Danny Kaleikini — piosenkarz, muzyk, artysta estradowy, aktor i artysta nagrywający, znany jako „Ambassador of Aloha” i ze swojego osobistego credo „Aloha ke kahi i ke kahi” („Miłość jest wszędzie. Miłość jest tam, gdzie ją znajdziesz”) — zmarł we śnie dziś rano w Hospicjum św. Franciszka w Nuuanu. Miał 85 lat.

Jego śmierć została potwierdzona przez jego partnerkę biznesową Lindę Wong.

Urodzony i wychowany na farmie z widokiem na Honolulu, absolwent Roosevelt High School, Kaleikini opuścił University of Hawaii w Manoa, aby rozpocząć karierę jako pełnoetatowy artysta estradowy i nigdy nie oglądał się za siebie.

Jego 27-letnie zaręczyny w Hala Terrace, pokoju, który został zaprojektowany raczej jako kawiarnia niż salon wystawowy, w ówczesnym Kahala Hilton, jest najdłuższym ze wszystkich hawajskich gwiazd showroomu w jednym miejscu.

Kaleikini był pierwszym headlinerem dużego salonu, który przewidział gwałtowny wzrost japońskiej turystyki. Zaczął rozmawiać po japońsku i nauczył się podstawowych pozdrowień w wielu innych językach.

Hawajski komik Andy Bumatai zauważył, że jeśli „kosmici” wylądują w hotelu Kahala Hilton, Kaleikini powita ich w ich własnym języku.

Jego legendarny duch otwartego serca doprowadził ówczesnego gubernatora. Johna Waihee, aby oficjalnie mianował go Hawajskim „Ambasadorem Aloha” w 1988 roku.

„Dałem mu ten tytuł, ponieważ na niego zasłużył” – wspominał niedawno Waihee. Jeśli pamiętasz, w latach 70. XX wieku włożono duży wysiłek w odkrycie, co oznacza słowo „aloha” i dlaczego jest częścią stanu Hawaje. … Wiązało się z tym kilka bardzo ważnych elementów, ale jeśli chodzi o codzienną ekspresję, Danny wydawał się to uosabiać”.

Oprócz tego, że był wszechstronnie utalentowanym artystą, Kaleikini był bystrym biznesmenem, który zajmował się wszystkimi aspektami zarządzania, wystawiania i produkcji swojego programu w Kahala Hilton.

W 1991 roku został jednym z pierwszych artystów z Hawajów, którzy zaoferowali pełnometrażowe wideo jako pamiątkę z salonu, kiedy wydał „Danny Kaleikini’s Hawaii” na VHS.

Kaleikini podzielił się swoimi obawami jako rdzennego hawajskiego biznesmena w 1994 roku, kiedy kandydował na wicegubernatora jako partner Franka Fasiego na bilecie Best Party. Nieudana kampania była jego jedynym wypadem na arenę polityczną.

Kaleikini otrzymał nagrodę Hawai’i Academy of Recording Arts za całokształt twórczości w 1995 roku.

W 1998 roku Kaleikini otworzył kaplicę Aloha Ke Akua w Kahouna Fishpond w Kahaluu we współpracy z Watabe Wedding Corp. z Japonii.

Jego zainteresowania w ostatnich latach obejmowały utrzymanie stawu rybnego i mentoring swojego wnuka, muzyka i artysty nagrywającego Nicholasa Kaleikiniego.

Wieść o śmierci Kaleikiniego rozeszła się szybko i wywołała miłe wspomnienia na wszystkich wyspach.

Piosenkarka Cathy Foy, Miss Hawajów z 1975 roku, która po raz pierwszy pracowała z Kaleikinim w Kahala Hilton w latach 80., opisała go jako „wytrawnego wykonawcę”.

„Po prostu rozświetlał pokój, nawet gdy nie czuł się dobrze” – powiedziała.

Amerykański senator Brian Schatz powiedział w oświadczeniu: „Dołączam do Hawajów, opłakując utratę legendy na wyspach i poza naszymi brzegami. Danny był niezwykle utalentowanym, charyzmatycznym, radosnym i nieustraszonym wykonawcą, który energetyzował każdą scenę, na której stanął i rozgrzewał każde serce, którego dotknął. Był typem osoby, która sprawiała, że ​​wszyscy, z którymi miał kontakt, czuli się wyjątkowo. Był żywym ucieleśnieniem ducha aloha i wszyscy jesteśmy głęboko zasmuceni tą stratą. Będzie mi brakować jego głosu, osobistego ciepła i przyjaźni. Niech spoczywa w pokoju i aloha.”

Burmistrz Honolulu, Rick Blangiardi, powiedział: „Danny był dla mnie bardzo wyjątkowym przyjacielem, począwszy od wczesnych lat 70., kiedy byłem młodym trenerem piłki nożnej na Uniwersytecie Hawajskim, ale właśnie tym Danny był dla tak wielu — bardzo wyjątkowym przyjacielem.

„Był kochany i szanowany przez wszystkich, którzy go znali. Dla mnie był ucieleśnieniem istoty wszystkiego, co jest tak wyjątkowego na Hawajach. Był prawdziwym skarbem dla Hawajów i dla świata”.

Oprócz wnuka Kaleikini pozostawił żonę Jacqueline Wong Kaleikini, jego córkę Leonn Keikilani Kaleikini i siostrę Susan (Mel) Hamada. Zmarł wcześniej jego syn, Danjacques Kaleikini, w 1992 roku.