Opisujemy nowe odkrycie dotyczące dużej częstości występowania łagodnych, głównie naczyniowych zmian w śledzionie u osób z BAP1-TPDS, przy czym patologia sugeruje rolę BAP1 w jego etiologii. Zmiany w śledzionie obserwowano u 30% osób, u których dostępne były badania obrazowe jamy brzusznej, a następnie obserwowano je w kompleksowym ośrodku onkologicznym. Kontrastuje to z rzadkim charakterem przypadkowych zmian w śledzionie, które zgłaszano jedynie w 1–3% rutynowych badań obrazowych [4,5,6]. Mimo że większość osób w naszej kohorcie miała w przeszłości raka, żadna ze zmian nie została potwierdzona patologicznie jako złośliwa, a po dłuższym okresie obserwacji żadna nie wzbudziła podejrzeń pierwotnego nowotworu złośliwego lub choroby przerzutowej.

Masy lite śledziony rzadko występują w rutynowej praktyce klinicznej i stanowią wyzwanie diagnostyczne. Zmiany te są czasami wykrywane przypadkowo podczas badań obrazowych wykonywanych z niezwiązanych z nimi przyczyn i są to zazwyczaj zmiany łagodne [4]. Łagodne zmiany lite w śledzionie obejmują naczyniaki krwionośne, hamartoma i ziarniniaki [7,8,9]podczas gdy można zaobserwować rzadsze jednostki, takie jak naczyniak SANT/litoral cell, zapalny guz rzekomy lub guzki Gauchera [10, 11]. Nasze badanie z udziałem osób z BAP1-TPDS wykazało różnorodne spektrum zmian w śledzionie, w tym cysty/naczyniaki, hamartoma i ziarniniaki. Jednakże najczęstsze zmiany były zgodne z SANT/ naczyniakiem z komórek litoralu.

Złośliwe zmiany lite w śledzionie, w tym chłoniak, nacieki białaczkowe, przerzuty i rzadko mięsak naczynioruchowy [12,13,14,15] można zaobserwować. W naszym badaniu jeden przypadek radiologicznie podejrzany o mięsaka naczynioruchowego również wykazywał znaczny wychwyt FDG, ale patologicznie wskazywał na łagodną proliferację naczyń. Co ciekawe, barwienie BAP1 na IHC wykazało utratę barwienia jądrowego w niektórych komórkach zmiany naczyniowej.

Dane przedkliniczne sugerują rolę BAP1 we wzroście śledziony i chorobie mieloproliferacyjnej. W modelach myszy warunkowe usunięcie BAP1 w komórkach krwiotwórczych doprowadziło do w pełni penetrującej choroby mieloproliferacyjnej z powszechną splenomegalią [16]. Stawiamy hipotezę, że utrata funkcji BAP1 w ludzkich komórkach litoralu śledziony powoduje proliferację poprzez mechanizmy, które są obecnie nieznane. Co ciekawe, jak dotąd nie zgłoszono zwiększonego ryzyka nowotworów szpikowych lub limfoidalnych w przypadku BAP1-TPDS oraz mechanizmu, dzięki któremu BAP1 Osoby z linią zarodkową mogą zwiększać ryzyko łagodnych zmian naczyniowych, ale nie prowadzić do nowotworu złośliwego, wymagają dalszych badań.

Obecnie wytyczne National Comprehensive Cancer Network (NCCN) zalecają przekrojowe obrazowanie jamy brzusznej co 2 lata u pacjentów z BAP1-TPDS [17]. Wiedza, że ​​łagodne zmiany naczyniowe w śledzionie należą do spektrum BAP1-TPDS, może mieć ważne implikacje dla postępowania klinicznego. Może to prowadzić do bardziej zachowawczego leczenia tych zmian i unikania splenektomii, co może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zwiększone ryzyko ciężkich infekcji. Chociaż są to stosunkowo rzadkie procedury w populacji, w naszej kohorcie cztery (11%) osoby przeszły splenektomię z łagodnymi wynikami, co podkreśla potencjalne korzyści kliniczne w populacji BAP1-TPDS w przypadku leczenia zachowawczego. Ograniczeniem naszego badania jest jego obserwacyjny charakter i brak grupy kontrolnej, która pozwoliłaby określić częstość występowania łagodnych zmian w śledzionie u pacjentów bez predyspozycji genetycznych. Co więcej, nawet jeśli występuje zwiększona częstość występowania, nadal nie jest jasne, czy BAP1 mutacja linii zarodkowej jest bezpośrednią przyczyną, czy też może to być inny związek z rakiem lub jego leczeniem [18, 19]. Ponieważ coraz więcej pacjentów jest diagnozowanych i badanych przesiewowo pod kątem BAP1-TPDS, ustalenia te będą musiały zostać potwierdzone w innych kohortach.

Podsumowując, nowy opis łagodnych zmian w śledzionie w znacznej części naszej kohorty BAP1-TPDS, przekraczający oczekiwaną częstość występowania w populacji ogólnej, podkreśla znaczenie dalszych badań BAP1-TPDS. Zrozumienie częstości występowania, charakterystyki i potencjalnej etiologii tych zmian w śledzionie ma kluczowe znaczenie dla ustalenia odpowiednich protokołów nadzoru i strategii postępowania klinicznego dla osób z BAP1-TPDS.