Prawie dwa lata temu napisałem artykuł o ogromnym sukcesie polityki młodzieżowej Realu Madryt. W latach 2017–2018 klub pozyskał 18 zawodników w wieku poniżej 21 lat. Te transfery zasiały ziarno; klub podpisał kontrakt ze świadomością, że sukces nie nastąpi z dnia na dzień. Cierpliwość była niezbędna. Teraz, pół dekady później, nie ma wątpliwości, kto jest najlepszym zawodnikiem w drużynie, ani też niektórzy z najlepszych zawodników na świecie: Vinicius Junior, Rodrygo, Valverde, Militao, Brahim, Camavinga. Owoce pracy klubu praktycznie nie spowodowały żadnych opóźnień ani „okresu przejściowego” pomiędzy jednym wspaniałym zespołem a drugim. Latem klub najprawdopodobniej sfinalizuje transfer, który tak długo mu umykał – Kyliana Mbappe. Jednak najlepszym sposobem na zdefiniowanie sukcesu obecnego projektu jest uznanie, że zawodnik taki jak Mbappe jest raczej dodatkiem niż koniecznością. Obecna drużyna jest na tyle silna, że ​​może walczyć o każdy tytuł, nawet bez niezwykle poszukiwanego Francuza.

Projekt rozpoczęty w 2017 r. znajduje się dopiero w połowie cyklu życia. Winicjusz i spółka. mają następne 5–10 lat na wystawienie swoich najlepszych wersji i zwiastowanie kolejnej wielkiej ery Madrytu. Wiele klubów byłoby usatysfakcjonowanych takim poziomem rekrutacji – kopiąc nogami, żeby odpocząć. Tym bardziej, że zbliża się pojawienie się supergwiazdy na poziomie Kyliana Mbappe. Jednak Real Madryt rozpoczął już identyfikację i gromadzenie zapasów dla następnego pokolenia – tzw „Pokolenie Endricka”. 17-letni brazylijski fenomen może zostać twarzą Polityki młodzieżowej 2.0, ale nie będzie sam.

Wraz z pierwszym projektem przychodzi nauka i zrozumienie; udoskonalenie procesu. Madryt rzuca się na talenty niezależnie od aktualnej potrzeby. Talent zawsze przebije obecną formę, a śmietanka zawsze wzniesie się na sam szczyt. Weźmy Ardę Guler, który szybko został wykorzystany, niezależnie od jego roli tu i teraz. Plan dotyczący Ardy nie zakłada umieszczania go teraz w centrum uwagi i przejmowania odpowiedzialności w największym klubie świata jako nastolatek. Zamiast tego chodzi o włączenie go w wartości klubu, trenowanie na elitarnym poziomie z najlepszymi na świecie, uczenie się od światowej klasy sztabu trenerskiego oraz rozwijanie jego budowy ciała i taktycznego IQ. Celem jest, aby Arda była gotowa za pięć lat.

Nie każdy utalentowany młody zawodnik, który podpisze kontrakt z klubem, zgodzi się na ten proces. Terminy mogą zostać przyspieszone lub spowolnione w zależności od celów sportowych, ale ostatecznym celem jest zawsze droga do ważnej roli w pierwszym zespole. Niektóre ścieżki mogą prowadzić do drogi Brahima, trzyletniego wypożyczenia z klubu, a inne mogą podążać drogą Viniciusa: wepchnięcie do składu jako nastolatek, a następnie spędzanie lat na wchodzeniu i wychodzeniu z wyjściowej roli. Rozwój bardzo niewielu młodych zawodników jest doskonale liniowy (poza Mbappes, Haalandami i Bellinghamami na świecie) – częściej spotykana jest ścieżka kariery taka jak Militao, charakteryzująca się cierpliwością i wytrwałością.

Sukces pierwszego projektu przekłada się na sukces następnego pokolenia. Przekonanie Endricka i Ardy Gulerów, że Madryt jest dla nich najlepszym miejscem, jest łatwiejsze, gdy wskazuje się ścieżki kariery Rodrygo i Winicjusza. Z doniesień wynika, że ​​następny na liście jest Leny Yoro – 18-letni środkowy obrońca z Francji. Kolejnym celem jest Mastantuono, 16-latek ze wspaniałą lewą nogą, ze słynnej akademii młodzieżowej River Plate. Talenty z Cantery, takie jak obrońcy Jesus Fortea i Jacobo Ramon (zawodnicy nastawiony na defensywę, często mający największe prawdopodobieństwo przeskoczenia do pierwszego składu) – również mogą dołączyć do tego grona.

Gdy klub osiąga szczyt obecnego projektu młodzieżowego, nieubłaganie realizuje następny. Florentino Perez i jego dyrektorzy nie zwalniają tempa. Podobnie jak wyczynowy sportowiec trenujący na innym poziomie i z inną intensywnością niż przeciętny człowiek, Madryt ma przewagę nad większością innych klubów. Nie można spocząć na laurach, nie ma czasu na cieszenie się bieżącymi sukcesami. Ponieważ gracze tacy jak Eder Militao, Valverde, Mbappe i Tchouameni w ciągu najbliższych pięciu lat osiągną wiek powyżej 30 lat, Endrick, Arda, Yoro i inni wejdą w szczytową formę w wieku 22–23 lat. Weterani tacy jak Nacho, Alaba, Carvajal i Kroos będą stopniowo wycofywani, a następne pokolenie zostanie wstawione w celu uzupełnienia początkowej polityki młodzieżowej.

Wiele elitarnych europejskich klubów będzie próbowało naśladować sukces strategii Madrytu, zawyżając w ten sposób wartości młodych zawodników. Miało to już miejsce w przypadku klubów takich jak Chelsea i Manchester City rywalizujących o młodych perspektywicznych zawodników i podpisujących kontrakty. Z czasem konieczne będą zmiany i zmiany w polityce rekrutacyjnej. Pierwsza zmiana klubu nie różni się zbytnio od jego obecnej polityki; chodzi o to, aby podwoić sukces: rekrutacja najlepszych młodych talentów na świecie nie kończy się, gdy pierwsze pokolenie osiąga szczyt swojego wieku; Rekrutacja to ciągły, niekończący się cykl. Filozofia ta gwarantuje, że w miarę starzenia się obecnych gwiazd następne pokolenie zajmie centralne miejsce, utrwalając cykl sukcesów.