W
kura Lily Gladstone dorastała w rezerwacie Indian Blackfeet w wiejskiej Montanie, a występy w sztukach były ucieczką przed prześladowcami, którzy uważali ją za „gadatliwą i głupkowatą”. Pomysł wyszedł od jej ojca, rdzennego mieszkańca pochodzenia Piegan Blackfeet i Nez Perce, którego opisuje jako „trochę czarodzieja” i „kiedy byłam młodsza, przekonał mnie, że potrafi poruszać chmury”.

„Mój tata zauważył już na scenie, że świetnie się rozwijam” – mówi Gladstone. „Kiedy miałem dziewięć lat, było to najgorsze. Walczyłam o utrzymanie przyjaźni, często mnie prześladowano. A on bardzo rzeczowo powiedział: „Och, wszystko w porządku, kochanie”. Któregoś dnia wszyscy oni zostaną twoimi przyjaciółmi, kiedy zdobędziesz Oscara”.

Ona się uśmiecha. „Jak już mówiłem, mój tata jest w pewnym stopniu czarodziejem. A kiedy jesteś dzieckiem i twój tata, który potrafi przenosić chmury, mówi ci coś takiego, myślisz, że to prawda.

Teraz, tyle lat później, Gladstone może zostać pierwszą w historii Oscara indiańską zdobywczynią nagrody aktorskiej za swoją cichą, potężną rolę Mollie Burkhart, kobiety Osagów, na którą poluje jej mąż Ernest (Leonardo DiCaprio) i jego drapieżny wujek William Hale (Robert De Niro) w filmie Martina Scorsese Zabójcy Kwiatowego Księżyca. Jest to adaptacja bestsellerowej książki faktu Davida Granna. To wstrząsający portret panowania terroru – okresu lat dwudziestych XX wieku, kiedy biali osadnicy systematycznie mordowali Osagów w zamian za prawo do ich bogatej w ropę ziemi. Mollie z Gladstone to bijące serce filmu, w jej oczach widać ból swojego ludu.

To właśnie umiejętność wzbudzania empatii po raz pierwszy przykuła uwagę Scorsese w filmie Kelly Reichardt z 2016 roku Pewne Kobiety, w którym Gladstone gra samotnego farmera, który znajduje kontakt z nauczycielem na swoich zajęciach z prawa, granym przez Kristen Stewart. Scena Gladstone i Stewart na parkingu, postać Gladstone tęskniąca za czymś więcej między nimi oraz Stewart zdezorientowana głębią swoich uczuć, wciąż jest gorąco omawiana w kręgach filmowych.

„Tak niewielu aktorów ufa bezruchowi i ciszy, a zaufanie to wynika z niezwykle dokładnego zrozumienia własnej obecności” – mówi Scorsese o Gladstone. „Aktorzy nazywali to swoim „instrumentem” – może niektórzy nadal tak mówią. Lily ma pełną kontrolę nad swoim instrumentem. To rzadkie.”

Przeniesienie do 2019 r. i Gladstone po trzydziestce, grająca w kilku niezależnych rolach i małych rolach telewizyjnych w programach takich jak Pokój 104 I Miliardy za pasem, już miała to zakończyć. Ten wyjątkowy zakręt naprzeciwko Stewarta Pewne Kobiety nie był to wielki hollywoodzki przełom, o którym myślała. Kiedy siedziała przed komputerem, gotowa zapisać się na kurs analizy danych, otrzymała powiadomienie o spotkaniu na Zoomie ze Scorsese, który zaczynał rzucać Zabójcy Kwiatowego Księżyca.

„Po raz pierwszy spotkałem ją na Zoomie, a potem na kolejnym Zoomie z Leo DiCaprio” – wspomina Scorsese. „W tym momencie już podjąłem decyzję, ale zrobiliśmy przesłuchanie i to wszystko. To była Lily.

Kiedy Gladstone dowiedziała się, że dostała tę rolę, straciła ją.

„Krzyknęłam i rzuciłam telefonem w salon rodziców” – mówi. „To moja reakcja, gdy wszystko jest przytłaczające. A było to w urodziny Mollie Burkhart. Nikt tego tak nie planował. Myśl, że to urodziny Mollie, oznaczała, że ​​to coś większego ode mnie”.

Następną rzeczą, jaką zrobiła Gladstone, było powrót przed ten sam komputer, aby połączyć się z Internetem i rozpocząć badanie języka Osagów. Przez siedem tygodni brała udział w zajęciach, ucząc się pod okiem konsultantów Christophera Cote’a i Janis Carpenter.

Zdobyła taką łatwość w posługiwaniu się językiem i kulturą, że Scorsese powierzył jej przepisanie kilku scen z udziałem jej bohaterki, w tym jednej, w której podczas jazdy samochodem nazywa Ernesta „kojotem”, co pochodzi z opowieści Osagów o „oszustach”, którą napisała słyszałem od Cote i inny, w którym Mollie i jej siostry plotkują o białych ludziach na ich orbicie. Gladstone przypisuje Cote’owi i Wilsonowi Pipestemowi, prawnikowi z Osagów, którzy przed rozpoczęciem produkcji zaprosili Scorsese na kolację ze starszymi Osagów w Oklahomie, aby poinformować go o ich ludziach, pomogli jej wcielić się w Mollie. Według Gladstone, w wersji scenariusza, do którego przesłuchiwała w 2019 roku przed spotkaniem Scorsese i DiCaprio z Osagiem, były trzy sceny pomiędzy Mollie i Ernestem. Ostatecznie scenariusz został zmieniony, aby mniej skupiać się na śledztwie FBI w sprawie panowania terroru, a bardziej na związku Mollie-Ernest. „Ich głosy, zwłaszcza Wilsona Pipestema, bardzo przyczyniły się do poinformowania Mollie, a wiele scen i wersów, które przepisano, pochodziło od niego, gdy dzielił się historiami” – wyjaśnia Gladstone. „Jest takie powiedzenie Osagów, że jeśli masz siostrę, masz bogactwo, więc stało się to jednym z zdań w filmie. To ostatnia rzecz, którą Mollie mówi do Anny: „Jesteś moim bogactwem”. Tak jak wiele kultur cieszy się z narodzin chłopca, Osagowie czują to samo, gdy rodzi się dziewczynka.

To jedna rzecz, która łączy Osagów i Czarne Stopy: kobiety są najważniejsze.

„Jesteśmy matrylokalni, więc wszystko jest własnością kobiet” – mówi Gladstone. „W przypadku Czarnych Stóp jedyną rzeczą, jaką człowiek posiada, jest siodło. On nawet nie ma swoich koni. Jeśli więc coś schrzani, oznaką, że ona już go tam nie chce, będzie to, że wróci do domu, a przed domem będzie stało siodło.

Dodaje: „Osagowie są także patriarchalni w tym sensie, że to mężczyźni przemawiają i jest twarzą rodziny. Ale wszystko inne jest kobietą. Jeśli mężczyzna jest twarzą, kobieta jest całym ciałem.”

Gladstone niedawno podzieliła się informacją, że używa określenia ona i zaimki, aby „dekolonizować płeć dla siebie” i w ramach hołdu dla jej dziedzictwa Blackfeet.

„Płeć nie jest binarna” – mówi o Blackfeet. „W naszym języku nie ma zaimków płciowych. W naszym języku o ludziach mówi się wyłącznie „oni”, a imię, które nadano, wskazuje na płeć.

Zdobywca Oscara DiCaprio, którego Ernest powoli zatruwa Mollie w trakcie filmu, okazał się hojnym partnerem Gladstone, umożliwiając jej powtarzanie scen takich jak wspomniana sekwencja w samochodzie. Była fanką DiCaprio już od czasów Co gryzie Glberta Grape’afilm, który, jak twierdzi, „lubi wielu tubylców”, ponieważ mimo że są biali, „rodzina w tym filmie przypomina wiele rodzin w indyjskiej krainie”.

Ponieważ reprezentacja rdzennych Amerykanów w Hollywood zawsze była słaba, Gladstone rzadko widywała na ekranie osoby wyglądające jak ona. Dlatego często kibicowała hollywoodzkim odpowiednikom: Madmartiganowi Vala Kilmera Wierzba I Powrót Jedistworzenia zamieszkujące lasy.

„Byłam tylko zainteresowana Gwiezdne Wojny ponieważ lubiłam Ewoki” – mówi z szerokim uśmiechem. „Wtedy o tym nie wiedziałem, ale są latarnią morską oporu rdzennej ludności. I to rozwalili. Przykro mi, obalili Imperium.

„Chociaż teraz, kiedy, jestem strasznie rozczarowana JK Rowling Harry’ego Pottera było wielu ludzi, którzy uważali, że rozmowa o pokrewieństwie i mugolach była rozmową o rodzimych rodach” – kontynuuje. „Znajdujemy sposoby na nawiązanie kontaktu”.

Dorastając, opisywała siebie jako „bardziej dziewczynę Ethana Embry’ego” ze względu na jego role w Rekordy Imperium I Nie mogę się doczekaćjeden z filmów DiCaprio, który lubiła jako nastolatka, umożliwił zrozumienie toksycznego związku Mollie i Ernesta.

„Ten jeden raz, kiedy Może zakochałam się w Leo Człowiek w żelaznej masce – z powodu dualności” – dzieli się. „Zauroczenie nie dotyczyło króla Ludwika, ale Filipa, tego słodkiego. Musiał umieścić całe swoje zło tutaj, a całą swoją dobroć tam, co pozwoliło mi w inny sposób zrozumieć miłość Mollie do Ernesta.

Relacja Mollie-Ernest w Zabójcy Kwiatowego Księżycai sam film nie obyło się bez krytyki. Devery Jacobs, aktorka Pierwszych Narodów, która grała Elorę Rezerwacja psów i napisała dla serialu, napisała na Twitterze, że uznała ten film za „pierdolony ogień piekielny”, ponieważ skupia się na „okropnościach, jakie nam wyrządzili biali mężczyźni”, a podczas gdy Gladstone „nosiła Mollie [with] „Ogromny wdzięk” – pomyślała – „każda z postaci Osagów czuła się boleśnie potwierdzona, podczas gdy biali mężczyźni otrzymali znacznie więcej uprzejmości i głębi”.

To była skomplikowana sytuacja dla Gladstone, która nie tylko wystąpiła Rezerwacja psów, ale od lat jest blisko Jacobsa. Kiedy ją o to pytam, jej twarz się krzywi.

„Jesteśmy przyjaciółmi. Kiedy rozbiłem się na jej kanapie w Toronto Pewne Kobiety grał w TIFF. Nie chcę jej za to złościć, bo uważam, że to niesprawiedliwe. Jej reakcja jest jej reakcją” – oferuje Gladstone. „Jej reakcja jest odpowiedzią na wiele traum, które szczególnie indiańskie kobiety odczuwają, widząc takie rzeczy po raz pierwszy. Miałem dużo czasu na oswojenie się ze scenariuszem. Lud Osagów poświęcił życie, aby zrozumieć tę historię. Proces kręcenia tego filmu dał wielu ludziom szansę na zabranie głosu. Ostatecznie najbardziej zależy mi na reakcji Osagów.”

I Gladstone, która na zawsze będzie związana z Osagami Zabójcy Kwiatowego Księżycama nadzieję utrzymać tę relację długo po zakończeniu sezonu nagród.

„Nie zaciąłem się i nie uciekłem. Marty’emu też nie. Produkcja też nie. Tam nadal istnieją relacje” – mówi. „Wiele razy, gdy dorastałem w rezerwacie, opuściłem film, a ty zadawałeś sobie pytanie: «Co się właśnie stało?». Rozmowy muszą być kontynuowane.”

Od czasu premiery filmu życie Gladstone szybko się zmieniło i wydaje się, że spokojnie podejmuje „dziką jazdę”, przenosząc się z jednego branżowego festynu lub wywiadu na drugi. Po tym, jak została pierwszą w historii rdzenną ludnością, która zdobyła Złote Globy dla najlepszej aktorki, a także zdobyła tytuły dla najlepszej aktorki przyznane przez National Board of Review i New York Film Critics Circle, jest przysłowiową faworytką do Oscara.

Niedawno Gladstone siedziała obok Davida Finchera na pokazie filmu LACMA i obaj nawiązali rozmowę, z Zodiak reżyserka oferująca jej rady dotyczące nawigacji w sezonie nagród. „Porównał to do swojego przyjaciela, który uczy swoją nastoletnią córkę jazdy autostradą: «Nie pozwól, aby inni ludzie chcieli cię zmusić, żebyś jechał szybciej, niż jesteś na to gotowy»” – wspomina, zanim uśmiechnęła się do siebie : „Rzeczy toczą się własnym tempem.”