CNN
—

Prezydent Francji Emmanuel Macron przyjął rezygnację premiera Gabriela Attala i jego rządu, ale poprosił go, aby pozostał na stanowisku i pełnić obowiązki tymczasowego premiera do czasu powołania nowego gabinetu.

Attal zaproponował ustąpienie w zeszłym tygodniu po tym, jak centrowa koalicja Macrona, Ensemble, poniosła porażkę w drugiej turze przedterminowych wyborów parlamentarnych we Francji. Prezydent jednak odmówił, prosząc go, aby pozostał na stanowisku przez krótki okres w celu zachowania stabilności.

Osiem dni później Macron przyjął rezygnację Attala po spotkaniu w Pałacu Elizejskim w Paryżu, ale ponownie poprosił go, aby pozostał na stanowisku do czasu utworzenia nowego rządu. Oznacza to, że Francja pozostaje w politycznym zawieszeniu bez wyraźnego następcy.

„Aby ten okres zakończył się jak najszybciej, siły republikańskie muszą współpracować, aby zbudować jedność wokół projektów i działań służących narodowi francuskiemu” – głosi oświadczenie Pałacu Elizejskiego.

Konstytucja Francji stanowi, że prezydent mianuje nowego premiera, ale nie określa szczegółowo, w jaki sposób ani w jakim terminie musi to zrobić.

Do czasu powołania nowego rządu na miejscu działa rząd tymczasowy, który może reagować na sytuacje kryzysowe, lecz nie jest upoważniony do wprowadzania reform legislacyjnych.

Osobno, francuscy ustawodawcy spotkają się w czwartek, aby wybrać przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, w dwóch głosowaniach wymagających większości 577-osobowego organu. Jeśli pierwsze dwa głosowania nie wybiorą nikogo, kandydat z największym poparciem w parlamencie zostanie wybrany w trzecim głosowaniu.

Po rezygnacji Attal i pozostali ministrowie będący parlamentarzystami będą mogli głosować w wyborach przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, co potencjalnie zapewni kluczowe głosy w tym podzielonym izbie.

Przewodniczący zgromadzenia pełni funkcję porównywalną do przewodniczącego Izby Reprezentantów, organizując prace legislacyjne i kierując obsadzaniem kluczowych stanowisk w komisjach.

Podczas gdy rezygnacja Attala otwiera drogę Macronowi do wyznaczenia następcy, nie ma oczywistego kandydata, który mógłby go zastąpić. Nowo wybrane Zgromadzenie Narodowe wydaje się być w impasie po tym, jak druga tura głosowania przyniosła zawieszony parlament.

Choć wybory nie przyniosły rozstrzygnięcia, uznano je za zwycięstwo głównego nurtu politycznego we Francji i dowód przytłaczającej woli wyborców, by nie dopuścić do przejęcia władzy przez skrajną prawicę.

Zgromadzenie Narodowe (RN) Marine Le Pen objęło zdecydowaną przewagę w pierwszej turze, wzbudzając obawy, że Francja może być o krok od wyboru pierwszego skrajnie prawicowego rządu od czasów kolaboracyjnego reżimu Vichy z czasów II wojny światowej.

Ale po tygodniu politycznych negocjacji, w których ponad 200 kandydatów centrowych i lewicowych wycofało się, aby uniknąć podziału głosów, RN spadła na trzecie miejsce w drugiej turze. W szokującym wyniku lewicowy sojusz New Popular Front (NFP) zdobył najwięcej miejsc ze wszystkich bloków.

Zwyczajem prezydenta Francji jest mianowanie premiera z największej grupy w parlamencie. Nadal jednak nie jest jasne, z której partii w NFP będzie to premier.

Pospiesznie utworzony sojusz, który powstał zaledwie kilka dni po tym, jak Macron ogłosił wybory w zeszłym miesiącu, składa się z kilku partii o rozpiętości ideologicznej, od skrajnie lewicowej partii France Unbowed po bardziej umiarkowaną Partię Socjalistyczną i Place Publique.

Jednak ponad tydzień po głosowaniu koalicja nadal nie przedstawiła kandydata na premiera, co może być potencjalnym sygnałem podziałów w obszernej – i potencjalnie skłóconej – koalicji

France Unbowed zdobyła najwięcej miejsc spośród wszystkich partii w NFP, więc można było się spodziewać, że zostanie wezwana do wystawienia kandydata na następcę Attala. Ale sojusznicy Macrona wielokrotnie mówili, że nie będą współpracować z jej liderem, populistycznym zapaleńcem Jean-Luc Mélenchonem, twierdząc, że jego partia jest równie ekstremalna – a zatem nie nadaje się do rządzenia – jak RN.

Nawet jeśli Macron rzeczywiście mianuje premiera z ramienia NFP, partia ta będzie musiała zawrzeć kolejną koalicję – prawdopodobnie z Ensemble – aby móc uchwalać ustawy.

Inną opcją jest rząd „technokratyczny”. Macron nie jest konstytucyjnie zobowiązany do mianowania premiera z największego bloku, więc mógłby wezwać kandydata spoza głównego nurtu polityki do zarządzania codziennymi sprawami. Włochy wybrały tę opcję, mianując Mario Draghiego, byłego szefa Europejskiego Banku Centralnego, na stanowisko szefa rządu.