Anny Mehler Paperny

TORONTO (Reuters) – Lisa Pauli chce umrzeć.

47-latka od dziesięcioleci zmaga się z anoreksją z zaburzeniami odżywiania; mówi, że od 8 roku życia ma wypaczony związek ze swoim ciałem.

Obecnie Pauli mówi, że waży 92 funty i może spędzić kilka dni bez jedzenia stałych pokarmów. Mówi, że jest zbyt słaba, by nosić zakupy do domu bez zatrzymywania się na przerwy.

– Każdy dzień to piekło – powiedziała. „Jestem taki zmęczony. Skończyłem. Próbowałem wszystkiego. Czuję, że przeżyłem swoje życie”.

Pauli nie może legalnie uzyskać pomocy medycznej, aby umrzeć – jeszcze.

Rozszerzenie kryteriów śmierci wspomaganej medycznie, które wejdzie w życie w marcu 2024 r., pozwoli Kanadyjczykom, takim jak Pauli, których jedyną chorobą podstawową jest choroba psychiczna, na wybór śmierci wspomaganej medycznie.

Kanada zalegalizowała wspomaganą śmierć w 2016 roku dla osób z nieuleczalną chorobą i rozszerzyła ją w 2021 roku na osoby z nieuleczalnymi, ale nie śmiertelnymi chorobami. Zmiany prawne przyspieszyły wyroki sądów, które zniosły zakaz pomagania ludziom w umieraniu.

Według raportu panelu ekspertów przed kanadyjskim parlamentem, nowe przepisy dotyczące zdrowia psychicznego uczynią Kanadę jednym z najbardziej ekspansywnych krajów na świecie, jeśli chodzi o pomoc medyczną w umieraniu (MAID).

(Posłuchaj specjalnego odcinka podcastu Reuters World News tutaj)

Zwolennicy wspomaganej śmierci – która w wielu częściach świata jest wciąż nową koncepcją – twierdzą, że jest to kwestia osobistej autonomii.

Jednak sześciu obrońców praw osób niepełnosprawnych i rzeczników religijnych powiedziało Reuterowi, że tempo planowanych zmian w ramach wspomaganej śmierci w Kanadzie niesie ze sobą dodatkowe ryzyko osób decydujących się na MAID, ponieważ nie są w stanie uzyskać dostępu do usług socjalnych – których brak może zaostrzyć ich cierpienie.

Minister sprawiedliwości Kanady David Lametti odrzucił krytykę, że kraj działa zbyt szybko lub otwiera system na nadużycia. Niektórzy zwolennicy niepełnosprawności domagają się wycofania obecnych ram, ponieważ twierdzą, że naraża to osoby niepełnosprawne na ryzyko.

Kontynuacja historii

„Doszliśmy do miejsca, w którym jesteśmy, dzięki wielu bardzo rozważnym krokom” – powiedział Lametti w wywiadzie dla agencji Reuters w czerwcu. „To była powolna i ostrożna ewolucja. Jestem z tego dumny”.

W 2021 roku, ostatnim dostępnym roku, 10 064 osób zmarło w wyniku śmierci wspomaganej medycznie, co stanowi około 3,3% zgonów w Kanadzie w tym roku. To w porównaniu z 4,5% w Holandii i 2,4% w Belgii, gdzie wspomagane umieranie jest legalne od 2002 roku, zgodnie z oficjalnymi danymi każdego kraju.

Zdecydowana większość zgonów wspomaganych w Kanadzie była zgodna z przepisami prawnymi, ale władze prowincji uznały niewielką liczbę za wartą zbadania, zgodnie z wcześniej nieudokumentowanymi danymi rządu prowincji. Za opiekę zdrowotną w Kanadzie odpowiadają prowincje i terytoria.

W latach 2021-22 Quebec stwierdził, że 15 zgonów wspomaganych, 0,4% całości, nie było zgodnych z zasadami. Prowincja przekazała sprawy do samorządnego organu medycznego Quebecu i placówek medycznych, powiedziała rzeczniczka prowincji Marie-Claude Lacasse. Według komisji wojewódzkiej w sześciu z tych przypadków osoba nie miała poważnego i nieuleczalnego stanu.

Według rzecznika prowincji, który nie podał dalszych szczegółów, w Kolumbii Brytyjskiej urzędnicy rządowi od 2018 roku skierowali 19 przypadków śmierci wspomaganej do organów regulacyjnych, a kolejne dwa do organów ścigania.

Żadne ze skierowań w obu prowincjach nie skutkowało postępowaniem dyscyplinarnym wobec lekarzy, poinformowały organy regulacyjne, odmawiając podania dalszych szczegółów.

Cztery inne prowincje nie zgłosiły problematycznych przypadków śmierci wspomaganej medycznie. Inne prowincje i terytoria, w tym Ontario, najbardziej zaludniona prowincja Kanady, nie odpowiedziały.

30 000 ŚMIERCI POMOCY MEDYCZNEJ

Ponad 30 000 osób zmarło z pomocą medyczną w Kanadzie od 2016 r., z czego ponad 10 000 w 2021 r., kiedy prawo zostało rozszerzone na osoby, których śmierci nie można było „rozsądnie przewidzieć”. Według danych Health Canada, nawet po zmianie przepisów, około 98% zgonów wspomaganych w 2021 r. stanowiły osoby bliskie naturalnej śmierci.

„Jak dotąd nic, co widziałem, nie sugerowałoby, że powinniśmy się martwić, że posunęliśmy się za daleko” – powiedział Lametti.

Procedura jest dostępna tylko dla osób objętych kanadyjskim programem opieki zdrowotnej. Wymaga pisemnego wniosku i ocen dwóch niezależnych lekarzy, w tym co najmniej jednego specjalizującego się w ich stanie, jeśli wnioskodawca nie jest bliski naturalnej śmierci. Procedura często polega na wykonaniu zastrzyku w domu.

Lametti powiedział, że rząd federalny rozważa zalecenia komisji parlamentarnej, aby umożliwić wcześniejsze wnioski i „dojrzałym nieletnim” – osobom poniżej 18 roku życia uznanym za zdolne do podjęcia tej decyzji – dostęp do pomocy w śmierci.

Quebec uchwalił ustawę 7 czerwca, która pozwoliłaby ludziom składać wnioski o wspomaganą śmierć, która weszłaby w życie, gdy osiągną z góry określony punkt niezdolności do pracy z powodu choroby Alzheimera lub podobnych schorzeń.

Jednak Georges L’Esperance, prezes Stowarzyszenia na rzecz Prawa do Godnej Umierania z Quebecu, powiedział, że wejście w życie przepisu może zająć nawet dwa lata.

Dying With Dignity Canada zorganizowała w tym roku prawie 10 000 listów do urzędników rządowych, którzy chcieli zalegalizować wnioski o zaliczki w całej Kanadzie, powiedziała rzeczniczka Sarah Dobec.

Lametti nie powiedział, czy rząd federalny – odpowiedzialny za stosowanie kodeksu karnego – zakwestionuje prawo Quebecu w sądzie. Jeśli chodzi o nieletnich i prośby o zaliczki, powiedział: „Potrzebujemy więcej czasu”, aby ocenić opinię publiczną i odpowiedzieć na pytania polityczne.

Pauli po raz pierwszy poruszył ideę wspomaganej śmierci z psychiatrą Justine Dembo w kwietniu 2021 r.

Dembo zasiadał w panelu ekspertów ds. wspomaganej śmierci i chorób psychicznych, który w zeszłym roku przedstawił raport kanadyjskiemu parlamentowi. Ocenia ludzi pod kątem POKOJÓWKI, chociaż podczas tej wizyty Pauli spotykał się z nią z powodu dysmorfii ciała.

Pauli próbowała wielu zabiegów i dwukrotnie była hospitalizowana, ale powiedziała, że ​​wciąż ciągle myśli o tym, co zjadła; co będzie jadła.

Dembo powiedziała Pauli, że może kwalifikować się do pomocy w śmierci, gdy zmieni się prawo Kanady.

„Przeszła bardzo wysokiej jakości zabiegi, które po prostu nie wywarły wpływu” – powiedziała.

Powiedziała, że ​​kiedy Dembo ocenia ludzi pod kątem MAID, traktuje to jako „ostateczność” i próbuje ustalić, czy otrzymali oni wszelkie dostępne wsparcie medyczne i społeczne.

Pauli mówi, że planuje ubiegać się o MAID, gdy będzie się kwalifikować. Kiedy Pauli po raz pierwszy wspomniała o możliwości uzyskania pomocy w umieraniu, jej matka Mary Heatley nie mogła tego zaakceptować.

„Wiatr mnie znokautował… Po prostu nie mogłem sobie wyobrazić, że nie ma jej na tym świecie” – powiedziała w wywiadzie.

Ale Heatley rozmawiała z córką i zdała sobie sprawę, przez co przechodzi.

„Po prostu nie mogła przewidzieć kolejnych 10, 20 lat życia z tym zaburzeniem odżywiania” – powiedziała.

„Mówię sobie:„ Musisz spróbować zapamiętać. Tego właśnie chciała. To jej życie ”. … I musiałbym po prostu iść dalej bez niej”.

KRYTERIA MEDYCZNE

Niektórzy eksperci medyczni twierdzą, że sama choroba psychiczna nie powinna być kryterium wspomaganej śmierci. Ustalenie, czy choroba psychiczna jest naprawdę nieuleczalna, jak wymaga tego prawo, oraz odróżnienie patologicznego samobójstwa od racjonalnego pragnienia śmierci, może być trudne, mówi Sonu Gaind, główny psychiatra w Sunnybrook Health Sciences Centre w Toronto.

„Nie rozumiemy nawet biologii większości chorób psychicznych” – powiedział.

Sześciu aktywistów powiedziało, że ekspansja Kanady na wspomaganą śmierć naraża na ryzyko osoby niepełnosprawne intelektualnie i fizycznie, o niskich dochodach lub inne słabe punkty.

„Moją największą obawą jest to, że dojdziemy do tego absolutnego końca i ludzie umrą, ale nie zainwestowaliśmy czasu, pieniędzy, ludzi we wprowadzanie rzeczy na miejsce, które oznaczałyby, że ludzie nie chcą brać pod uwagę” śmierci wspomaganej, Michelle Hewitt , współprzewodniczący grupy rzeczników Disability Without Poverty, powiedział w wywiadzie.

Hewitt wskazał na szeroko opisywany przypadek mężczyzny z Kolumbii Brytyjskiej, Seana Tagerta, ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS) lub chorobą Lou Gehriga, który zdecydował się na medycznie wspomaganą śmierć w 2019 roku po tym, jak walczył o całodobową opiekę.

„[H]Bardzo jasno określił, czego chce – więcej godzin opieki w domu – a kiedy powiedziano mu, że będzie musiał przenieść się do placówki opiekuńczej oddalonej od rodziny, a zwłaszcza jego małego syna, skorzystał z POKOJÓWKI” – napisał Hewitt w e-mailu .

Posty rodziny Tagerta w mediach społecznościowych mówiły, że znalezienie opieki było dla Seana „ciągłą walką i źródłem stresu”.

Zgłoszone przypadki osób uciekających się do medycznie wspomaganej śmierci częściowo z powodu braku wsparcia są „tragiczne” – powiedział Lametti.

Ale „nie możesz uzyskać POKOJÓWKI tylko dlatego, że masz jakieś wyzwania społeczne lub ekonomiczne. … Jeśli nie spełniają kryteriów medycznych, nie mają dostępu”.

Podczas gdy zgłaszane liczby problematycznych zgonów wspomaganych w Kanadzie są niskie, niektórzy przeciwnicy wspomaganej śmierci w innych jurysdykcjach wykorzystują doświadczenia tego kraju jako przestrogę, powiedział Reuterowi trzy osoby zaangażowane w debatę w Wielkiej Brytanii.

„Kanada jest wykorzystywana przede wszystkim jako argument przeciwko nam, a nie za argumentem” – powiedział Charles Falconer, członek brytyjskiej Partii Pracy, który wspiera wspomaganą śmierć osób cierpiących na śmiertelną chorobę w Wielkiej Brytanii, gdzie jest to nielegalne.

„Tak jest w pewnym sensie [represent a slippery slope]prawda, ponieważ zaczęło się od śmiertelnej choroby, a skończyło na nieuleczalnej chorobie i chorobie psychicznej”.

(1 USD = 1,3211 dolarów kanadyjskich)

(Reportaż Anny Mehler Paperny; montaż: Denny Thomas i Suzanne Goldenberg)