Erik ten Hag oczekuje zemsty po tym, jak Manchester United został okradziony z rzutu karnego i gola na Emirates we wrześniu. Kiedy Arsenal przyjedzie do miasta w niedzielę, będzie miał szansę zrujnować ofertę Arsenalu o tytuł.

Przed ważnym meczem na Old Trafford stworzyliśmy połączoną jedenastkę obu drużyn, w tym ośmiu zawodników Mikela Artety.

Kto dostanie się do połączonej jedenastki Man Utd – Arsenal?

BR: Andre Onana (Manchester United)
Pierwsza pozycja z pewnością wywoła gorącą debatę, ale ja umieściłam Onanę na 10. miejscu ranking transferów sezonu kiedy David Raya był również letnim zakupem. Z pewnością byłoby hipokryzją mieć Rayę w tym zespole zamiast Onany, prawda?

Debiutancki sezon Onany na Old Trafford był, delikatnie mówiąc, mieszany. W Premier League spisał się solidnie, najwięcej obronił w lidze w tym sezonieco jest absurdalną statystyką dla A Man Utd bramkarz na czele. To wiele mówi o zawodnikach stojących przed nim, a mając mniej zdolnego zawodnika między słupkami, ósme miejsce może być jeszcze niżej… niewiarygodnie.

Kampania Onany w Lidze Mistrzów była fatalna. Jeden z najgorszych, jakie kiedykolwiek zobaczysz. Chociaż uczciwe jest użycie tego jako kija do bicia, nie pozwól, aby zbytnio zaburzyło to twój osąd. Nie był To zły. Raya też nie była całkiem czysta. W tym sezonie Raya miał dwa błędy, które doprowadziły do ​​strzału, a trzy błędy doprowadziły do ​​zdobycia gola. Onana ma po jednym z każdego, jednocześnie oddając jedną karę do zera Hiszpana.

PO: Benjamin White (Arsenal)
Czy był w tym sezonie lepszy prawy obrońca w Premier League? Absolutnie nie. Gra White’a wzniosła się na inny poziom, oddzielając go od innych imponujących gwiazd na swojej pozycji – głównie Pedro Porro i Trenta Alexandra-Arnolda, którzy obaj mają za sobą wspaniałe lata.

ŚO: William Saliba (Arsenal)
Saliba bez problemu pokonuje tutaj rodaka Raphaela Varane’a. Jak na drużynę z najsłabszą obroną w Premier League spisał się znakomicie. Chłopiec też jest Rolls Royce’em na boisku. Parfait!

ŚO: Gabriel (Arsenal)
Partner Saliby w zbrodni był w tym sezonie opoką. Co więcej, strzelił więcej goli w lidze niż następujący gracze: Miguel Almiron, Jeremy Doku, Harvey Elliott, Jack Grealish, Beto, Kaoru Mitoma, Dominik Szoboszlai, Ansu Fati, Pedro Neto, Christopher Nkunku, Timo Werner, Armando Broja , Antony, Anthony Martial i Mason Mount.

LO: Luke Shaw (Manchester United)
Co ciekawe, dopiero drugie miejsce podlegające dyskusji zajmuje inny zawodnik Man Utd. Tym razem jest to zawodnik nieobecny na niedzielnym meczu. Pomimo kontuzji Shawa zdecydowaliśmy się go uwzględnić, zmieniając nasze podejście i nie wybieramy wyłącznie dostępnych zawodników. Głównie dlatego, że jest to bardziej interesujące i zdarzało się, że gracz został celowo pominięty tylko po to, by w końcu zagrać.

Wydaje się, że Shaw ma jeden świetny sezon, potem jeden zły, potem jeden świetny i tak dalej, i tak dalej. Ten sezon nie był dla niego najlepszy, ale podobnie jak wielu zawodników Erika ten Haga, przez większą jego część zmagał się z kontuzjami.

Pozycja lewego obrońcy Arsenalu jest w tej chwili pełna niepewności. Takehiro Tomiyasu jest znakomity, ale podatny na kontuzje, Oleksandr Zinchenko gra na pozycji defensywnej, Jakub Kiwior nie jest jeszcze wystarczająco dobry, a Jurrien Timber właśnie wraca po kontuzji więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Kochamy Timbera, ale nie chcemy zaliczać do zespołu kogoś, kto ma na swoim koncie 50 minut w Premier League.

ŚP: Martin Odegaard (Arsenal)
Kapitan fantastycznie. Kapitan Kanonierów Odegaard dał przykład w tej kadencji. Jego występy były wzorowe i ma rację jeden z nominowanych do Gracza Sezonu Premier League.

ŚP: Declan Rice (Arsenal)
Obok Odegaarda w Arsenał pomocnika i listę nominowanych do wspomnianej nagrody, Rice był podpisem sezonu.

Casemiro był tak blisko dostania się tutaj, a niewiele mu brakowało pomimo jego niesamowitej formy w Man Utd.

ŚP: Bruno Fernandes (Manchester United)
Inna osoba mogłaby rzucić się na Kobbiego Mainoo, ale nie ja. To musi być Bruno Fernandes. Można go kochać lub nienawidzić, to Czerwony Diabeł, którego włączenie nie podlega dyskusji.

CZYTAJ DALEJ: Dziesięciu bardziej zasłużonych nominacji niż Kobbie Mainoo w kategorii Młody Gracz Sezonu

PS: Bukayo Saka (Arsenal)
Gwiazda Arsenalu zawsze trafiała do tej drużyny. Dostaje się do każdej połączonej jedenastki. Kochamy go.

LS: Gabriel Martinelli (Arsenal)
Alejandro Garnacho ma trochę pecha. Miał dobry sezon, ale jego ostatnia forma może niepokoić mnie. Mówiąc to, Martinelli nie był jeszcze w pełni sobą, ponieważ w ostatnich tygodniach Leandro Trossard grał w Arsenalu na lewym skrzydle.

Nawet jeśli Martinelli nie osiągnął takich sukcesów jak w zeszłym sezonie (być może odejście Granita Xhaki ma tu znaczenie), to jest najlepszym zawodnikiem spośród wszystkich lewicowców obu klubów.

📣 DO KOMENTARZY! Czy zgadzasz się z naszą połączoną XI? Co byś zmienił? Dołącz do debaty tutaj.

N: Kai Havertz (Arsenal)
Gdyby to spotkanie odbyło się podczas fioletowej łatki Rasmusa Hojlunda, wynik prawdopodobnie byłby inny. Tak się nie stało i Havertz z łatwością zdobywa przewagę w naszej połączonej jedenastce.

Niemiec spisał się w tym sezonie w roli głównego napastnika Arsenalu. To zdecydowanie jego najlepsza pozycja. Nadal wygląda na zagubionego, gdy gra w środku pola, a dziwaczna decyzja Mikela Artety o wystawieniu go tam przeciwko Aston Villi mogła przyczynić się do wyniku, który kosztował Kanonierów tytuł mistrzowski.

Tak czy inaczej, w tym sezonie Havertz tylko w dwóch występach jako napastnik w Premier League nie zdobył bramki. Jeden z tych meczów odbył się w zeszłym tygodniu przeciwko Bournemouth. To był prawdopodobnie jego najlepszy dzień w koszulce Arsenalu.

Więcej: Wiadomości z Arsenalu | Wiadomości o Man Utd | Wielki weekend | Prognozy Robbiego Savage’a dotyczące Premier League