– Gdybyśmy nie obchodzili tej rocznicy, to nie rozumielibyśmy, skąd się bierze czyn miłosierny Caritas.
Nie ma kaplicy – nie ma doświadczenia spotkania z Panem, to byśmy byli takim kościelnym MOPS-
em. Ci wielcy, o których mówi pierwsze czytanie osiągnęli to, co osiągnęli przez wiarę! Wiara i relacja
z Bogiem owocowała przez nich wielkimi czynami. To miejsce – kaplica – jest kluczem do zrozumienia
Caritas. Caritas to jest wiara owocująca przez miłość! – mówił abp Ryś podczas jubileuszu 30 – lecia
erygowania kaplicy w siedzibie Caritas Archidiecezji Łódzkiej przy ul. Gdańskiej 111.

W kwietniu 1990 roku – kiedy reaktywowano Caritas Diecezji Łódzkiej – rozpoczęto starania o
odzyskanie budynku przy ulicy Gdańskiej 111, który został zakupiony przez bp. Tymienieckiego w
1926 roku i zagarnięty, podobnie jak inne dobra kościele, przez władze państwowe w 1950 roku.
Budynek – który stał się siedzibą Caritas – odzyskano w 1991 roku, a po generalnym remoncie w 1993
roku utworzono w nim kaplicę, której patronem został bł. o. Rafał Chyliński z Łagiewnik.

W 30. rocznicę erygowania przez abp. Władysława Ziółka kaplicy w siedzibie Caritas
Archidiecezji Łódzkiej celebrowano Mszę św., której przewodniczył i homilię wygłosił metropolita
łódzki. Eucharystię koncelebrowali księża, którzy przez lata posługiwali w dziełach prowadzonych
przez łódzką Caritas.
W homilii abp Ryś odwołując się do dzisiejszej Ewangelii, zauważył, że – problem człowieka opętanego
z dzisiejszej Ewangelii polega na tym, że mieszka on na cmentarzu – mieszka wśród pomników. Ten
człowiek ma dom i Jezus go do tego domu odsyła, ale on jest wywrócony z tego domu przez złego
ducha. Zły duch jakby mógł, to by go przykuł tym łańcuchem do pomnika. To może być problem wielu
z nas – że jesteśmy tak przykuci do przeszłości, że jesteśmy tak w tej przeszłości zanurzeni, że
chcielibyśmy w niej mieszkać, ale w ten sposób, że to nas wyrywa z miejsca, gdzie powinniśmy żyć.
Porzucamy miejsce, które Bóg nam dał na dziś, na teraz, żeby się dać uwięzić w przeszłości. Historia
nie jest po, to by dać się przykuć łańcuchem do pomnika! – podkreślił kaznodzieja.

– Ważne jest, byśmy tak przeżywali nie tylko tę rocznicę, ale wszystkie inne, by nie dać się uwięzić w
przeszłości. Abyśmy się nie dali uwięzić w taki nostalgiczny sposób, że kiedyś to było – fantastycznie,
wyjątkowo i przepięknie – a to uwięzienie wyrywa nas z tego, co jest naszym domem, misją, naszego
działania i życia – tutaj, teraz – zakończył.

Caritas Archidiecezji Łódzkiej powołał do istnienia bp Wincenty Tymieniecki w 1932 roku, a jej
pierwszym dyrektorem zostaje ks. Stanisław Nowicki. W latach 1950-1989 władze polityczne
zawiesiły działalność kościelnej Caritas. Caritas została upaństwowiona, a jej mienie zagarnięto,
zakazując działalności. 2 kwietnia 1990 roku na mocy dekretu biskupa diecezjalnego Władysława Ziółka
reaktywowano Caritas Diecezji Łódzkiej, a jej dyrektorem został ks. Ireneusz Kulesza.

Obecnie Caritas Archidiecezji Łódzkiej zajmuje się wszystkimi grupami społecznymi. Prowadzi: dwie
świetlice środowiskowe dla dzieci na terenie Łodzi, dwa domy dziennego pobytu, gdzie seniorzy
aktywizują się, razem się modlą i jedzą wspólnie posiłki. Caritas prowadzi dwa podmioty lecznicze:
hospicjum domowe – gdzie specjaliści medycy dojeżdżają do domów swoich pacjentów oraz
Integracyjny Zakład Leczniczy.

W Drzewocinach znajduje się ośrodek wypoczynkowo –
rehabilitacyjny, gdzie organizowane są turnusy rehabilitacyjne. W Łodzi przy ul. Wólczańskiej znajduje

się punkt pomocy charytatywnej, który w tej chwili jest centrum pomocy migrantom i uchodźcom.

Caritas Archidiecezji Łódzkiej prowadzi wiele różnych działań, których celem jest pomoc osobom
potrzebującym, bezdomnym, bezrobotnym i niepełnosprawnym.