Po przekształceniu wyścigu o tytuł La Liga w procesję, dwukrotnie przegrywając przez cały sezon i wygrywając Supercopa de Espana, Real Madryt zakończył sezon 2023–24 rekordowym, piętnastym tytułem Ligi Mistrzów. Aby sezon był tak udany, konieczna jest synchronizacja wielu ruchomych elementów, zwłaszcza gdy w różnych momentach Real Madryt nie był w najlepszej formie. Sobotnie zwycięstwo 2:0 z Borussią Dortmund w finale na Wembley było tego symbolem.

Przed przerwą Real był wyraźnie drugi. Gdyby jednak pierwszy kontakt Juliana Brandta i załamanie spokoju Karima Adeyemiego, Niemcy mogli prowadzić 2:0 już w 21. minucie. Thibaut Courtois, który zrobił wszystko, co w jego mocy, aby udaremnić Adeyemi, wrócił do bramki Realu po długim okresie kontuzji, a następnie obronił strzał Marcela Sabitzera z dystansu. „Jestem dumny, ale rozczarowany i pusty” – powiedział menadżer Dortmundu Edin Terzic.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Vinicius bije finałowy rekord Messiego w Lidze Mistrzów; Bellingham dołącza do Ronaldo, a Real Madryt zdobywa tytuł nr 15

„Decydujące było to, że nie straciliśmy gola w pierwszej połowie” – powiedział Toni Kroos TNT Sports po swoim ostatnim meczu klubowym. To i dwa gole w dziewięć minut drugiej połowy pomogły odpornemu Realowi znaleźć sposób na zwycięstwo. Tak właśnie robi Real, powiedział obrońca Dortmundu Mats Hummels. Nie po raz pierwszy w tym sezonie. Menedżer Carlo Ancelotti przypisał to „tradycji klubu i jakości zawodników”, a także temu, że Dortmund „zostawił nas przy życiu”.

Do udanego sezonu Madrytu przyczyniły się w dowolnej kolejności: uspokajająca obecność Ancelottiego – tak spokojna w drodze po piąty tytuł mistrza Europy, że sprawił, że Zinedine Zidane, który wniósł trofeum na boisko, wyglądał hałaśliwie – oraz obecność Toniego Kroos, siła drużyny, która pomogła uporać się z długotrwałymi kontuzjami kilku zawodników pierwszego składu, 24 gole, w tym sześć w Lidze Mistrzów dla Viniciusa Jr. i przełomowy sezon Jude Bellingham.

W tym wszystkim może zabraknąć wkładu Castilli lub rezerwowej drużyny klubu, w której kształci się młode talenty. Real i ich młodzieżowa drużyna w tym samym zdaniu mogłyby brzmieć dziwnie w klubie słynącym z Galacticos, Cristiano Ronaldo, Garetha Bale’a, Edena Hazarda, sprzedaży Claude’a Makelele i zbliżającego się przybycia Kyliana Mbappe. Jest to jednak kontynuacja długiej tradycji. Dowodem tego było czterech zawodników Castilli w składzie na Wembley.

Czy jest lepszy sposób na rzucenie światła na system młodzieżowy klubu, niż posiadanie jednego ze swoich, który daje prowadzenie. Dani Carvajal zrobił to po strzale głową w 74. minucie. Testowany przez Adeyemiego Carvajal czasami plasował się na drugim miejscu, ale w miarę jak Real zyskiwał na popularności, prawy obrońca wykorzystał rzut rożny Kroosa przed Niclasem Füllkrugiem i posłał potężną główkę, której nurkujący Hummels nie był w stanie zapobiec wpadnięciu do bramki Carvajal, który również wykonał akrobatyczną próbę, wystawił na próbę bramkarza Dortmundu Gregora Kobela, strzelił w tym sezonie sześć goli i zaliczył pięć asyst.

Kiedy miał 10 lat, Carvajal i legenda klubu Alfredo de Stefano jako pierwsi położyli kamienie pod centrum treningowym klubu. Został sprzedany w 2012 roku i kiedy zadomowił się w Bayerze Leverkusen, Real zdał sobie sprawę, co przegapił. Uruchomili więc klauzulę wykupu i odzyskali go w 2013 roku. Oprócz Kroosa, Luki Modricia i Nacho Carvajal ma obecnie sześć medali zwycięzców Ligi Mistrzów.

„Za każdym razem, gdy coś dostajemy, trudniej jest nam to odebrać. Jestem bardzo szczęśliwy, ponieważ w drużynie mojego życia zagrałem całą szóstką w podstawowej jedenastce. To dla mnie marzenie” – powiedział Carvajal.

W Nacho Real miał kapitana z własnego wychowania, który spędził w klubie 13 lat, zdobywając trofeum, swoje 25. Wraz z Modriciem i Kroosem Nacho i Carvajal stanowią część grupy kierowniczej Realu pod wodzą Ancelottiego. W składzie Castilli na sezon 2011-12, kiedy wywalczyli awans do drugiej ligi w Hiszpanii, znaleźli się także Lucas Vasquez i Joselu. Kiedy Real Madryt grał z Liverpoolem w finale Ligi Mistrzów w 2022 r., Joselu był na trybunie jako kibic. W tym sezonie wypożyczony do Espanyolu, jego gole przeciwko Bayernowi Monachium uratowały Real w półfinale, gdy wszystko wydawało się stracone.

Według The Athletic w akademii Realu uczy się 364 zawodników, mężczyzn i kobiety, w różnych grupach wiekowych. Z raportu wynika, że ​​w sezonie 2021–2022 Real wydał na akademię 25 milionów euro (czyli tyle, ile klub wydał na Kroosa w 2014 roku). Zarobił 36 milionów euro, głównie ze sprzedaży zawodników. Z raportu The Athletic wynika, że ​​55 zawodników La Liga w sezonie 2023–2024 było częścią młodzieżowego składu Realu. Vinicius Jr, który strzelił gola w 83. minucie po asyście Bellinghama po błędzie Iana Maatsena, również grał dla Castilli, niegdyś zarządzanej przez Zidane’a, a obecnie Raula, obu legend klubu. Vicente del Bosque, który miał bogatą karierę jako zawodnik i menadżer Realu, który poprowadził Hiszpanię do tytułu mistrza świata w 2010 roku, przepracował w akademii 20 lat.

Obecna grupa absolwentów akademii (lub, jak się ich nazywa, canteranos) biorących udział w udanej kampanii w Europie, kontynuuje tradycję, której korzenie sięgają lat pięćdziesiątych XX wieku, kiedy Real zdobył pierwsze pięć Pucharów Europy. Carvajal, Nacho, Vasquez i Joselu może nie są tak sławni jak kwintet z lat 80., w którym grał Emiliano Butragueno, gdy Madryt zdobył pięć tytułów mistrzowskich z rzędu i dwa Puchary UEFA w latach 1984–1990, ale w składzie pełnym wielkich nazwisk z pewnością grali ich część w tym sezonie.