Z analizy opublikowanej w czasopiśmie „The Guardian” wynika, że ​​mężczyźni chorzy na hormonoopornego raka prostaty i ze specyficznymi mutacjami genetycznymi leczeni inhibitorem PARP olaparybem przeżywali dłużej niż mężczyźni leczeni tradycyjną terapią hormonalną. Journal of Onkologii Klinicznej.

Maha Hussain, MD, Genevieve E. Teuton profesor medycyny na oddziale hematologii i onkologii oraz zastępca dyrektora Kompleksowego Centrum Onkologii im. Roberta H. Lurie na Northwestern University, była głównym autorem badania.

Według American Cancer Society szacunkowo u jednego na ośmiu mężczyzn rak prostaty zostanie zdiagnozowany w ciągu życia, a w 2023 r. zostanie zdiagnozowanych około 280 000 nowych przypadków. Średni wskaźnik przeżycia mężczyzn, u których rozwinie się hormonooporny rak prostaty, wynosi około trzy lata i potrzebne są skuteczniejsze strategie leczenia.

Raka zwykle leczy się chemioterapią oraz innymi środkami hormonalnymi i niehormonalnymi, w tym lekami będącymi inhibitorami PARP, które blokują normalną naprawę komórek zdrowych i nowotworowych przez białko PARP, powodując ich obumieranie.

W poprzednim badaniu klinicznym III fazy PROfound, w którym Hussain był jednym z dwóch międzynarodowych liderów tego badania, mężczyźni z przerzutowym, hormonoopornym rakiem prostaty, z określoną zmianą genetyczną, leczeni lekiem będącym inhibitorem PARP olaparybem, przeżyli dłużej niż mężczyźni leczeni tradycyjnymi metodami leczenia hormonalnego.

Szacuje się, że u 20 procent mężczyzn z przerzutowym, hormonoopornym rakiem prostaty występują zmiany w genach związane z bardziej agresywną chorobą i gorszymi wynikami, w tym m.in. BRCA1, BRAC2 I bankomat.

Olaparib jest obecnie stosowany w leczeniu raka piersi, jajnika i trzustki, a w badaniu przeprowadzonym w 2020 r. lek wykazał skuteczność w leczeniu hormonoopornych nowotworów prostaty, niemożliwych do naprawy uszkodzonego DNA i których choroba postępowała po wielokrotnym wcześniejszym leczeniu, co doprowadziło do Zatwierdzenie leku przez FDA do leczenia przerzutowego, hormonoopornego raka prostaty.

W aktualnej analizie post hoc badacze zbadali wskaźniki przeżycia u uczestników badania III fazy PRO, w szczególności z BRCA mutacje, których choroba uległa progresji i które wcześniej otrzymywały wcześniejsze terapie, w tym chemioterapię taksanami. W badaniu pacjenci ci zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej monoterapię olaparybem lub tradycyjne leczenie hormonalne (abirateron lub enzalutamid).

Ogółem średni czas przeżycia wolny od progresji wyniósł 9,8 miesiąca w grupie olaparybu w porównaniu z 3 miesiącami w grupie kontrolnej. Warto zauważyć, że mężczyźni z BRCA2Tylko mutacje wykazały przedłużoną pozytywną odpowiedź na leczenie olaparybem, przy średnim wskaźniku przeżycia wolnego od progresji wynoszącym 10,8 miesiąca w porównaniu z 3,5 miesiąca w grupie kontrolnej.

Całkowite przeżycie było również większe w grupie olaparybu (20,1 miesiąca) w porównaniu z grupą kontrolną (14,4 miesiąca). Zdaniem autorów odkrycia te dodatkowo potwierdzają stosowanie inhibitorów PARP w tej populacji pacjentów.

„Nasza analiza sugeruje, że korzyści kliniczne ze stosowania olaparybu są większe w porównaniu z grupą kontrolną, zarówno u pacjentów, którzy byli wcześniej leczeni taksanami, jak i u tych, którzy ich nie otrzymywali” – powiedział Hussain.

Prace te były wspierane przez AstraZeneca i stanowią część sojuszu pomiędzy AstraZeneca i Merck Sharp & Dohme LLC, spółką zależną Merck & Co, Inc.