Rośnie liczba osób, które decydują się na analizę swojego DNA za pomocą domowych testów genetycznych i obecnie przekracza 30 milionów. Dzięki genetyce możliwe jest dziś ujawnienie biologicznych powiązań rodzinnych, odkrycie naszego prawdziwego pochodzenia etnicznego oraz ujawnienie starych rodzinnych sekretów, takich jak romanse pozamałżeńskie czy możliwe porody dzięki dawcy. Ale odkrycie, że mężczyzna, który cię wychował, nie jest z tobą biologicznie spokrewniony, może wywołać burzę emocji. Według danych opublikowanych przez Międzynarodowe Towarzystwo Genealogii Genetycznej, szacunki dotyczące rozbieżności ojcowskich lub zdarzeń niezwiązanych z ojcostwem (NPE) w populacji ogólnej mogą dotyczyć nawet jednej na dziesięć osób.

„Pod koniec stycznia 2019 roku naplułem do plastikowej tubki i włożyłem ją z powrotem do pudełka” – pisze w swoich wspomnieniach kanadyjska pisarka Kyo Maclear Odgrzebanie. „Ani przez chwilę nie myślałem, że niektóre rzeczy, które uważałem za podstawowe w historii o tym, kim jestem i skąd pochodzę, zostaną zmienione”. Maclear wyjaśnia, że ​​trzy miesiące po śmierci ojca i za radą przyjaciela kupiła jeden z domowych zestawów DNA, aby poznać tajemnicę swojej irlandzkiej babci ze strony ojca, „kobiety, która nie dożyła wieku wiek i którego życie było bardzo mało szczegółów.” Wyniki wykazały, że jej ojciec nie miał z nią żadnego biologicznego powiązania. „To, co zobaczyłem, to okrąg podzielony na dwie połowy. Odziedziczyłem połowę DNA każdego z rodziców, ale połowa rodzicielska w niczym nie przypominała historii genetycznej mojego ojca, przynajmniej tak mi powiedziano.

Nigdy wcześniej w historii potwierdzenie ojcostwa i wykrycie rozbieżności z taką pewnością nie było tak łatwe. W 2018 roku społeczność DNA NPE Friends na Facebooku utworzyła grupę wsparcia non-profit. Na początku 2023 r. zarejestrowanych było około 8,9 tys. osób. Badanie jakościowe opublikowane w 2021 r. przez Michele Grethel i współpracowników z Uniwersytetu Południowej Kalifornii w Los Angeles (UCLA) pokazuje wpływ na tożsamość 27 uczestników w wieku od 40 do 70 lat, średnio 50 lat, którzy odkryli nieoczekiwane ojcostwo w wyniku domowego testu DNA. Żaden z nich nie był obojętny ani optymistyczny w stosunku do odkrycia.

Zamiast tego ludzie ci ujawnili uczucie szoku, zaprzeczenia, złości, strachu, zagubienia i izolacji. Ich skrajne reakcje emocjonalne i doznania cielesne – uczucie zamrożenia, oszołomienia i przytłoczenia – były powszechne. Wielu próbowało wyśledzić swoich nowo odkrytych krewnych, opisując ten proces jako emocjonalną kolejkę górską. Jednak to odkrycie pozwoliło im zrozumieć inne aspekty ich życia, poznając historie o adopcjach, zdradach, rywalizacji między rodzeństwem i dziedzicznych chorobach genetycznych; niewytłumaczalne wcześniej zjawiska, takie jak niewytłumaczalne gusta, talenty i atrakcje, stały się zrozumiałe.

Poszukiwanie ojca implikuje zagłębienie się w ciągłość tożsamości. Pomimo odmiennego pochodzenia, narracje mitologiczne i biblijne podkreślają ambiwalentną więź między ojcem a dziećmi: zemsta, kastracja, zazdrość i morderstwo współistnieją z jednej strony, a miłość, podziw i pragnienie bycia takim jak on z drugiej. Postać ojca zajmuje centralne miejsce w konfiguracji psychiki – zauważyłem to często u moich pacjentów, zwłaszcza wśród tych, którym brakowało konkretnej obecności ojca. Jego wpływ na życie dzieci, a nawet kolejnych pokoleń, jest złożony i nieco zagadkowy. Otwiera drzwi do historii pełnej zerwań, a każda nawiązana więź budowana jest na bazie tej nieciągłości, a więzi nigdy nie są całkowicie wolne od duchów przeszłości. Maclear opisuje to w ten sposób: „Ojciec, którego uwięziłem w swoim umyśle, musiał być wolny, a jego duch musiał się wznieść”.

Zdaniem Judith Butler, filozofki specjalizującej się w gender Studies, struktury pokrewieństwa zazwyczaj opowiadają się po stronie normatywnej organizacji rodziny. Żyjemy jednak w czasach, w których pokrewieństwo stało się kruche, nieszczelne i ekspansywne. Czas, jak mówi Butler, w którym dzieci na skutek rozwodu i ponownego małżeństwa, migracji, statusu uchodźcy i wygnania przechodzą z jednej rodziny do drugiej; z rodziny do nie posiadania rodziny lub z braku rodziny do posiadania rodziny. Albo, w których psychicznie żyją na skrzyżowaniu dróg rodzinnych lub w wielopoziomowych sytuacjach rodzinnych, w których mogą mieć więcej niż jedną kobietę pełniącą rolę matki i więcej niż jednego mężczyznę pełniącego rolę ojca, albo nie ma matki, ani nie ma ojca, z przyrodnim rodzeństwem, które także się przyjaźni. Biorąc pod uwagę ten scenariusz, genetyka w coraz większym stopniu definiuje i ogranicza znaczenie pokrewieństwa.

Zapisać się do nasz cotygodniowy biuletyn aby uzyskać więcej wiadomości w języku angielskim z EL PAÍS USA Edition