Tak Duńczycy znają i kochają swoją królową: zawsze w dobrym nastroju, pogodnie uśmiechnięta i ubrana w kolorowe stroje. Margarethe II nigdy nie przejmowała się konwencjami dworskimi. Jest przystępną, zorientowaną na ludzi monarchą.

W 2012 r. z okazji jej 40. rocznicy objęcia tronu wiwatujące tłumy zebrały się, by machać flagami i witać popularnego monarchę. Pandemia przyćmiła obchody w 2022 r. z okazji 50. rocznicy, ale nie popularność królowej.

14 stycznia 2012 roku królowa Małgorzata bez opieki na świecie pojawiła się przed życzliwymi osobami w Kopenhadze. Promieniejąca swoim zwykłym wesołym uśmiechem królowa pojawiła się u swego boku ze swoim ukochanym mężem, księciem Henrikiem, przed jego śmiercią w 2018 roku. Radosna ceremonia była typowa dla tego, jak nieśmiały artysta i nałogowy palacz stał się najpopularniejszym monarchą w Europie.

Z okazji 40. rocznicy duński parlament podarował królowej prezent: dywan z herbem królewskim. Choć monarcha pełni jedynie obowiązki reprezentacyjne, każda nowa ustawa wymaga jej podpisu. Królewskie motto Małgorzaty: „Pomoc Boża, miłość ludu, siła Danii”.

Rząd duński otrzymał także specjalny prezent z okazji 25. rocznicy zasiadania Małgorzaty na tronie w 1997 r. Rzeźbiarz Hans Pauli Olsen (po prawej) wykonał popiersie królowej, które na zdjęciu oglądają Małgorzata II i książę Henryk. Monarcha sama pasjonuje się projektowaniem kostiumów i scenografii, a nawet publikuje książki dla dzieci z własnymi rysunkami.

Kiedy 16 kwietnia 1940 roku przyszła na świat Małgorzata Aleksandryna Thorhildur Ingrid, nie można było przewidzieć, że pewnego dnia zostanie panującą królową, a tym samym głową państwa Danii, Wysp Owczych i Grenlandii. W tamtym czasie mężczyzna nadal miał być monarchą.

Dzieciństwo (r) Margrethe było szczęśliwe i beztroskie. Wraz z młodszymi siostrami Anne-Marie (po lewej) i Benedikte dorastała w pałacu Amalienborg. Ponieważ jej ojciec, król Fryderyk IX, nie miał syna, w drodze powszechnego głosowania nakazał zmianę prawa dotyczącego dziedziczenia tronu. Odtąd kobieta mogła nosić koronę. W 1953 roku, w wieku 13 lat, Małgorzata została oficjalną następczynią tronu.

W swoje 18. urodziny w 1960 roku Margrethe pozowała obok rodziców i rodzeństwa na balkonie pałacu, już wyglądając zupełnie jak królowa: Powitała tłum na zewnątrz i jak zawsze z uśmiechem na twarzy.

Jak przystało na księżniczkę koronną, Małgorzata studiowała na najbardziej prestiżowych uniwersytetach. W Londynie zakochała się we francuskim dyplomacie hrabim Henrim de Laborde de Monpezat. W 1967 roku pobrali się: francuski hrabia Henri został księciem Danii Henrikiem.

Był 14 stycznia 1972 roku, dzień śmierci jej ojca, króla Fryderyka IX, kiedy w wieku 31 lat księżna koronna została ogłoszona królową. Uroczyste wstąpienie na tron ​​w najstarszej monarchii Europy nie odbyło się, choć ten dzień był bardzo coś szczególnego w Danii: po raz pierwszy od ponad 500 lat krajem rządziła kobieta.

Jej rola jako królowej bardzo nadwyrężyła małżeństwo Małgorzaty i Henrika. To była wielka miłość, ale francuski szlachcic niechętnie grał w miejscach publicznych drugie skrzypce. Jednak zawsze udało im się pogodzić i byli małżeństwem przez 51 lat, kiedy w lutym 2018 roku zmarł książę Henrik. Para miała dwóch synów: księcia koronnego Frederika i księcia Joachima.

Rodzina jest dla Margrethe bardzo ważna. Tutaj, w 2014 roku, można ją zobaczyć szczęśliwie zjednoczoną z mężem, dziećmi i wnukami w winnicy Henrika w zamku Cayx we Francji – z dala od obowiązków reprezentacyjnych, jakie wiążą się z byciem królową.

Małgorzata II rządziła przez pięć dekad bez skandalu. Jej największą wadą jest palenie, podobno do 30 papierosów dziennie. Z tego powodu Duńczycy nadali jej przydomek „Królowa Wulkanu”. Nawet w wieku 81 lat królowa jest nadal bardzo aktywna i pomimo utraty wielkiej miłości nadal sprawia wrażenie silnej i pogodnej.

Wcześniejsza emerytura była kiedyś wykluczona dla Margrethe II: „Dopóki masz zadania, nie masz czasu, aby wpaść w dołek” – mówi. Nadal oddaje cześć swoim rodzicom — widać ją tutaj, jak wraz z siostrami składa wieńce na grobach rodziców w katedrze w Roskilde w 2012 roku.

W czasie pandemii królowa wspominała swoje 50 lat na tronie: „Wiele rzeczy się przez ten czas zmieniło, ale nie miłość do sąsiadów i nie miłość do mojego kraju”.