposób nałożenia obrazu na ziarno wygenerowane na podstawie wartości luminancji obrazu da całkiem niesamowite rezultaty. Właśnie dlatego Dehancer to moja ulubiona opcja, gdy chcę uzyskać najlepsze ziarno, a wszystkie inne narzędzia do emulacji filmów są niesamowite w porównaniu z tym, ile wysiłku wymagałoby uzyskanie takich rezultatów w Photoshopie. Jedyne, co mi się nie podoba w Dehancer, to to, że wypala wszystko na obrazie i nie możesz zmienić ustawień 5 minut później, gdy zorientujesz się, że przesadziłeś z ilością dodanego ziarna.

Dodatkowy czynnik nostalgii

Podsumowując, nie rzucaj przypadkowych ziaren na swoje zdjęcia! Staraj się uzyskać spójny wygląd emulacji filmu, który uzupełnia Twój wizerunek. Tworzy to bardziej realistyczną estetykę i pozwala uniknąć wrażenia prostego zwiększania czułości ISO. Zamiast tego wymieszaj i dodaj do zdjęć pokwitania, halacje, uszkodzenia kliszy, kurz, a nawet uszkodzenia spowodowane przez wodę, aby uzyskać dodatkową nostalgię. Jeśli podoba Ci się analogowy wygląd, w którym liczą się niedoskonałości, więc złam kilka zasad, skoro już celowo zacząłeś obniżać jakość swoich zdjęć. Wszystko to przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego wymieszania koloru.

Po drugie, zastanów się, gdzie zdjęcie będzie wyświetlane. Duże wydruki zyskują na stonowanym ziarnie, podczas gdy posty w mediach społecznościowych mogą wymagać odważniejszego ziarna, aby były zauważalne na ekranach małych telefonów.

Wreszcie „najlepsze” narzędzie zależy od Twoich potrzeb. Lightroom oferuje wydajną edycję wsadową z monochromatycznym ziarnem, podczas gdy wtyczki Photoshop lub Dehancer zapewniają najbardziej przyjemne wizualnie opcje. Eksperymentuj, baw się i wybierz podejście, które najlepiej pasuje do Twojego przepływu pracy i kreatywnej wizji!