Liban ma nadzieję, że wpisanie na listę niebezpieczeństw UNESCO może ocalić rozpadające się modernistyczne targowisko
TRIPOLI, 5 lutego (Reuters) – Jego łuk pęka, a rozległe pawilony stoją puste, ale rozpadające się Międzynarodowe Targi Rachid Karami w libańskim mieście portowym Trypolis mają teraz nadzieję na odrodzenie, ponieważ zostały dodane do listy światowego dziedzictwa ONZ w niebezpieczeństwie.
Zaprojektowany przez brazylijskiego architekta Oscara Niemeyera w 1962 roku zespół budowli na 70-hektarowej działce uważany jest za jedno z kluczowych dzieł XX-wiecznego modernizmu na Bliskim Wschodzie.
Ale park targowy powoli podupadał z powodu powtarzających się walk w ciągu ostatnich 60 lat, złego utrzymania, a ostatnio wyniszczającego, trwającego trzy lata kryzysu finansowego w Libanie.
„Zostało umieszczone na Liście Światowego Dziedzictwa wyjątkowo, szybko i pilnie – i na liście dziedzictwa w niebezpieczeństwie, ponieważ znajduje się w krytycznej sytuacji” – powiedział Joseph Kreidi, krajowy urzędnik UNESCO ds. kultury w Bejrucie.
Najnowsze aktualizacje
Zobacz jeszcze 2 historie
W jego eleganckim łuku w niektórych miejscach brakuje betonu, odsłaniając znajdujące się pod spodem pręty zbrojeniowe. Przy zamkniętych wejściach zbierała się woda deszczowa. Jedna sekcja jest odgrodzona tabliczką z napisem „Niebezpieczne wejście do budynku”.
„Umieszczenie go na Liście Zagrożeń Światowego Dziedzictwa jest apelem do wszystkich krajów świata, jakby chciał powiedzieć: to miejsce wymaga opieki” – powiedział Kreidi.
Powiedział, że to do władz libańskich należy opracowanie planu ochrony i rekultywacji tego miejsca, ale UNESCO, agencja kulturalna ONZ, może pomóc w poszukiwaniu funduszy i zapewnić wiedzę techniczną.
Liban ma pięć innych miejsc na liście światowego dziedzictwa UNESCO, z których większość to cytadele i starożytne świątynie.
Niemeyer jest uznawany za jednego z ojców nowoczesnej architektury, a miejsce w Trypolisie było wczesnym wypadem na Bliski Wschód.
Budowa terenów targowych rozpoczęła się w latach 60. XX wieku, ale została opóźniona, gdy w 1975 roku w Libanie wybuchła wojna domowa. Bojownicy wykorzystywali to miejsce do organizowania operacji i przechowywania broni pod betonową kopułą.
Mira Minkara, niezależna przewodniczka z Trypolisu i członkini kapituły Fundacji Oscara Niemeyera w Trypolisie, ma miłe – choć rzadkie – wspomnienia związane z wesołym miasteczkiem z dzieciństwa.
W większości było to niedostępne dla mieszkańców Trypolisu ze względów bezpieczeństwa. Ale Minkara przypomniała sobie swoją pierwszą wizytę na festiwalu panafrykańskiej kultury i rzemiosła.
Ma nadzieję, że uznanie UNESCO może przynieść nowe festiwale, wystawy i korzyści ekonomiczne Trypolisowi – już jednemu z najbiedniejszych miast nad Morzem Śródziemnym, zanim zaczął się kryzys finansowy Libanu.
Dziedzictwo kulturowe Libanu mocno ucierpiało w ostatnich latach. Wybuch portu w Bejrucie w 2020 r. zniszczył XIX-wieczne domy w zabytkowych dzielnicach, a przerwy w dostawie prądu spowodowane kryzysem finansowym odcięły dostawy do muzeum narodowego.
„Mamy nadzieję, że sytuacja trochę się zmieni” – powiedział Minkara. „Najwyższy czas, aby to wesołe miasteczko obudziło się z tego długiego snu, z tej bliskiej śmierci”.
Reportaż Issama Abdallaha, Emilie Madi i Laili Bassam; Pisanie przez Laila Bassam i Maya Gebeily, montaż przez Ros Russell
Nasze standardy: Zasady zaufania Thomson Reuters.