Eksperci twierdzą, że Korea Północna przeżywa krytyczny kryzys żywnościowy.

Krajowi nie są obce chroniczne niedobory żywności, ale kontrole graniczne, zła pogoda i sankcje pogorszyły sytuację w ostatnich latach.

Oczekuje się, że najwyżsi urzędnicy spotkają się pod koniec lutego, aby omówić „fundamentalną zmianę” w polityce rolnej, podały państwowe media.

Jest to „bardzo ważne i pilne zadanie” wśród „pilnych” problemów związanych z rolnictwem, poinformował agregator wiadomości KCNA Watch.

Jedna z gazet państwowych porównała korzystanie z pomocy zagranicznej do „zatrutych cukierków”. W środę Rondong Sinmun napisał, że „imperialiści” wykorzystali pomoc jako „pułapkę mającą na celu grabież i podporządkowanie sobie” krajów-beneficjentów.

Ministerstwo Zjednoczenia Korei Południowej podobno również biło na alarm w związku z niedoborami żywności i poprosiło o pomoc Światowy Program Żywnościowy (WFP).

Zdjęcia satelitarne dostarczone przez władze Korei Południowej pokazują, że Północ wyprodukowała o 180 000 ton mniej żywności w 2022 r. niż w 2021 r.

W czerwcu WFP wyraził obawy, że ekstremalne warunki pogodowe, takie jak susza i powodzie, mogą zmniejszyć produkcję zarówno ozimych, jak i jarych. Media państwowe poinformowały również pod koniec zeszłego roku, że kraj przeżywa „drugą najgorszą” suszę w historii.

Zgodnie z przewidywaniami ceny żywności wzrosły w tym roku z powodu słabych zbiorów, a ludzie zwracają się ku niedrogim alternatywom, powiedział Benjamin Katzeff Silberstein, który współpracuje z publikacją 38North.org skupiającą się na Korei Północnej.

Cena kukurydzy wzrosła o 20% na początku 2023 r., przy rosnącym popycie na mniej preferowaną – w porównaniu z ryżem – ale bardziej przystępną cenowo żywność – donosi Rimjin-gang, północnokoreański magazyn z siedzibą w Japonii.

„Jeśli ludzie kupują więcej kukurydzy, oznacza to, że ogólnie żywność staje się droższa, a podstawowe produkty spożywcze, takie jak ryż, w szczególności” – powiedział Silberstein. Kilogram plonu kosztuje obecnie około 3400 wonów północnokoreańskich (3,10 GBP; 3,80 USD).

Korea Północna jest jednym z najbiedniejszych krajów świata. Ostatnie szacunki są rzadkie, ale CIA World Factbook szacuje, że produkt krajowy brutto na mieszkańca w 2015 r. wyniósł około 1700 USD.

To powiedziawszy, rzeczywista sytuacja i liczby są niejasne, biorąc pod uwagę nieprzejrzystą gospodarkę Korei Północnej.

„Ze względu na surowe środki kontroli granicznej Korei Północnej dotyczące towarów i osób, nie ma możliwości, aby ktokolwiek z zewnątrz wjechał do kraju i sam sprawdził, jaka jest sytuacja” – powiedział James Fretwell, analityk NK News.

Ludzie biorą udział w corocznym wydarzeniu sadzenia ryżu w mieście Nampho w Chongsan-ri, niedaleko Nampho, 12 maja 2019 r.

Dodał, że środki te utrudniły również organizacjom spoza Korei Północnej wysyłanie pomocy w czasach kryzysu.

Korea Północna również ściśle ograniczyła handel i ruch transgraniczny od stycznia 2020 r.

Sokeel Park, dyrektor krajowy organizacji non-profit Liberty w Korei Północnej (Link), opisał reakcję reżimu na pandemię jako „ekstremalną i paranoiczną”.

Pan Park, którego organizacja pomaga w przesiedlaniu uchodźców z Korei Północnej do Korei Południowej lub Stanów Zjednoczonych, powiedział, że od początku pandemii maleje podaż podstawowych artykułów pierwszej potrzeby na północy. Park powiedział, że Link słyszał wiele wiarygodnych doniesień o ludziach umierających z głodu.

Kraj odnotował również znaczny spadek pomocy humanitarnej ze strony społeczności międzynarodowej – Biuro ONZ ds. Koordynacji Spraw Humanitarnych poinformowało, że Korea Północna otrzymała w zeszłym roku 2,3 ​​mln USD (1,9 mln GBP) od organizacji międzynarodowych i innych agencji, co stanowi spadek z 14 USD mw 2021 r.

Chociaż może to być wynikiem przedłużających się zamknięć granic, niektórzy pracownicy organizacji humanitarnych powiedzieli BBC, że międzynarodowe sankcje, które zostały zaostrzone w odpowiedzi na prowokacje wojskowe Korei Północnej, również utrudniły dostarczanie pomocy humanitarnej.

Wciąż jednak pojawiają się oznaki, że transgraniczna działalność gospodarcza zaczyna się odradzać. Nikkei Asia poinformowała w zeszłym tygodniu, że niektóre podróże ciężarówkami z Chinami, które stanowią ponad 90% handlu Korei Północnej, zostały wznowione.

Ale to niekoniecznie oznacza, że ​​standard życia zwykłych mieszkańców Korei Północnej ulegnie poprawie.

Większość wydatków Korei Północnej idzie na wojsko – jej najnowsze wyrzutnie rakiet zostały zaprezentowane na początku lutego

Park powiedział, że reżim skoncentrował swoje zasoby na zdolności rakietowej i propagandzie, kosztem społecznym. Pjongjang wystrzelił w zeszłym roku rekordową liczbę pocisków balistycznych – ponad 70, w tym międzykontynentalne pociski balistyczne lub międzykontynentalne pociski balistyczne, które potencjalnie mogą dotrzeć do kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych. Na początku tego miesiąca zaprezentował największy w historii pokaz ICBM na paradzie wojskowej.

Eksperci obawiają się, że sytuacja w terenie ulegnie dalszemu pogorszeniu, co doprowadzi do klęski głodu równie niszczycielskiej, jak ta, której kraj doświadczył od połowy do końca lat 90., często określanej w oficjalnych dokumentach jako „Mozolny marsz”. Szacunki mówią o liczbie zgonów od 600 000 do miliona.

„Wydaje się, że nie zbliżamy się do poziomu głodu z lat 90.” – powiedział Silberstein. „Ale marginesy są jak brzytwa. Więc nawet nieco zmniejszona podaż żywności może potencjalnie mieć tragiczne konsekwencje”.