Francuska gwiazda aktorska Alain Delon, której liczne kultowe role obejmowały Samouraj, Pełny blask słońca I Lampartzmarł we Francji w wieku 88 lat.

Dzieci aktora poinformowały w oświadczeniu prasowym dla agencji AFP, że ich ojciec zmarł w niedzielę w swoim długoletnim domu w wiosce Douchy w regionie Le Loiret, około 100 mil na południe od Paryża.

Śmierć Delona oznacza odejście jednej z ostatnich żyjących ikon francuskiej sceny filmowej lat 60. i 70. XX wieku, gdy kraj przeżywał rozkwit gospodarczy i odbudowywał się po II wojnie światowej.

Gwiazda, która w latach 60. i 80. XX wieku znajdowała się u szczytu kariery, zaczęła grać przez przypadek.

Urodził się 8 listopada 1935 roku na przedmieściach Paryża w Sceaux. Jego dzieciństwo było burzliwe, gdyż jego rodzice rozwiedli się, gdy był jeszcze mały.

Po krótkim szkoleniu na rzeźnika w zakładzie swojego ojczyma, w wieku 17 lat wstąpił do szkoły wojskowej. Po złapaniu na kradzieży sprzętu postawiono go przed wyborem: zostać wydalonym ze szkoły lub udać się na służbę do Azji Południowo-Wschodniej (wówczas Indochin).

Delon walczył w bitwie pod Dien Bien Phu w 1954 roku, ale ponownie popadł w tarapaty, gdy rozbił skradzionego jeepa i w 1956 roku wrócił do Francji.

Po przeprowadzce do Paryża, gdzie dorabiał, aby związać koniec z końcem, Delon po raz pierwszy zetknął się ze światem filmu za pośrednictwem związku z aktorką Brigitte Auber, która niedawno zagrała w filmie Alfreda Hitchcocka Złapać złodzieja.

Po tym, jak się poznali, zabrała go w 1957 roku na Festiwal Filmowy w Cannes, gdzie poznał aktora i reżysera Jean-Claude’a Brialy’ego oraz swojego przyszłego agenta George’a Beaume’a.

„Przyjechałem z dziewczyną, która mi się podobała, która mnie kochała… Przyjąłem wszystko, przeszedłem się po czerwonym dywanie, ale nawet wtedy czułem się jak w domu… ​​nie w ostatniej kolejności, i mówię to bez pretensjonalności, ponieważ jasno mi dano do zrozumienia, że ​​wcale nie jestem brzydki” – powiedział na masterclass w Cannes w 2019 roku.

Jego kolejny wielki przełom nastąpił dzięki aktorce Michèle Cordoue, z którą miał romans. Przekonała swojego męża, reżysera Yvesa Allégreta, aby dał mu małą rolę w swoim filmie Kiedy kobieta jest sama.

Delon otwarcie mówił o roli, jaką kobiety odegrały na początku kariery.

„Gdybym nie poznał kobiet, które poznałem, umarłbym dawno temu. To kobiety – nie wiem dlaczego – mnie kochały, sprawiły, że zająłem się tym zawodem, chciały, żebym to robił, i walczyły, żebym to robił” – powiedział na kursie mistrzowskim w Cannes w 2019 r.

Od tego momentu jego kariera nabrała tempa, a Delon pojawił się w filmie Marca Allégreta Jesteś piękna i jesteś tyw którym w obsadzie znalazł się również Jean-Paul Belmondo, a następnie Pierre Gaspard-Huit Krystynaw którym Delon wystąpiła u boku Romy Schneider.

To byłby początek jednej z najbardziej znanych historii miłosnych w kinie tamtych czasów. Schneider była już sławna dzięki swojej Sisi ról, podczas gdy 23-letni Delon był wciąż nieznany.

Związek trwał zaledwie pięć lat, ale pozostali sobie bliscy, co zaowocowało ponownym spotkaniem na dużym ekranie w filmie Jacques’a Deraya Basen w 1969 roku.

W międzyczasie Delon zyskał status gwiazdy dzięki kryminałowi René Clémenta z 1960 r. Pełny blask słońcaza rolę śmiercionośnego Toma Ripleya. W tym samym roku zagrał także w rozgrywającym się w Mediolanie melodramacie Luchino Viscontiego Rocco i jego bracia.

Do innych osiągnięć jego wczesnej kariery należy romantyczny dramat Michelangelo Antonioniego z 1962 r. Zaćmieniew którym zagrał u boku Monici Vitti.

Delon ponownie spotkałby się z Viscontim Lampart w 1963 roku, grając u boku Claudii Cardinale i Burta Lancastera. Jego występ przyniósł mu nominację do nagrody dla najbardziej obiecującego debiutanta w Złotych Globach w 1964 roku.

W latach 60. Delon po raz pierwszy współpracował z Jean-Pierre’em Melville’em w thrillerze z 1967 r. Samouraj.

Oznaczałoby to początek kultowej współpracy reżysera i aktora, która obejmowała także współpracę przy Czerwony Krąg (1970) i Policjant (1972), ale jego dalsza działalność została przerwana przez nagłą śmierć Melville’a w wieku 55 lat na skutek zawału serca w 1973 roku.

W latach 70. Delon pojawił się w wielu kryminałach, m.in. w powieści Deraya Borsalinoobok Belmondo, Dokumentacja basów, Skorpion, Gniazda brulee, Krew na ulicach, Historia Flica I Gitan.

Poza tym gatunkiem, do innych ważnych wydarzeń w karierze Delona w tym okresie należał nagrodzony dramat o Holokauście Josepha Loseya Pan Kleinw którym zagrał paryskiego handlarza dziełami sztuki mieszkającego w okupowanej Francji, którego mylnie wzięto za Żyda.

Światowa premiera filmu odbyła się w konkursie głównym w Cannes w 1976 r., a w 1977 r. film zdobył Cezary za najlepszą reżyserię, film i scenografię.

Pomimo imponującej kariery, obejmującej 107 występów, Delon zdobył bardzo niewiele nagród aktorskich.

Jedyną nagrodą Cezara, jaką otrzymał, była rola w melodramacie Bertranda Bliera z 1984 r. Nasza Historia jako alkoholik, który zaczyna mieć obsesję na punkcie tajemniczej kobiety, którą spotyka w pociągu.

Później aktor został obsypany nagrodami honorowymi, m.in. Honorowym Złotym Niedźwiedziem Berlina w 1995 r. oraz Honorową Złotą Palmą Cannes w 2019 r., a także nagrodami za całokształt twórczości z Marrakeszu i Locarno w 2003 r. i 2012 r.

W ostatnich latach życie Delona było naznaczone złym stanem zdrowia i zaciekłą rodzinną kłótnią między trójką jego dzieci o opiekę nad nim.

Spór między najstarszym synem Delona, ​​Anthonym (zm. francuska modelka Francine Canovas), a córkami Anouchką i Alainem-Fabienem (zm. holenderska modelka i prezenterka telewizyjna Rosalie van Breemen), trafił na pierwsze strony gazet latem ubiegłego roku, gdy obie strony przedstawiły mediom swoje wersje wydarzeń.

W niedzielę, kiedy Francuzi dowiedzieli się o śmierci kultowego aktora, we francuskich mediach dominowały nekrologi i hołdy dla Delona.

„Można powiedzieć, że był przygotowany… Alain Delon umierał na ekranie tyle razy, że musiało to wyglądać jak ostatnie ujęcie. Bóg, który jest kiepskim scenarzystą, powiedział: „Cięcie!”. Delon nie wstał. Nigdy więcej nie obejmie sterów Plein Soleil ani nie utonie jako Maurice Ronet w Basen„, zawaliły się na oczach Cathy Rosier w klubie nocnym prowadzonym przez Jean-Pierre’a Melville’a” – napisał Figaro.

„Dziś został uwolniony od wojny, którą toczyły jego dzieci, Anthony, Alain-Fabien i Anouchka, którzy rozwikłali swój spór w dramatycznym medialno-sądowym melodramacie, niegodnym gwiazdy, jaką był ich ojciec”.