Po wspaniałym miesiącu zaciętej gry w krykieta i okazjonalnych niespodzianek na lepkich wicketach dzikich zachodnich rubieży krykieta, Puchar Świata T20 zakończył się w najpiękniejszy możliwy sposób – zwycięstwem sponsorów, nadawców telewizyjnych i marketingowców (i 1,4 mld Hindusów, oczywiście). Naprawdę, romantyzm tego wszystkiego był czymś godnym podziwu.

Tak czy inaczej, teraz, gdy oklaski już ucichły, a zwycięzcy przestali pozować do zdjęć z Jayem Shahem, nadszedł czas, aby spotkać się i wziąć się do poważnej sprawy rozdania nagród Light Roller.

Najlepiej opracowane plany
Pakistan przystąpił do Mistrzostw Świata, przygotowując się skrupulatnie. W 2024 roku rozegrali więcej meczów T20I niż jakakolwiek inna drużyna biorąca udział w turnieju. Wyciągnęli Mohammada Amira i Imada Wasima z emerytury, co wzbogaciło ich imponujący zasób wiedzy o warunkach z czasów gry w CPL. Jasne, na kilka dni przed rozpoczęciem turnieju mieli nowego trenera, który objął stery, ale przecież to Pakistan, prawda? Powinno być trochę szaleństwa.

Następnie stracili pakiet przeciwko USA i nawet nie kwadrat ka nizam mogliby ich uratować. Nieważne, że CPL ma wiedzę, nigdy nawet nie dotarli na Karaiby.

Najodważniejsi outsiderzy
Wypnij pierś, przybierz najbardziej wściekłą minę i krzycz w niebo: „USA! USA! USA!” W kolejnym magicznym momencie dla sponsorów, nadawców telewizyjnych i marketingowców, zainspirowana kolekcja krykietujące bezdomne i bezdomne zwierzęta bona fide stars-and-stripes bohaterowie, którzy reprezentują największą gospodarkę świata, prześlizgnęli się do Super Eight dzięki pamiętnym zwycięstwom nad Kanadą i Pakistanem, z odrobiną pomocy ze strony pogody na Florydzie. Amerykański sen ICC – czyli gotówka, i to w dużych ilościach – pozostaje żywy i ma się dobrze.

Najszczęśliwsi overdogowie
Mówiąc o dobrych historiach… Indie przerwały swoją 13-letnią suszę na Mistrzostwach Świata, po czym Rohit Sharma umieścił dziwnie za mały maszt flagowy na polu zewnętrznym Kensington Oval. Wszystko, co było potrzebne, po kilku niemalże nieudanych próbach, to odpowiednia kombinacja trenera, kapitana i nastawienia. Okej, i harmonogram, w którym wszystkie ich mecze zaczynały się o tej samej porze, nie zaszkodził. Tak, i rozegranie pierwszych trzech spotkań na tym samym stadionie (po rozegraniu tam również meczu rozgrzewkowego). I oczywiście, wiedza, gdzie odbędzie się ich półfinał, z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. To mogło być odrobinę przydatne.

Ale mimo wszystko Goliat rozbił każdego Dawida, którego postawił na swojej drodze, bez dwóch zdań. Co to jest? Nie, nie mamy więcej kątów na SKY catch, przepraszam.

Najlepszy element
Żaden sport nie kocha warunków bardziej niż krykiet – czy to efekt deszczu, zachmurzenia czy słońca (którego można mieć za dużo). Ale nie trzeba było długo się wpatrywać, aby zaobserwować, które zjawisko meteorologiczne było gwiazdą widowiska na Karaibach. Z jakiego kierunku wiał wiatr boczny? Jak silny był sztorm? Czy któraś z drużyn mogłaby wykorzystać to na swoją korzyść? Anglia najwyraźniej zatrudniła Kierona Pollarda, aby wyraźnie powiedział im, w którą stronę wieje wiatr – nie żeby im to pomogło, gdy stracili tytuł po raz drugi z rzędu w Pucharze Świata.

Nagroda za rozwijanie gry (w pewnym sensie)
Jomboy był komentatorem. Drake pisał o swoich zakładach (oczywiście na Indie). Chuck z Boynton Beach się w to włączył. Indie Zachodnie jako całość poczuły się odświeżone dzięki wysiłkom charyzmatycznego zespołu Rovmana Powella, chociaż zaszli w turnieju tylko tak daleko, jak Team USA. Co nie rekompensuje faktu, że frekwencja była najwyraźniej dotknięta przez zawyżanie cen przez ICC (szczególnie w Nowym Jorku) i wczesne godziny rozpoczęcia, aby sprostać wymaganiom widzów telewizyjnych na subkontynencie. Jak nie mówią wprost na Mandalore: „Tak wygląda krykiet”.

Gwiazda wszechstronności
Hardik Pandya był dobry, Andre Russell miał swoje momenty. Ale tak naprawdę, kto mógłby przebić wysiłki USA nr 11 Saurabha Netravalkara, supergwiazdy Super Over zwycięstwa nad Pakistanem? Jasne, dwukrotnie odbijał piłkę w turnieju i nie zdobył żadnego punktu. Ale ten facet nie tylko wykonuje porządną robotę otwierając bowling zamachem lewą ręką, ale jest też wykwalifikowanym inżynierem komputerowym, który potrafi grać na ukulele i również wykrzyczeć melodię. Mógłby jednak popracować nad łapaniem.

Najlepszy występ teatralny
Ostatnie spotkanie Super Ósemki Afganistanu z Bangladeszem zawierało więcej napięcia i dramatyzmu niż odcinek CSI: St Vincent. Rashid Khan opieprzający kolegę z drużyny, Karima Janata, za odrzucenie drugiego biegu, był materiałem na typowy dla hollywoodzkich gwiazd, a regularne przerwy w deszczu sprawiały, że fabuła była pełna zwrotów akcji aż do samego końca. Ale Oscara oczywiście należy się Gulbadinowi Naibowi, którego nagły atak skurczu tuż przed rozpoczęciem deszczu nawiązywał do Charliego Chaplina, Bustera Keatona i złotej ery kina niemego. Czy wykonywał polecenia drużyny? Czy na trawiastym wzgórzu był strzelec? Być może nigdy się tego nie dowiemy.

Nagroda za szybkie nadchodzące życie
W jednym tygodniu otwarcie rozmyślacie o możliwości pomocy w sfałszowaniu odpadnięcia waszego najstarszego rywala z turnieju poprzez manipulowanie wskaźnikiem netto runów w waszej grupie – i wstydźcie się, zdesperowani łobuziaki mediów, za wierne przepisywanie słów, które wyszły z ust Josha Hazlewooda – w następnym pokładacie nadzieje w Bangladeszu, który zrobi wam przysługę NRR w ostatniej grze Super Eight. Czy Australia awansuje uczciwie? Nie tym razem.

Niekwestionowani mistrzowie w swojej dziedzinie
Czy to przewidziałeś? Być może wyobrażałeś sobie, że seria ośmiu zwycięstw z rzędu, kilka z nich niewielką przewagą, położyła kres klątwie. Być może stawienie czoła potędze Indii w finale uwolniłoby ich, dając im wolną przepustkę do spróbowania swoich sił i przeklinania konsekwencji. Być może myślałeś, że są bezpieczni, dzięki manewrowi Heinricha… Ale nie przejmuj się słowem na „k”, charakter to przeznaczenie, a RPA wie rzeczy, których my nie wiemy. Na przykład, jak wypełnić wymóg 30 z 30 piłek, mając sześć wicketów w ręku.